makarios_

Gdy raniutko ptak zaśpiewa oczęta Miłosz otwiera, by się bawić humor miewa - taka zabawna maniera. Jeszcze mama smacznie chrapie, jeszcze tato we śnie dyszy a już Miłosz ścianę drapie, bo jest nieodrodnym Krysy... Kiedy znudzi się skrobaniem, wtedy majsterkuje żwawo, pilnie zajęty dłubaniem, czuje się niezwykle klawo. Długo by mógł majsterkowicz rozbrajać swoje zabawki, ale z głodu zabawowicz niestety dostaje czkawki. Kwękać przeto więc zaczyna, potem głosik swój podnosi, kwili kochana ptaszyna, aż flachę mleczka uprosi...

Zachowując się jako pomniejszy, stajesz się wielkim pomiędzy swymi; rywalizując, będziesz durniejszy, bo pochłonięty sprawami czczymi. Pokora zdobi, gdy wraz z godnością skromnym potrafisz być, uniżonym, jak Jezus z Bogiem będziesz jednością, wiecznie uznaniem przez Nich darzony. Chorych ambicji strzeż się jak Złego, strzegąc jak oka skromnego ducha, uczuć żywionych, pragnień i ego; roztropnych bowiem Jehowa kocha. Niełatwo, w pewnych okolicznościach, być powściągliwym w mowie i czynie, zwłaszcza w porywczych narodowościach w żyłach nie woda, ale krew płynie. Rywalizacja egoistyczna zazwyczaj skłania wręcz do wybicia, niecna postawa, darwinistyczna, do kpienia z Prawdy. Tylko trefnisia...!? Respekt dla Boga, który Jedyny godzien podziwu i uwielbienia, właściwym źródłem wzniosłej estymy; prowadzi niecnych do spobożnienia. By poznać prawdę oraz w niej chodzić, przyjmij pokornie co Biblia uczy...! Z Prawdziwym Bogiem zechciej się zgodzić. Niechaj cię własna mądrość nie tuszy...!

@koala_ chcieć to móc zwłaszcza słowem rośniesz kwiatem romantycznie z liściem na głowie statecznie perlisz swe trele serdecznie

Poruszające orędzie Jana sygnałem było misji dziejowej. W życiu Jezusa nastała zmiana - zostawił matkę dla misji owej...! Być może wdową była już wtedy, z synów i córek gromadką sporą, więc kiedy odszedł przybyło biedy, gdy z żywiciela rozstał się rolą. Jan go zanurzył w wodach Jordanu, duch Boży spoczął na nim cudownie. Począł nauczać wśród gór Baszanu, rozgłaszał świętą prawdę - dosłownie. Cudu dokonał pierwszego w Kanie, na galilejskiej, pogańskiej ziemi - wybornym winem napełnił stągwie... W ów czas niewiastą swą matkę mieni. Tam uwierzyli uczniowie w Niego, jako w Mesjasza i w Zbawiciela, ale rodzeństwo (wiadomo czego) widziało tylko w nim burzyciela. Gdy poruszony lud dyskutował: kim jest ów cieśla, że nas naucza...!? Twierdzili hardo: on zwariował! Miała go związać krewniaków tłuszcza. Pomimo cudów dokonywanych, pięknych słów prawdy w jego nauce, wokół miał wielu nieprzejednanych, którym nieprawość, wrogość zarzucę. Nie wielbił nigdy swej matki ziemskiej wychwalał Ojca i Jego Imię, i posłuch dawał cnej woli Bożej, wiosną i latem, jesienią, w zimie. Rodziną Jego byli uczniowie, którzy Bożego słuchali Słowa, dawali wiarę Bogu Jehowie - od Niego była Jezusa mowa...! Matkę powierzył opiece Jana (przyrodni bracia nie uwierzyli), ponownie użył wymownie miana: 'niewiasto' mówiąc, w dramatu chwili. Matka niepierwszą osobą była, którą powitał, gdy już z martwych wstał, chociaż, zapewne, była Mu miła, lecz inną Marię pierwszą powitał...! A kiedy wreszcie w niebo wstępował, wśród pierwszych uczniów Syna żegnała - szczególnej roli jej nie darował - razem z uczniami w modlitwie trwała. Juda i Jakub - bracia przyrodni, potem pojęli kim był na ziemi - miana chrześcijan stali się godni - ich listy świadków zbór Boga ceni. Nie koligacje stanowią o tym, kto Bogu miły i jak Mu służy. Zasiadający na tronie złotym docenia miłość - największą, z duszy...

