Deonix_

Bardzo mądre i przykre jednocześnie. Teraz chyba tysiąc razy się zastanowię, zanim opublikuję cokolwiek (co nie znaczy, że wcześniej tego nie robiłam);) I niestety widzę też, że niektórzy zakrzaczają to forum w szaleńczym tempie ;) Pozdrawiam gorąco ;)

No przecież to wszystko wina hormonów! ;) One odpowiadają za nastrój, z pozycji obserwatora może być trudno to zrozumieć. To przez nie ciężko pojąć, czy zachowanie kobiety to kosmos (porządek), czy chaos (bałagan) ;) I tak pewnie nie zostanę zrozumiana ;) Pozdrawiam ;)

Co do śmierci w szpitalu, to jak najbardziej się zgodzę, w ogóle śmierć w obecnych czasach jest strasznie zmedykalizowana. I to ma wady i zalety, obecność lekarza może się niekiedy przydać, ale nierzadko dochodzi też do absurdów. Nie wiem dlaczego, gdy to czytałam, poszłam w jakieś science-fiction, zamiast się skupić na sprawach do bólu przyziemnych. Pozdrawiam raz jeszcze ;)

Czytając ten wiersz przypomniałam sobie pewien film (niestety, jak zwykle tytułu nie pamiętam), w którym to wszystkie dzieci były poczynane metodą in vitro, nikt nie stosował tam "wymiany płynów", bo to takie niehigieniczne ;) Ta igła na koniec właśnie tak mi się skojarzyła ;) A obecny pośpiech, obojętność i sterylizacja życia są szkodliwe, choć myślę, że my (ludzkość) to zauważmy i próbujemy coś z tym jednak zrobić, jakoś ograniczyć te fatalne skutki... No nic, pozdrawiam ;)

Dominiko, też miałam problem z Twoim utworem ;) Ale że się w pewnym momencie zawzięłaś i stwierdziłaś, że coś w nim jest, to coś znalazłam. I odczytałam to jako zachętę do dotrzymywania obietnic w milczeniu, unikania paplania o przedsięwziętych czynnościach i sumiennego ich wykonania ;) Ale jak widać nie było to zgodne z Twoim zamysłem, który poniekąd jest dość ciekawy ;) Pozdrawiam ;)

Zawód zawodem, ale od tego jest poezja, żeby czasem "odlecieć" :)

A ja, wyjątkowo się nie przyczepię :) Jest głęboko, wielowymiarowo, brudno i upodlająco, ale to jak najbardziej moje klimaty ;) Może tylko wersy bym inaczej ułożyła, skróciła dłuższe słowa, by brzmiały dotkliwiej, bardziej torturowały czytelnika ;) Ale to nie znaczy, że taka forma jest zła, widzę, że założenie było takie, by się czytelnik przy tym pomęczył i to się jak najbardziej udało ;) Pozdrawiam ;)

Powiem tak : masz bardzo fajny styl, dobrze się to czyta, choć mnie to osobiście bardziej przypomina esej niż felieton, ale ja felietonów pisać zbytnio nie umiem :) Tylko przejrzyj ten tekst na spokojnie, niekiedy w Wordzie powstają głupoty, czasami z pośpiechu zdarza się użyć złego przypadka, niepotrzebnych spójników lub zaimków itd. Wyznakowałabym Ci, ale chwilowo nie mam czasu, wybacz ;) Mimo że nie lubię czytać prozy (sama wolę pisać:)), to mnie tym tekstem porwałaś, zawarłaś ciekawe przemyślenia :) Tyle ode mnie na razie, z pewnością temat wywoła nie małą dyskusję, ale to już reszcie czytelników oddam tę przyjemność, póki co nie mam siły ;) Pozdrawiam gorąco ;)

@Waldemar_Talar_Talar No pewnie, że nie! ;) Cieszę się tylko ;) Pozdrawiam ;)

Chodziło mi tylko o to, że serce nie jest źródłem emocji ;) A gdzie jest dusza, to już pytanie do teologów ;) Nauka póki co nie zna odpowiedzi ;)

