bajaga1

Miałam taki kombinezon uszyty przez mamę i mogłam bawić się do woli, no i nie bałam się bury za brudne spodnie czy podarte kolana....

Fajny wiersz i nie wiem dlaczego nie rozlać tej wódki tu dla poetyckich celów, a prywatnie dla rozgrzania atmosfery chociażby. Wszak nie ważne jaki trunek tylko ile go wylejemy... Pozdrawiam.

Jak nasze dzieci i wnuki napiszą... Laptop smartfon i PlayStation to zabawa nasza cała bo na dworze plucha... Dobrze mieć takie wspomnienia jak twoje MaksMaro

Nie tylko w twoim, cóż inaczej to życie jakieś ubogie by było. Pasja nie pozwala się zestarzeć.

Dzięki Deonix_wiesz ja trochę pozmieniałam poprawiłąm może dlatego jest już lepiej.

Dzięki

Niesamowity człowiek jednak nie umiałam ująć tego w słowach, Upadał i podnosił się wielokrotnie, Do zdobycia NangaParbat podchodził 7 raz

Oxyvio dziękuję

Tomek Czapkins Mackiewicz. Co prawda najpierw napisałam Tomek potem zmieniłam gdyż uznałam że łatwiej bo takie pseudo ma niewielu a może tylko on'. Nie raz/nieraz to magia z rozpaczy miałam już napisać *wielokrotnie* ale nie pasowało (czasem szukam innego wyrazu)No i jakby się nie obrócić to d..a z tyłu ja się tego nigdy nie nauczę...dobrymi chęciami piekło wybrukowali.

Próbowałam zmieniałam i liczyłam z każdą poprawką było gorzej. Jeżeli miałam powiedzieć co myślę musi być tak. Tak jest moje. Dzięki że jesteś.

Ładnie napisany

Chciałam liczyć zgłoski napisać go prawidłowo z rymem i taktem. Nic z tego nie wyszło więc zostawię go tak jak jest.

Marcin :-)

Wybaczcie mi ten *wiersz* podziwiam góry oraz ludzi tak silnych by wytrwali w tych morderczych warunkach . Potrzeba wiele hartu i pokory by przygotować się do wyprawy. Czasami się nie wraca…

Dzięki

Nie raz cię życie przeciągnęło po bruku- aż na dno.Wygrałeś - choć zawsze stromo pod górę szło.Poznałeś ból, biedę i trąd.Słabym umiałeś podać pomocną dłoń. Spełniałeś marzenia najtrudniejsze,Na *Dach Ziemi* wdrapałeś się. Na szcztach kolory życia są najpiękniejszeTam marność ludzka daleko jest. Szukałeś drogi ponad chmuryDo "Strefy śmierci"ruszałeś sam.Do siedmiu razy sztuka,- Tym razem radę dam. Lecz NangaParbat zazdrosną byłaZatrzymać ciebie chciała tam... I mroźnym szalem cię otuliłaGdy pośród mrozów w samotnościDo Boga pukasz bram. 28.01.2018 r.

Podobają mi się te wiersze

Pamiętamy tak niewiele, szary codzienny dzień jest niczym odruch bezwarunkowy teraz coś zjem a potem ... na spacer pójdę -majowy. Lecz są dni warte zapamietania gdy topniał snieg trawy zielenić się zaczynały i anemonów bukiet mały. Luule pozdrawiam

:))) to świetnie bo "starość" zaczyna się w umyśle gdy stwierdzasz że to mi nie wypada itd.znam dużo młodych "starców"

1. Też się starzeje MaksMaro tylko dużo wolniej .Przyjrzyj się górom te stare pochyliły się do ziemi zwietrzały młode zaś drapią niebo szczytami ostrymi niczym stal. a w kawałkach skamienielin można odnaleźć minione życia. Nasz czas to tylko sekundy kosmosu. Piękny wiersz

A moze poezja jest serca biciem, musnieciem ust, oczu odbiciem. Oddechem, który dodaje siły. Skrzydłami myśli by pod niebo się wzbiły.

Zrobione, dzięki. Dziękuję bardzo. Pozdrawiam

Dziękuję, muszę jeszcze trochę pomyśleć nad nim. Pozdrawiam.

Dziękuję za wpis. Temat wiersza jest prawdziwy, czasem trafia się przyjaciel taki od serca, który nie pozwoli zapaść się w głąb siebie gdy jest bardzo źle. Potem musi odejść, a ja jedyne co mogę zrobić to tylko mu podziękować. Podziękować za razem spedzony czas, za wskazanie alternatywy za to że był ze mną. Jestem szczęśliwa tak choć czasem boli mnie serce. Wtedy piszę wiersze może nie są najlepsze, ale inaczej nie umiem. Dzięki za życzenia. Miłego dnia.

Chyba w końcu udało mi się "ociosać " tą strofę