@aluna Podlir po rozwodzie!? Utwór przemawia do mnie poruszając..

@sława_zaczek znak na obłoku z wszystkich kolorów pięknie położył by tchnąć otuchę Wspaniały Stwórca wszelakich wzorów i sporo proroctw nam na pociechę

Zapada Miłosz w sen miły, bo biegać nie ma już siły, lub kręcić się niczym fryga... Zasypia, lecz coś nim wzdryga. Bo pierwsze mary ciekawe, stanowią przednią zabawę, biega tam, jak żaba skacze, gdyż gonią za nim kudłacze. Nad jego snem tato czuwa, troskliwie kołdrą okrywa, trzymając butelkę mleczka, śpiącemu poprawia loczka. Nieraz czuwaniem zmęczony, zasypia z dala od żony, zmęczona bowiem opieką, nawet nie mrugnie powieką. O świcie ptaszek Miłoszek, kwili podobnie do Pliszek, choć głodny jednak wyspany, bawi się w słońcu skąpany. Tak dzionek za dzionkiem mija, mój wnuczuś wciąż bąki zbija, lecz rośnie przy tym nam zdrowo, ucząc się życia... morowo.

Umiłowali ludzie ciemność bowiem ich czyny nadal podłe, prawdzie zaprzeczać mają czelność, fałsz szerzyć na szatańską modłę... Snują nauki złe, przewrotne, filozoficzne myśli, gnozy, postępowanie im dogodne mają za wzniosłe onej doby... Kto się sprzeciwia tracił głowę, albo kociarza miano zyska, zaś przekonany tracił mowę, cichutko w kącie tkwi jak myszka... Błysło po wiekach światło prawdy (ową wciąż mieści Słowo Boże), na nic się zdały lata wzgardy, doszła do głosu w słusznej porze... Badać poczęli Biblię świętą, z szczerym podejściem, otwartością, ażeby pojąć: czyją piętą zmiażdżony będzie łeb z łatwością...? Ich Fotodrama ujawniała Boski plan wieków, zamierzenia, wizja się wówczas dopełniła - wynik chwalebny docieczenia. Wciąż przebiegają tekst proroczy, błagają Boga o dar ducha, by żadnej prawdy nie przeoczyć...! Modlitwy o to wciąż Bóg słucha. Skłonni są przy tym korygować to, jak pojmują święte teksty i ani myślą dyskutować z Ojcem. Czytają Jego listy... Pojąwszy czego Biblia uczy, upubliczniają wszem i wobec; jako potulni Pańscy słudzy chcą zyskać miano Jego owiec... Skończyły się czasy narodów, sto lat już w Niebie rządzi Chrystus, na to przybywa wciąż dowodów... - wreszcie dostrzega owe Hindus. Jako rozkazał tak i ninie dobra nowina jest głoszona, jest uświęcane Boże Imię, prawda zostaje wywyższona...! Na nic się zdało mataczenie...! Na próżno dogmat kłamstwo chronił...! Boże to było dopuszczenie, by świętej prawdzie Szatan bluźnił.

@Alicja_Wysocka Jako widzisz ma znaczenie, zdanie twoje sobie cenię, twórczość twoją zajmującą, po swojemu wszak błyszczącą.. :) http://www.poezja.org/wiersz,1,142196.html

@Alicja_Wysocka Przemyślałem - dobra rada, odpowiedzieć więc wypada. Gdybym nie miał racji owej (chyba dla ciebie nie nowej) co ją wiersz niejeden mieści, częściej byłby wiersz niewieści. Niczym w cieście rodzyn słodki, wtedy były by stokrotki (po stokroć czytane wiersze - oto me spojrzenie szersze). Piszże proszę wierszy wiele, niechaj umysł słowa miele, serdecznie przyprawi serce.. Dajmy pokój tej aferce. (:) Zarejestrowanych poetów: 96712. Wierszy: 107000. 107000:96712=1,106377699 wierszy na jednego (napiszę) poetę. Poobserwuj też, proszę, przez dłuższy czas jak wygląda aktywność w tym serwisie. cbdu A co do moich zestrojów i częstotliwości publikowania ich w nim, to... mógłbym częściej je publikować, lecz.. to moja rzecz. Nie mam żadnych układów z adminem i/lub moderatorami, by ze względu na mnie ustalali takie a nie inne limity, które technicznie nie łatwo jest usunąć. A zatem z poszanowaniem obowiązujących w serwisie limitów, publikuję w nim utwory rzadziej niż pozwalają na to limity. Nie radzę ci nic i nie pouczam, bo sama wiesz co, ile i dlaczego, a mnie nic do tego :) Będę wdzięczny za to samo.. http://www.poezja.org/wiersz,1,147366.html