Nie byłabym sobą, gdybym nie rzekła, iż uczucia są zlokalizowane w mózgu, a serce jest tylko narządem odzwierciedlającym stany emocjonalne ;) Choć najczęściej w literaturze serce jest rozumiane jako sumienie ;) Pozdrawiam :)

Szczerze powiedziawszy podziwiam Twoją wrażliwość muzyczną, ja chyba takiego czułego słuchu nie mam, by wychwycić takie niuanse... i jeszcze je opisać :) Tekst nieco naerotyzowany, mroczny. Widzę, że Twoje wiersze mają wiele wspólnego z prozą, niekiedy to skutkuje nadmiarem treści,... ale może przesadzam. W końcu nie należy ograniczać formy kosztem utraty sensu utworu :) Mimo wszystko wyszło dość urokliwie :) Pozdrawiam serdecznie ;)

Alu, a przecież ja się absolutnie nie obrażam, tylko jakoś miałam potrzebę to napisać ;) Marcin, nie masz za co przepraszać :) A wersji poprzedniej nie usuwam, jak już wspomniałam :)

Dziękuję, ja jestem niestety trochę pornograficzna ;) Ale uznałam, że skoro tyle osób zwraca na coś uwagę, to coś w tym musi być, choć historia pokazuje, że większość nie zawsze ma rację. Jednak ja zdanie Czytelników szanuję :) Choć w tym konkretnym przypadku nie spodziewam się jakiegoś wybitnego odzewu i zostawiam pierwotną formę, gdyż ma inny sens od tej. A ta jest dla mnie po prostu równie ciekawa ;) Chyba nie jest zabronione dodawanie różnych wersji tego samego utworu ;) Pozdrawiam serdecznie ;)

wciąż pamiętam jak moje piersi obrzmiałe łagodnie skrapiałeś pocałunkami a wokół kwitły jabłonie i zamykały nam oczy płatkami pokazałam ci niebo zielone pachnące lasu zapachem mówiłeś, że będzie pocztówką zamkniętą w świerszczy iskrach treścią w zielonych listach dziś echem się niesie męski ton przelśniewa postać z lustra i w ręku pomiętą kartkę mam choć przecież pusta

@Alicja_Wysocka Dziękuję Alu, chociaż już widywałam (także tutaj) limeryki "niegeograficzne", może mnie to zmyliło ;) I to nierzadko bywały lepsze utwory od tych klasycznych ;) Ale mam jeszcze kilka pomysłów, więc "geograficzne" też się pewnie pojawią :) Również ściskam ;) @Maciej_Jackiewicz Dzięki Maćku za przykład ;) Pozdrawiam ;)

@Maciej_Jackiewicz O, dzięki za przypomnienie, bo przez swoją obrzydliwą dokładność wiersze wolne kojarzyłam tylko z brakiem rymów i interpunkcji ;)

A może to jest celowy zabieg? Może to ma ukazywać konfrontacje oczekiwań z rzeczywistością, utracone nadzieje, albo podejmowanie błędnych decyzji? Bo nie wydaje mi się, żeby to było pozbawione sensu :)

Pewien Francuz wraz z Polakiem wszedł w labirynt. Winne krzewy obdzierali, zabłądzili. I cóż zrobić?-wyjścia nie ma! I na szczęście czekać trzeba! Więc wypili sobie obaj polski spiryt. Mój pierwszy limeryk, więc uwagi i komentarze mile widziane ;)

A tak w ogóle, to... o, Panie, jak można tak piórem łaskotać, mistrzostwo! Ja swoim to chyba jeno dźgać potrafię :D Pozdrawiam serdecznie ;)

Ogólnie nastrój bardzo patetyczny i mroczny, ale forma o wiele zgrabniejsza ;) Znów dużo odsłaniasz, dużo sprzedajesz czytelnikowi, ale trochę bardziej przykuwasz uwagę, zresztą są tacy, co lubią dosłowność i poszerzoną treść w poezji. Także nie przejmuj się tym aż tak bardzo, mnie też często zdarza się pisać zbyt wiele, zbyt dokładnie. Chociaż staraj się wymagać od czytelnika, nie podawać mu wszystkiego "na talerzu" ;) Tyle ode mnie ;) Pozdrawiam serdecznie ;)