Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pomaranczowy.kot

Użytkownicy
 Pokaż profil  Zobacz aktywność

  • Postów

    106

  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    1

 Typ zawartości 

Treść opublikowana przez pomaranczowy.kot

  1. pomaranczowy.kot
    czasami jestem panna nikt zupełnie przeźroczysta bywam rwącym się głosem drżącymi dłońmi spuszczonym wzrokiem chowanym gdzieś w kącie krzesłem biurowym proszę usiądź czasami jestem panna nikt zupełnie transparentna sparaliżowana bywam murem postawionym pod ścianą niewzruszonym posągiem który nosi w sobie burzę
  2. pomaranczowy.kot
    z miłości na kolana się gniemy na twarz upadamy umieramy nawet śmierć jest mniej okrutna jej decyzje są ostateczne przychodzi tylko raz
  3. pomaranczowy.kot
    @Deonix_ bardzo mi się spodobał ten pomysł, zmieniłam, dzięki :) @Teslicus "krawędzie zbyt gładkie" oznaczają osobę zbyt delikatną lub zbyt obojętną, która nie chce rozniecać wojny do tego stopnia, by prowadizła ona do destrukcji jednej ze storn, choć ta druga strona jak się wydaje, właśnie tego się domaga.
  4. pomaranczowy.kot
    Tłukliśmy pięściami o stół Własnego ego Rozstrzaskując się na kawałki Twoje krawędzie były zbyt gładkie Nie dało się tobą Poderżnąć sobie gardła
  5. pomaranczowy.kot
    i to mialam na mysli ;)
  6. pomaranczowy.kot
    no właśnie dlatego albo wolność albo strach
  7. pomaranczowy.kot
    Raczej czuje się ponad, poza tym porządkiem społecznym. Nie widze tu miejsca dla niskiej samooceny. Co najwyżej dla poczucia niedopasowania i niezrozumienia. Dokładnie tak, pozbawiając się godności pozbaiwa się i strachu, ale chodzi tu właśnie o lęk społeczny, którego można się wyzbyć jedynie zrywając wszelkie międzyludzkie więzi. Chyba to raczej wyraz buntu przeciwko tym co ogranicza i warunkuje zachowanie człowieka na codzień. To raczej jakaś obietnica dobrostanu, którego podmiot liryzczyn nigdy nie osiągnie, co zresztą jest podkreślone, w stiwerdzeniu, "gdybym tylko wolnej woli mógł posiąść skarb", ale wiadmo, że nigdy go nie posiadzie, bo coś takiego jak wolna wola, rozumiana jako całkowita wolnośc od zewnetrznych uwarunkowań nie istnieje.
  8. pomaranczowy.kot
    @Roklin twoje intuicje są dobre, chodzi o wykroczenie poza dobro i zło, poza reżim obyczajowości i kultury, w którą wpisana jest też tradycja religijna. @Stary_Kredens czemu godność ze strachem jest w łachmanach,?Bo strach i godność związane są z relacjami ludzkimi, zrywając z tymi relacjami wykraczamy poza kategorie godności czy strachu. Czy godność jest czymś dobrym czy może jest kolejnym ograniczeniem, tak jak strach? Czy może wykraczając poza dobro i zło godność staje się raczej pojęciem bezużytezcznym? Czyny godne już nie istnieją w tym przypadku. Ja osobiście nie twierdzę, że powinniśmy dążyć do tego stanu ani nie koniecznie utożsamiam się z samym podmiotem lirycznym. Co do samego stylu to nie piszę raczej w ten sposób, to taki eksperyment. Ps. @Roklin jestem dziewczyną ;)
  9. pomaranczowy.kot
    @janofor też tak myślę.
  10. pomaranczowy.kot
    zaczynam być fanką twojej twórczości. zawsze inteligentnie i niebanalnie. pozdrawiam.
  11. pomaranczowy.kot
