Justyna Adamczewska

@Konrad Koper, eh, zdałoby się rzec, aczkolwiek czy Zeus miał laskę, czy piorun? To drugie zaprawdę, i mał jeszcze Egidę.B mi przypadł do gustu Twój jednowers, ma dwie strony, mimo że jest (tu się powtórzę) jest "tylko" lubo "az" Jednowersem. Pozdrawiam Konradzie, J.

@Ośmiorniczka, Ciekawe rozważania. Tekst pełen negacji wszystkiego i wszystkich - jedynie myszka działa, aczkolwiek destrukcyjnie. To horror. Budowa nie przypomina wiersza, racze rozważania - prozą. Czy p. lir.patrzy na świat jak Platon? Pozdrawiam Justyna.

@iwonaroma, piszesz świtnie, krótko i zwięźle, Szybko wpada w ucho. Pozrowionka. J

Dobre

Dziękuję Wiesławie. Fajnie, że byłeś. Również pozdrawiam. :))))) O Czarek, miły komentarz naprawdę. To jeszcze raz ja. Miałaś rację, poprawiłam. Nie wiem dlaczego, ale nie tak odczytałam Twój komentarz.

Myśląc o niczyym Myśląc o tym, że zawsze tak samo ... Rozmyślam o niczym. To jest to Lidia Maria Concertina. Wiersz o nieśmrtelności? Tak sądzę, okole życia? Nie wiem czy dobrze zrozumiałam, powtarzalność, choćby nie wiem co. J

Witam Sylwestrze. Piękny wiersz. Szczególnie poruszło mnie: . Pozdrawiam J.

Ojej.

Marku, fajne, życiowe. I to "pomieszanie języków"! Coś wspaniałego. Dobry przekaz. Pozdrawiam J. :))

Betko, aż się uśmiechnęła, nie z Tiebie, jeno I to Czyżby kruk na Cię zwrócił uwagę? Fr. wiersza Allana Edgara Poe "Kruk" Raz w pół­noc­nej, głu­chej do­bie, gdym znu­żo­ny sie­dział so­bieNad księ­ga­mi daw­nej wie­dzy któ­rą wie­ków po­krył kurz -Gdym się drze­miąc chy­lił na nie, usły­sza­łem nie­spo­dzia­nieLek­kie, ci­che ko­ła­ta­nie, jak­by u drzwi mo­ich tuż. Tak powrót do przeszłości. Dzięk za wszystko. J. @M.A.R.G.O.T Witam po moim wierszem. Ja Twoje dopiero poznaję. Dziękuję J. No takie /o/, że się zagubiło, bo się przetraszyło. Dziękuję Waldku.

@wiolu, dzięki, pozdrowczyk.

Miłe Marianno, że byłaś i czytałaś. Dzięki za pomoc. Jednak wiersz pozostanie taki, jaki jest.

A raki... Kar wymodlili mi lil domy; wrak i kara. Cześć Marianno. Miała miam kotkę o imieni Miss Lili -niestety odeszła. A była, miała dom Ciekawy zestaw słów, przeszły i teraźniejszy. Cekawy wiersz.

Witam NN. "Mały Książę" Podziwiam Twój wiersz. TRchę ma coś także z "Kwiatow zła" Jak bym cię kochał, Nocy! bez twych gwiazd miliona,Bo ich światło to mowa stokroć powtórzona!A próżni, mroku szuka moja dusza smutna!Lecz, niestety, ciemności nawet są jak płótna,Gdzie tysiączne postacie odtwarza me okoOsób znikłych, lecz tkwiących w pamięci głęboko.Charles Baudelaire(1821-1867)

Działanie Zielone oczy moje zawsze lśnią niepokojem rudy warkocz poraża idzie wielka ekstaza. Blaski burza sino z nieba leje się wino soczewek się pozbywam ceglany kielich rzucam. I tak w działaniu trwam choć na otwarcie nieba czekam bramy aniołow skrzydła tulę jak w tytule. Jstyna A.

Witaj Waldku, po długiej przerwie. Dziękuję za ten wiersz. Pozdrawiam J.

Cześć @iwonaroma. Porusza. Barwy, cud natury, od tęczy do czerni, ale nie byłoby Wszecświata bez kolorów. Pochłanianie. Davy Jones tyle że porzucił ziemię do życia wiecznego na morzu, Ragetti pyta czy to był „ dychotomia od dobra i zła ”, powodując Pintel i Gibbs dać mu zdumione spojrzenia" - "Piraci z Karaibów" Pozdrawiam. J.

Cześć Iwonaroma, ja się przyłączam i szczególnie odbieram in plus Twoje słowa oraz słowa Marka.

Cześć Czarku. Niesamowity wiersz. Tajemniczy, nieco szaradowy, nieco jak sudoku, kostka Rubika. No, no. Cudo tego utworu, msz, polego na tym, że pokazuje po prostu życie. Istnieje wszystko, Pozdrawiam J.A

To dosłowne przesłanie. @fregamo. Dzięki za wizytę. J.

A mnie wiersz kojarzy się z rdzeniem reaktora jądrowego. Nikt nie ucieknie. NIKT. Tylko skrzydła wyrwać i paść - tora - tora - tora tygrys. Pearl Harbor a potem Hiroszima i Nagasaki. Dobry wiersz, Iwono.

Dzięki. @kb. Wędrowcze, Iwono, wdzięcznam bardzo za dobre serca. https://www.youtube.com/watch?v=nzi9rCvMdzg

Sidła wyobraźni, brzmi groźnie. Sidła - ja boję się sideł, boję się, ze się nie uwolnię. Wiersz mówi o wieczności, jest tu wamiprzy element. Bez urazy. Pięknie, jak zwykle, Wędrowcze. Dreszcz:

Krwawy wiersz, gorzki. Tu Różewicz. A znasz @kb. ? Ocalony(wiersz klasyka) Tadeusz Różewicz Mam dwadzieścia cztery lata ocalałem prowadzony na rzeź. To są nazwy puste i jednoznaczne: człowiek i zwierzę miłość i nienawiść wróg i przyjaciel ciemność i światło. Człowieka tak się zabija jak zwierzę widziałem: furgony porąbanych ludzi którzy nie zostaną zbawieni. Pojęcia są tylko wyrazami: cnota i występek prawda i kłamstwo piękno i brzydota męstwo i tchórzostwo. Jednako waży cnota i występek widziałem: człowieka który był jeden występny i cnotliwy. Szukałem nauczyciela i mistrza niech przywróci mi wzrok słuch i mowę niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia niech oddzieli światło od ciemności. Mam dwadzieścia cztery lata ocalałem prowadzony na rzeź. To mną wstrząsnęło: Kosmos. Nie nasza Ziemia, choć należy do wciąż rozszerzającego się wszechświata. Pozdr.

Cześć @klucznik, to się wyklucza. Ale rozumiem. Wiersz wysoce nasycony: słonawym, kryształowym posmakiem łez. Smutny wiersz.