Znajdź zawartość

Ściany krwawią, krwią naszą, z naszych żył i arterii, tych co chowają się przed "bogiem". Jego płacz patrzy na mnie, tych co przypominają o Krysztale. Ręce Jego coraz bliżej, świecą czystością brudną od niej. Nogi Jego szurają po szkle, z butelki co lato tu leżało całe. Jego penis niby greckiej z marmuru, z czasów sprzed błysku telefonu. Jego pierś, dwa równe punkty, niby gwiazdy na niebie bez burzy. Jego nos, co pomaga mu dychać, rzecz normalna, trza "boga" jak człeka traktować. Jego krew niczym z kranu, co zepsuty, marnujący wodę potrzebną życiu. Idzie, kroczy dalej w kąty moje. Co krwawi, nie zginie. ~ Oskar Gruszkiewicz

Z cyklu wyciągnięte z "szuflady" cz.II zatopieni w snach obłęd ogarnia oczy źrenice jak czarna bila światła żadnego nie zaznają wciąż w wirze letargu błądzą lunatycy opadające resztki sił ponowne wyjście z piekła

trwam w prześwicie przedwiosny, w przerwie przed kolejną ulicą prymitywnych konfliktów i banalnych konsumpcji moje zielone źrenice tępo wpatrzone w jasne lica nocnego słońca, w okółkowych pieczęciach i błahym pięknie następny chleb niestrawiony z kolejnymi w tych samych żołądkach prymitywnych stworzeń ułamki sekund liczone skąpymi ludźmi w przestrachu kolejnej wojny wpiły się w szarość.