Tomasz_Biela

Dzięki Anno / t

mój prywatny kohelet zamknął budkę z odpustami. cóż, weekend, więc ciebie anno, proszę, odpuszczaj po jednym grzechu na dzień za każdą niesamotną noc. spójrz, nie wstaję z klęczek, łatwiej im pluć w twarz, wkładać palce w jedyne oko, jakie mam, ja – cyklop w sukience, monstrum w zbyt cienkiej, zbyt różowej skórze, zawsze nadto delikatnej wokół brodawek. pamiętam więcej grzechów, niż zdążę wyznać. / nie wiem czy kosmetyka powyżej jest słuszna chociaż znikoma i nie wiem też po co się wtrąciłem możliwe żeby jeszcze raz sobie go poczytać na żywca ;)

obydwie wersje są niczego sobie / już nic nie poprawiaj bo przedobrzysz / do kolekcji ulubionych / cierpkie groteskowe wyważone i absurdalnie delikatnie poprowadzone / / t

jakbyś pisał to z hominidami / ale to już było i nie wróci więcej stary . bardzo mętnie podany temat i jeszcze gorzej zobrazowany w przekazie / t

słabo jakkolwiek miało na celu wyjść wykrzyczeć wyszeptać rozradować się / powtórzę się w moim zdaniu co do takich tekstów / za mało na wiersz za dużo na miniaturę / raczej wyszedł kiepski żart z erotyczną dozą metafory / ale i takie zakąski są potrzebne więc kończę wywód / do następnego / t

dzięki za przychylność / a czy buntownik ? nie do końca / raczej dobry obserwator czasami i niestety zbyt dobry / t

dżungla tak zarośnięta zaniedbana trzeba by ją całą prawie wyciąć bo w tej formie i przeraża jednocześnie odstraszając a nie wciągając / nie wyszło / wyszedł raczej właśnie zlepek słów jak roślinność w dżungli co akurat tutaj nie działa na korzyść w zwiedzaniu/ za dużo sztucznej 'roślinności' na umur / t

może kiedyś go uszczuplę teraz nie mam potrzeby / dzięki / t

niech będzie / dzięki za wizytę / t

maski popalone na twarzach wypalone twarze kolejne złudzenia cuchną nowością w zachowaniach jak pozytywka coraz wyraźniej brzęczymy żadna nowość widywać człowieka z własnym ego niemal jak ujrzeć Chrystusa żywego słabnące skupienie defibrylacja kilka przetarć oczu i powrót do naiwnych zapaści przez to wszystko w najlepsze chodzę zaczynam głaskać resztę świata w masce gazowej mam was na oku na obrzeżach suchych ust pękają nabrzmiałe słowa nawet brakuje sił na zdziwienie wobec czegokolwiek chodzenie jest drżeniem tak samo jak drży się z zimna lub ze strachu w worach pod oczami niosę coraz więcej pustych spojrzeń więc dlaczego coraz ciężej jest ? przez to wszystko nie najlepiej chodzę zaczynam warczeć warować przy swoim szczekać gryźć skomleć nagłaśniać problem zaczynam nie pasować wyrywając włosy reszcie świata to jak potrząsnąć zdechłym psem z rozpaczy żeby zaszczekał lub choćby zaskomlał zgubne zaglądanie do oczu kota aby znaleźć tam rzęsę wyjaśnia nam współczucie nie istnieje

wracaj kiedy chcesz i jak chcesz / t

próbując odstawić kobiety jak nałóg co wciąga zwiększając dawkę szczuję siebie do wyczerpania emocji gdzieś poza zrozumieniem poza zasięgiem cichnę bo większość piękna dzisiaj i po sylwestrze przed kolejnym końcem świata z początkiem zimnego dnia skulona wyje coraz mocniej jak suka nadstawiona psu podobnie sklejony dzień z nocą przekleństwo ze słowem nienawiść z wybaczeniem miłość ponoć łączy wszystkich a staje się coraz częściej eunuchem próbując odwołać narodziny odkleić się i rozróżniać dalej nabieram powietrza ponad wszystko czego nie wolno ponadto mi było nie dane nic poza obnażanym pięknem to był prezent z którym mogłem wylecieć w przestrzeń kosmiczną bez skafandra to tak jakby być obdzieranym ze skóry w trakcie lotu z zawrotną prędkością się zapoznać to był prezent pod spaloną choinką który mogłem dotknąć a nawet uścisnąć jak się uściska drut wysokiego napięcia pozostaje obejść to dalej błąkając się jak bezpański pies

i nuda jest potrzebna / kwestia gustu / t

miło że wpadłaś i coś wybrałaś / t

dzięki / t

dzięki za kibicowanie ;) t

cieszę się że zatrzymało / t

po prostu świetne! dzięki za ślad / t

zaczęło się od świeżej pestki to nic że dłoń się psuje a my pragniemy głodu nie możemy wytrzymać obżarstwa posmak to ostatni kęs ukryty kurczowo w pięści owoc walki z samym sobą nie upuść gnoju gnoju

dzięki za wnikliwość swoistą w tekst / za obecność / t

a jakże / czekam na taką / jestem głodny połknięcia :)

podoba mi się twoje wypatroszenie się z emocji w strofie pierwszej a najlepsze jest to - w gardle zatrzymuje się czas po zmroku puls miasta przechodzi stale śmierć kliniczną dalej uchodzi powietrze z wiersza no, może jeszcze ten wers kupię - coraz więcej robaków w jabłku Adama ale rozpływają się słowa i szukane na siłę zwroty nie tworzą chemii wiersz może być wielokrotnego tylko co z niego wynika po za błądzeniem peela we wszechświecie r czasami warto pobłądzić kilka razy kilkakrotnie w tym samym wierszu aby może doszukać się czegoś poza błądzeniem we wszechświecie / zależy jak komu na oku i w myślach leży / dzięki jednak za wychwycenie i kupienie czegoś szczególnie za czytanie / t

bardzo dobrze poprowadzony chociaż nie odpowiada mi interpunkcja wiadomo z jakich przyczyn nawet mogłaby odpowiadać ale zbyt jest pocięty / lubię kiedy wiersz jest zbity kiedy czyta się go jak potok / sam tekst jest bardzo bardzo urokliwy jednocześnie smutny jednocześnie spragniony szerszej głębszej czułości bardziej pojętej współzależności / treść ratuje formę / nie będę przeinaczał bo mógłbym nawet z interpunkcją spróbować ale wiem że zostawisz ;) chociaż być może wrócę i spróbuję / bardzo dobry tekst mimo wszystko/ t

opuszczają nas ludzie nawet najbliżsi zdradzają z mrokiem ciszy odchodzą powoli wszyscy jakby nie byli ważni jakby nam niepotrzebni już nieulegli odchodzą by w nas żyć mocniej / ja bym to tak / drobny zabieg myślę na korzyść ale i tak oryginał zgrabny refleksyjny i jednocześnie sugestywnie ciepły / t

herbata z miodem i plastrem cytryny cudo smaku zwłaszcza ponurą porą / dziękuję za przychylność dość mocnego kalibru ;) t