Maria_M

Coś mi się wydaję, że jeden sygnał przechwyciłam i rezerwuję już tylko dla siebie:)) Zawsze masz dobre kawałki.

Skoro tak Jemallku godosz podejdź ino i se zobocz :)

Nic już nie będzie takie same. Wzruszyłam się:)

Tak, już jutro się wybiorę do fryzjera stroić głowę, wstąpię też do kosmetyczki przypudrować dwa policzki i z bistoru suknię włożę, może szwedy, o mój Boże jeszcze buty, może szpilki na mój widok wyją wilki :))))

Też się pytam: po co?

Czy mogę zacząć głaskać? :)) NA TAK

Pisałyśmy chyba w tym samym czasie, więc widzę, że powinnam dopowiedzieć: w dydaktyce właśnie chodzi o osiągnięcie zamierzonego celu.

ręcznie kształtować powierzchnię myśli - bardzo nowatorskie, odkrywcze określenie, ciekawa jestem, czy takie kształtowanie jest bolesne, czy przyjemne? Kojarzy mi się z manipulacją, może też chodzić o proces dydaktyczny, gdzie dochodzi do świadomego, planowego i zamierzonego wpływania na jednostki. pozdrawiam :)

Fajnie, że odbierasz z humorem, o to mi chodziło :) bardzo dziękuję, a piosenka Teresy - piękna, prawda ?

Czysta fantazja, a kot jest prawdziwy :))

Dziękuję :)) za piosenkę również..

Wybrałam inny kurs, ha, ha, ha :))

@Alicja_Wysocka :)))))))) dziękuję i pozdrawiam

Bo nie wkładam ich do szuflady :))))) Bardzo dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam

uj Wjola alojwju :) /łamana angielszczyzna/

Doskonale:)

Super:)

z pomysłu @Mari_anna_ „taki kurs:)” lekko płynnie zgrabnie wdzięcznie taki kurs obrałam miły by do ciebie dotrzeć wierszem bo w realu nie mam siły wciąż cię prosić i nalegać ja z uśmiechem a ty spięty może jak przeczytasz rymy to zrozumiesz cel zachęty czy pamiętasz że już latem obiecałeś wyjazd w góry spakowałam kufry zatem bagaż stoi płyną chmury najpierw z deszczem i szarugą teraz śniegiem sypie wkoło co mam zrobić z tobą miły jak cię rozweselić sobą 20.11.2018r.

Dlatego że słowo/ czasownik przetrwała jest tutaj kluczem, który jeden etap zamyka, a drugi otwiera i skoro przetrwała, to już tylko może być lepiej. W związku z tym moja wyobraźnia zaczyna działać, kolejne wersy mnie nie ograniczają. Aniu, tak ja to widzę, tak odbieram, ale nic nie sugeruję, to Twój wiersz :)

Bo wiesz, teraz to w sklepach jest wszystko, a kiedyś nie było. Jedna para spodni, jedne buty na zimę, jedna kurtka z odzysku, sukienki miałam po starszej siostrze, i nie narzekało się, było dobrze. Dzisiaj dzieci i młodzież mogą nawet urać się w tzw.„ciuchlandach”.

Flausz, powiadasz, a to ciekawa konstrukcja włókien ha, ha ha:)) Wiesz, ja dawno temu zakupiłam skóry z nutrii ha, ha, ha, na futro. Do dziś dnia nie uszyte, bo stwierdziłam, że niekoniecznie będę się w nim dobrze czuła, a jeszcze gorzej wyglądała. Leżą na strychu w kufrze.

Ładnie o nieuleganie smutkowi. Myślę, że jeżeli w środku mamy radosnego anioła, to smutek nie ma szans zagościć na dłużej, bo wiadomo, są nieuniknione chwile smutku. Pozdrawiam :)

Na przykład ta :)))

Nie popatrzyłam na datę, ALE, 13 lat temu. Dobre wiersze długo źyją i jeszcze dłużej:)