Maria_M

Dzień dobry. Dziękuję za wizytę.

Odbieram Twoją pychę w konteście odrzucania np. czekolady z orzechami. Są gusta i guścika, kaźdy lubi to, co lubi i niech tak zostanie. Pozdrawiam serdecznie:)

Sceneria homo sapiens pejzaże odmienia, oni idą lub pędzą, kochają ulice, przesypują się piaskiem w klepsydrze istnienia, ilu przeszło i przejdzie - chcąc zliczyć, nie zliczę. Czym się różni ten obraz od rodziny mrówek, albo watahy wilków pędzącej przez prerie, od ławicy tuńczyków, ich krętych wędrówek, od bezkresnych, podziemnych, tajemnych draperii. Od obłoków podniebnych i mgławic srebrzystych, od tumanów przemyśleń w skłopotanych głowach, od radosnych uniesień wiosny fal rozbłyśnień uśmiechami rodzących wciąż to nowe słowa. Lubię usiąść na ławce i patrzeć na ludzi, na ich twarze, sylwetki, zamyślone czoła, w zawieszeniu mgnień chwili i natłoku złudzeń, czas nas wszystkich przemieszcza, chociaż nikt nie woła. MG

Próba zatrzymania słowem chwil i czasu. Pięknie:)

Sensualny, unoszący podmiot liryczny w czasoprzestrzeni bytu i istnienia. Brawo :))

Jak mowa o buziakach, to ode mnie też masz jednego :)))

Oczywiście, przyjeżdżaj! Miłego dnia:))

Witaj Wjola! Dziękuję i zasyłam wiosenne pozdrowienia:))

Dzień dobry Marlett, miło Cię spotkać na bieszczadzkich szlakach ?Pozdrawiam :))

No i wszystko jasne. Pisanie na potrzebę chwili jest po prostu oryginalne.

Kochany piesek :)))

Ja też nie lubię tłumu.

Miło Cię przeczytać:)) Pozdrawiam i dziękuję.

Wiele się naczytałam wierszy o tym tragicznym wydarzeniu, ale Twój jest najlepszy. Stwierdzam obiektywnie.

Hej, Beta - bardzo dziękuję, zasyłam buziaki :))

Witaj! Niedługo weekend majowy, a Bieszczady czekają. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie:))

@Kobra @Marcin Krzysica @Alicja_Wysocka @Natuskaa Bardzo kochani dziękuję za czytanie i serca. Pozdrawiam :)))

Zawsze tu jestem, tylko rzadziej zaglądam, ale miło to zabrzmiało :))

Spokojnie. Zwykła pomyłka, już poprawiłam.

Nie czytałam wcześniejszych komentarzy, ale uważam, że w ostatnim wersie koniecznie trzeba zrobić siódemkę. W końcu wspominasz o rytmie, to bądź konsekwentny. A całość bardzo ładna. Pozdrawiam :)))) chociaż cięższe mam płuca to jaśniejsza jest psycha

Poszłabym na spacer, gdzie majowe słońce wiatropłowym ciepłem szyje kwiatom suknie, zapomnienia drogą po bieszczadzkiej łące, czy pójdziesz wraz ze mną, nim los życie utnie? Nim oczy przygasną ulotnością chwili, zatopią się w wirze czystej wody Sanu, to jeszcze tej wiosny wybierzmy się miły na spacer Wetlińską Kotliną, kochaną. By wędrować razem szlakami Tarnicy, tam, gdzie Lutowiska pachną ziemią czarną, świat nam nie wypomni, kroków nie policzy, bo świat kocha ludzi, którzy miłość kradną. Zanim wiosna z latem spłyną do jesieni, kaczeńce przekwitną, dojrzeją czereśnie, powziętych dziś planów żadna moc nie zmieni, lecz, gdy zechcesz wracać, to uprzedź mnie wcześniej. Wtedy pójdę z weną na skrzydłach połonin, bo kocham samotność, z ciszą mi do twarzy, każdy listek, trawka uśmiecha się, dzwoni, bieszczadzkim natchnieniem w mojej głowie łazi. MG 15.04.2019r.

O! Jakieś niezrozumienie, ale wiersz szczery i jak dla mnie smutny, bo jak druga strona nie rozumie poezji, to czy warto ?? Pozdrawiam i życzę powodzenia:))

Żebyś wiedział Marcinie, że im bliżej, tym więcej, ale przecież jesteś jeszcze młodziutki - zdążysz. Pozdrawiam:))

@Marcin Krzysica @Natuskaa dziękuję, zasyłam pozdrowienia:))

Droga Luule, z przyjemnością przeczytałam Twój komentarz. Serdecznie dziękuję i ciepło pozdrawiam :))) Maria