Tomasz_Biela

Dzięki za wyrozumialość wobec tego tekstu pozdrawiam/

Dziękuję / pozdrawiam.

Dziękuję za wnikliwszą opinię pozdrawiam /

różne są okropieństwa i są nazywane poezją dla Ciebie ten tekst jest niczym - w porządku dziękuję za opinię z szacunkiem oczywiście pozdrawiam/

siedziałam pod gruszą zapomnianych owoców dzieci zobaczyć w sobie samemu przywlec do zabaw zeskrobania rdzy z huśtawek na miałki cynamon zachodzącego słońca gorycz hulajhop to zabawna nieprzeciętność zawirowań pędzi wewnątrz rodzice stający się dziadkami dziadkowie czujący się jak gałąź którą trąca dziecko pulchniejące w owoc kurczy się bezkres jeśli już wspominam muśnięcia dłoni na różnych twarzach moich nieopamiętań spiekały się rumieńce wstydu czy przepychu nie wiem do końca nie sprawdzam kiedy są zimne ani kiedy ostygną niby w kieszeniach oczy nibywbycie i o czym to bycie i radość jak wyjmuję rzadko korzystam bo w jaki sposób uśmiechnąć się między kamieniem a wodą krok stawia kolumny a kwadratowych głów sztalugi nie są moje przywarły do ścian wtapiając w miodowy lepki krajobraz wracam do domów z kredek wysokich jeszcze niespełnionych może niebawem / Katarzyna Janaszek(Judyt) i Tomasz Biela

Dzięki tak mi zostało że krzyczę przeważnie rzadko zdarza się spokój ale też został pozdrawiam/

"(...)Co jest szczęściem? – Uczucie, że moc rośnie, że przezwycięża się opór. Nie zadowolenie, jeno więcej mocy; nie pokój w ogóle, jeno wojna; nie cnota, jeno dzielność (...)" F. Nietzsche wyrastam powoli z wojen przez kondom tak długo będę wychodził aż umrę niezwyciężony opór smrodu kazirodztwa nie mogę znieść uodpornionych na ból samobójstw i przeprosin po czasie - gratuluję sobie w nieszczęściu pozostałem hetero w stosunku człowieka z jego zwierciadłem zachować dystans odbicia dobrze jest gdy potrafimy dobrze pokochać kobietę w poruszeniu dalszym od zderzenia z jej porażką na łamach sprzeczki jaką kość rzuca się psu żeby zakopał kiedy muszę ugniatać w dłoniach najdzielniejsze mięso - mózgi warte niczego sobie surowe w sam raz do podduszenia na wolnym ogniu dobrze wypieczone grubą warstwą psychopatycznych doznań niepokój niczym pokój w którym nic i ego toczą obłędną rozgrywkę na ścianach głodnego filozofa i innych pseudo-fili

literówki popraw i pozdrawiam

polach łąkach i lesie które jesień odwiedza ? a nie odwiedzą ? albo odnośnie lasu /który/ jesień odwiedza ale jak to słowa to raczej odwiedzą bądź odwiedzają i pogniótł biała kartkę ą > poza tym jak zawsze lekko i z okazem życzliwości dla refleksji którą powinno się traktować mało trywialnie za to nie za wysoko wzniośle/ pozdrawiam tb

jednymsłowem dziękuję a zauważyło się po jakimś czasie ;) pozdrawiam/ wprawne oko i tak raczej wytrawne dzięki /

Dzięki za ślad / pozdrawiam

bardzo miło że wracasz i tak bardzo Cię przywiódł pozdrawiam./

jednymsłowem dziękuję a zauważyło się po jakimś czasie ;) pozdrawiam/

przEźrocza ;) dziękują za upodobanie i serdeczność ./ pozdrawiam/

dzięki za wizytę / pozdrawiam/

Dziękuję za poświęcony dotychczas komentarz / bywaj /

lekki rozgardiasz lekko rozgarnięty jak Ty uczymy się porozumienia przeszłości na niezrozumianej często przyszłości pozdrawiam/

akacjowy zapach miesza się z czarnym ziarnem podlewane przeczucia w szczelinach kryją zdrętwienie zmęczonych sów cisza zapisana w chmurach oznajmia - oto budzi się nowy dzień egzystencjalizm popełnił ranny krok lewą stroną półkuli życie najwyraźniej nie wyrosło jeszcze z chodzika prawych zasad Dziękuję Stasiu za wiersz / wiem ze nie będziesz zła dlatego rozgrabiłem nieco wiersz pozdrawiam. /

postaram się przylgnąć do tych lekkich słów infantylnie odpowiednio poważnie odpowiedzieć wykrzyczeć i pochuchać w lustro z psem mojego zniewolenia i bezpiecznej wolności na smyczy trzymać dystans z przerażeniem tak to sobie ostrzej tłumaczę nie bój się trwam przy tobie na smyczy niegroźne lustrzane odbicia w dłoń chwyć i rozmemłaj bestia spojrzy złowrogo natychmiast przybędę odpędzę czułą melodią jak sen jedynej nocy tysiącem strun zagramy szepcąc z nami zanucą gwiazdy spójrz mrugają przyjaźnie na dobranoc spokojnie zasnę myślę że coś zostało z poprzedniego 'nocnego koncertu' miło było poszeptać na słowach / pozdrawiam/

dziękuję. / pozdrawiam słońcem/ i niezwalczoną do tej pory alergią brrrr broni się za wszelką cenę kichajka jedna

kobiecina w kapeluszu skrępowanym w kłębek popołudniowych słońc nieme rozmowy w tętnie ogrodu co rusz z przesadą i odwagą jeszcze o tej porze swoich dni poprawia wygląd przesadę przesadza głęboko wierząc w dotychczas niewyrośnięte zmiany pomiędzy zgorzkniałym a deszczem sinej tęczy jej kwiat na lżejszą przyszłość wywinięty chodnik jak naszykowana do gry talia kart obok krótkiej partyjki kocich łbów wyplewiony z lenistwa domek i sąsiadka młodsza ode mnie licząc 80 wiosennych kapeluszy nad nią niewiadomych odpowiedzi więcej niż nudnych pytań w dobrym samopoczuciu niezasłużonej od lat małej dziewczynki nauczyła się niedawno teraz będąc prababcią rodzina to rodzina widać nie widać większej troski od niej w przeciągu barwnego tła maluje przestrzeń

zmierzch gubi szczegóły maskuje rysy twarzy i uśmiech kontrastuję odcieniem świateł pomarańczowe latarnie nieruchomieją w spojrzeniach umartwionej sowy oczy nie znajdą bezpiecznego punktu nie przycumowane maleją w oddali niezidentyfikowanej / wróciłem i namieszałem i zostawiam i dziękuję że mogłem pogrzebać . /

Dziękuję Tereso za obszerną opinię na temat jaki to tutaj jest poruszany nie jeden jak nie jeden Twój obraz podany dzięki że zaglądasz i starasz się zrozumieć / Pozdrawiam./ obszernie

w życiu nie wykpisz się łzą naiwną jak wiara w antycznego herosa strącisz rosę rzęsną w gorący jeszcze kubek dłonie na nim zaciśniesz zbyt mocno zapomnisz / może taki zapis był wcześniej ale poza tym nic nie uwiera mało jak na ciebie więc potraktuję to jako eksperyment lekki ale złudny / przywołujący o ocalenie pozdrawiam. /

Kilka zmian /