Wojciech Bieluń -Targosz

Bogdan Brzoska - dziękuję, poprawiłem.Pozdrawiam

Duszko - nie pomyślałaś o świadomości właściwego ruchu. Pozdrawiam

właściwie to żyję głównie przeszłością taki eksponat przybity do tablicy szpilką bez pokrewieństwa z ruchem choć we wszelkie zaopatrzony zaistnieć chciałbym od nowa w przestrzeni do niedawna własnej poruszać linie losu zadawać pytania wiersz ułożyć nawet dzisiaj nic z tego w obcej przestrzeni nieruchomy jestem

dziękuję również za głos.

dziękuję bardzo za komentarz. Pozdrawiam

Marlett- dziękuję za głos

iwonarama- dziękuję za głos

piękna starość jest tylko w filmach. Dziękuję za komentarz

odsuwam od dawna trudy odzyskania istności nie odnajduję w tym co niepojęte myślałem jestem wśród swoich a zbudziłem się obcy poniżony starością podnoszę kołnierz idę przed siebie z ufnością że On przemówi zanim dotrę do ściany tę wiarę trzymam na czarną godzinę to moja ostatnia własność

dziękuje za głosy

dziękuję za głos. Pozdrawiam

że dusza gaśnie w jednolitym smutku odpływa nocą nie utrzymuje kręgów wzajemności wezwany do świątyni w której odebrano mi dziewictwo zobaczyłem stada ptaków stygły w locie pękały dusze ich opadały na spadochronach ciszy w ramiona skoszonych koniczyn

Dziękuję za głos.

Dziękuje za komentarz. Pozdrawiam

ta miniatura jest świetna. Pozdrawiam

dziękuję za głos.

dziękuję za tak miły komentarz. Pozdrawiam

dziękuję za komentarz. W tej formie zapisu, wiersz płynie. pozdrawiam

po powrocie z mojej Katedry Milczenia zacząłem wypowiadać słowa ostrożniej nie dlatego że nie wiedziałem co powiedzieć czułem potrzebę porozumienia z tym co zakryte a tym co odsłonięte stawałem się przezroczystym widziałem światło dobre i prawdziwe kółka i trybiki poruszały nowe możliwości akceptowałem przejście na drugą stronę

myślałem o pojednaniu z tym czego nie mogłem zmienić dotykałem miejsca zranionego ambicją opatrywałem ranę współczuciem otoczony rzeczami biorącymi początek w blasku zależnym od innych nie tworzyłem społeczności

Dziękuję Duszce i Ilonie Rutkowskiej za serduszka. Pozdrawiam

Dziękuję

dziękuję

jak mogłeś w połowie rozmowy odejść nie mówiąc czy wrócisz rozpłynąć się w nocy przebranej za dzień zostać więźniem limited sunset widzieć kształty proste bezsens słów wiarę nie różniącą się niczym od niewiary legion złych ścieżek tylko jedną dobrą chciałeś życia ciepłego w dotyku nie świata - obozu pracy i nie umierać dla niczego