    "tak wygląda ktoś kto losowi mówi dość" ujęło mnie. To będzie chyba mój ulubiony Twój wiersz @Waldemar_Talar_Talar . Pozdrawiam
  12. pomaranczowy.kot
    Gdybym wolnej woli mógł posiąść skarb Rzuciłbym się w odmęt tego, co nieznane, Zerwałbym więzi, odarł ze szmat - Z łachmanów strachu i godności. Gdybym wolną wolę mógł komuś skraść Rozkochałbym go w sobie, Doprowadził go do ostateczności. Gdybym wolną wolę mógł komuś dać Przychylibym go ku wieczności.
  13. pomaranczowy.kot
    dziesięć lat odwracałam wzrok od życia samoskładałam się w ofierze katu on ukształtował mnie na swoje podobieństwo stałam się plugawa i wiotka nie pamiętam już nawet swojego prawdziwego imienia dziesięć lat byłam bezimienna budowałam ołtarze dla Boga niczego on okazał się Bogiem bardziej szalonym od chrześcijańskiego dopuścił bym w jego imię krwią zalała własne łono, ręce i sumienie dopiero dziś słyszę jak dobry duch lekkości dmie w róg obfitości i dostrzegam że inni potrafią się nasycić słodkim owocem życia a ja zawsze chodziłam głodna moje nowe imię to : „Tak chciałam”
  14. pomaranczowy.kot
    @Maria_M , @Nata_Kruk dzięki za ocenę i uwagi :) Jakoś to narazie poprawiłam, ale nie wiem czy to będzie ostateczna wersja. Zreszta zawsze mam wrażenie, że moje wiersze są niedokończone i trzeba nad nimi jeszcze popracowa, dlatego cieszę się z kazej informacji zwrotnej. Pozdrawiam.
  15. pomaranczowy.kot
    @8fun o, dzięki :)
  16. pomaranczowy.kot
    8fun, Kobra dzięki za uwagi :) Ogólnie się z Wami zgadzam, jeszcze się zastanowię i jakoś to poprawię. Ps. nie wiem jak w komentarzach można oznaczać użytkowników.
  17. pomaranczowy.kot
    propsy za wzmiankę o Łodzi. Pozdrawiam :)
  18. pomaranczowy.kot
    Czuję się Jakby ktoś wywinął mnie na drugą stronę To co inni starają się chronić Ja noszę na wierzchu Jakbym miała ranę otwartą na brzuchu Spomiędzy trzewi wystaje Kawałek mięsa mojej duszy Nie mam warstwy ochronnej Tak łatwo mnie zranić
  19. pomaranczowy.kot
    a co to znaczy?
  20. pomaranczowy.kot
    Myśle, że można odlaneźć coś pięknego w bólu. To jego autentycznośc, która przybliża nas do samego życia.
  21. pomaranczowy.kot
    "ofiara koniecznym obrządkiem" bardzo mi się podoba
  22. pomaranczowy.kot
    I nie mów mi, że światem rządzi zasada niesprzeczności, Bo dobrze wiem, że ludzkie serce może pomieścić w sobie naraz dwa sprzeczne uczucia; że ludzkie zachowania nie podlegają całkowitej predykcji, Bo wiem, że jestem zupełnie przewidywalna w swej nieprzewidywalności I że poza nami istnieje jakikolwiek obiektywny świat, Bo wiem, że rzeczywistość tworzona jest w kolektywnej świadomości tłumu
  23. pomaranczowy.kot
    Dzięki za informację zwrotną, pozdrawiam.
  24. pomaranczowy.kot
    Bardzo dziękuję :)
  25. pomaranczowy.kot
    dobrze się idzie bez ciebie przez życie czasem zabraknie tchu i w piersi miażdży ból ale przynajmniej niebo i słońce należą już tylko do mnie nie smakowała ci miłość gdy karmiłam cię nią złotą łyżką teraz chciałbyś ją na kolanach spijać lecz ja nie przyjmę przeprosin wszechświat dusi się w swej entropii więc nawet nie wypada mi narzekać że duszę się z tęsknoty za tobą szybciej się idzie bez ciebie
×
×
  • Dodaj nową pozycję...