Znajdź zawartość

Mamidło Zanurzyłam się w cud miłości, lecz zapomniałam o zazdrości. Czy było dobrze, czy było źle to mamidło otaczało mnie. Te na rykowisku jelenie powodowały me omdlenie rozdając swe super nasienie. Wracam do ulotnych uniesień, które przypomną barwną jesień, jednak nie wspomnę o zazdrości - mój kochanek ma wtedy mdłości, mimo że ja będę mamusią - patrz tatku jak rośnie mi brzusio. Przyszły ojciec jest bardzo dumny, acz mamidło schował do trumny. J.A. 2020 r.

Jesteś cudem do odkrycia nie błędem do naprawienia. Powinno starczyć ci życia, by uzdrowić złe wspomnienia. Z latarką miłości w ręku, odkrywaj swój wewnętrzny dom. Skieruj światło w obszar lęku, postaw tam zrozumienia tron. Światło rozproszy mrok istnienia. Wspomnij jak ze źródła piłaś. Doznawałaś przebaczenia, jak radosna wtedy byłaś. Spójrz ciepło z akceptacją i pokochaj wreszcie siebie. Pomóż sobie kontemplacją, przebywając w ducha niebie. Zadaj odważne pytania: dokąd zmierzam? I kim jestem? Jakie mam podjąć wyzwania, by stały się zdanym testem. Dusza szczerze ci objawi, czym twoja prawdziwa droga. Gdzie możesz ślad zostawić, zanim powrócisz do Boga.

Radosnych Świąt Wielkiejnocy Justyna, w dzieciństwie nazywana Tysią. ;))) Od mojej Kici też.

Obejrzeć warto. J.

Pozdrawiam, Justyna.

Stwór – czyni Wąską ścieżką przez ogródek idzie sobie krasnoludek. - Dokąd idziesz, mój malutki? - Idę do swej krasnoludki. Okno z przymrużeniem oka patrzy na ogromne kałuże. Niebo zasnute szarością oddaje deszcz w dobre ręce. Urok piękna podpełza cicho Rytmiczne, jak upadłe liście, pląsa przy wiatru etiudzie. pisarka łapie chwilę w strofy. Widzi krasnala, mysz i kota zawinięte w opary snu cukierkowych niespodzianek i wahań niesfornej baśni. Z opieszałego cudu, wynurza się historia: Trzech z rycin dla wystraszonych Dzieci. Oglądają dobro utkane ze zła parzącej szaty Dejaniry, zatykającej ból unicestwienia Słychać ciche - wąską ścieżką… wyryte przez talent. J. A.