Joachim Burbank

kobieta o niebagatelnej urodzie i mężczyzna o nieskazitelnych manierach spotkali się wczoraj w autobusie jednym z tych nowych przegubowych poranny senny to był kurs nie trwało to długo raptem trzy przystanki ale to mogło być to coś czytała książkę w twardej okładce on coś tam zagadał bo też lubi czytać pasażerowie ukradkiem spoglądali ona tylko się uśmiechnęła nie mówiąc nic wysiedli na tym samym przystanku a że kropiło rzęsiście zaproponował parasol odmówiła żeby nie było że tak łatwo ją kupić byle parasolem ale gest zapamiętała by po latach opowiadać wspólnym znajomym o tym spotkaniu

Dzięki za miłe słowa:)

Dziękuję?

wracam do szarej rzeczywistości będę próbował ją kolorować dostrzegać barwy w czerni i bieli nie stawiać kropki tylko przecinek uśmiechem karmić każdą myśl będę próbował

Bardzo dziękuję:) i życzę udanego wypełniania pustki:)

Dziękuję za miłe słowa, pozdrawiam i witam na Poezja.org:)

Miło mi, dziękuję:D

Dziękuję:) Twoja Kraina brzmi ciekawie:)

z wypłowiałego rozkładu jazdy na przystanku moich marzeń próbuję rozszyfrować godzinę przyjazdu czy doczekam chwili gdy nadjedzie autobus na który czekam tyle lat i wywiezie mnie hen daleko z krainy o nazwie Samotność

Szczerze dziękuję!

Miło, dziękuję:))

Dziękuję za praktyczne porady - też o tym myślałem:)

Otóż to, pozdrawiam także:)

Dzięki za czytanie i miły komentarz:)

To miłe, dziękuję:)

bez pocałunków twych uczę się żyć i nie chcę pamiętać dawnych krzywd lepiej mi bez ciebie kiedyś zapomnę jak smakuje twój głos i na nowo poukładam życia wzór bo lepiej mi bez ciebie nienawidzę cię i nie wiem czego chcę ale wiem że już nie ciebie smarujesz usta miodem a gorzkie słowa spadają na stół czy wiesz ile kosztują moje sny obleczone bolesnym wspomnieniem każdej nocy budzę się lecz bez ciebie mi lepiej bez ciebie lżej

na stolikach błyskają świece głośnego bluesa kapela gra patrzysz na mnie niezdrowym wzrokiem pytając co tu znowu robię spokojnie odpowiadam że trudno przy tobie artystą być ciężko razem żyć

ciągły eskapizm nierealny pociągający i tylko mój

Również dużo słońca życzę!

Dziękuję. "Mój mały intymny muzyczny świat"

Jest też jej siostra, Muzyka...plastelina do kształtowania nastroju, a dźwięki to puzzle z których układam kolejny dzień...

Dlatego usiłujemy go katalizować poezją...

Dziękuję!!!

To miłe, dziękuję:))

siedzę w samotni na szczycie schodów przy opuszczonym strychu poniemieckiej kamienicy spoglądam przez wątłe okno na zmęczone dachy liczę chmury w ręku tkwi ten sam od lat notes z kwiatowym motywem wypatruję poprawy wiatru wytchnienia szumu ulgi przecież kiedyś musi nadejść może z pierwszym dniem lata jestem sam na sam z moimi myślami smutek jak kropla drąży skałę emocji nienazwanych i szuka ujścia wprost na papier wypłowiały