@Alicja_Wysocka Ostatnia wizyta: 2014-03-24 15:15:13 Utworów: 246 | Mieszka w: Gdynia O mnie: "Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy." Haruki Murakami Trafnie zacytowałaś biblijną przypowieść. Najlepiej ją odnosić - każdy z nas - do siebie. Nie zerkając w zestroje wszak miodu nie łykasz. Przecież nie zatęskniłaś gdym długom nie pisał... http://www.poezja.org/wiersz,71,141792.html

[center]Raj na Ziemi Na Aitutaki dech w piersiach staje, bielutkie plaże, woda jak kryształ i naturalne palmowe gaje - raju zakątek który się ostał. Modre laguny, ryb roje lśniące, powiewy bryzy pachnącej morzem, łagodne fale o brzeg bijące, szemrzące miłym dla ucha głosem. [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32966/aitutaki_fotolia_57767006.jpeg[/img] Koh Tao barwny skrawek planety oazą ciszy na gwarnym globie pozwala tworzyć nawet sonety i wypoczywać nim spoczniesz w grobie [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32966/koh_tao_island_fotolia_60500996.jpeg[/img] Malutka wyspa Rengali wabi, schronem pod wodą, w pięknym hotelu, zamiast spać smacznie człowiek się gapi, na pływające ryby bez celu. A gdy zamieszka w chacie na palach, miast po podłodze chodzi po wodzie jacuzzi bierze w cieplutkich falach zapominając o nędznym losie [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32971/rangali_malediwy_fotolia_6551161.jpeg[/img] Przepiękną perłą wśród pereł drogich wyspa Lord Howe na Pacyfiku choć niedostępna jest dla ubogich to w turystycznym bywa traffic-u Lazuryt wody podkreśla urok skalnych pejzaży, jak u Tolkena, wręcz fascynuje kamienny barok, zmagań ze sobą istna arena. [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32972/lord_howe_australia_fotolia_15019968.jpeg[/img] Cousin Island tak jak Cerf Island słusznie chronione przed dewastacją bajecznie zdobi je cenny akant dziewiczość chroniąc przed defloracją [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32971/seszele_fotolia_61515092.jpeg[/img] Raf koralowych jest rezerwatem wokół Blue Hole, którą urzeka, bezcennym bowiem jest numizmatem, Ambergis Caye, wyspa daleka. [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32335/b/5/b5d8f4af6f12b4f5ad4ad7add0fe51ec.jpeg[/img] Na Bora Bora dość bara bara mąż z żoną miewa, nawet w hamaku, kokosowego ich mleka czara poi upojnie kiedy o zmroku... [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32972/bora_bora_fotolia_45435256.jpeg[/img] Las tropikalny na stromych zboczach hawajskiej Kauai wodospad zdobi, odpływu fala na stromych zboczach surferom frajdę ogromną robi. Wabi bogactwo flory i fauny, bacznych badaczy, żądnych odkrycia, oczarowują zachodu łuny, zachęca menu też do pobycia. [img]http://i.wp.pl/a/f/jpeg/32972/kauai_fotolia_52487880.jpeg[/img] Wnet całą Ziemię Królestwo zmieni... w każdym zakątku Eden nastanie, kto obietnice Jehowy ceni, tego cechuje na Raj czekanie.

@beta_bez_alfy traktuję z estymą człowieka w tobie bliźni bez alfy zda się w potrzebie to jak się do rad danych odnosisz nie moja sprawa skoro podnosisz kwestia przekonań (tobie właściwych) rzecz osobista wszak wszystkich żywych każdy za siebie zda sprawę przecie albowiem widzi jak jest na świecie (:)

@beta_bez_alfy w Imieniu Boga zrymuję tobie wypowiedź szczerą i adekwatną może wygasi obawy fobie czy też ożywi wiarę przykładną chybotliwością nacechowana wdzięczność za błędy jest pewnie błędna bo bywa droga mylnie obrana szybka decyzja najczęściej zbędna także za ranek i słońca promień wdzięczność być winna niechybotliwa więc wejrzyj w siebie i szczerze oceń czy rymowanka twoja nobliwa trudności w twoim czy moim życiu nie są wynikiem działania Boga trudność polega na dobrym byciu nawet gdy dola nieludzko sroga stagnacja nudą i bez zła trąci istnienie tegoż więc nie stanowi że z wrednej nudy zło cię wytrąci czynienie dobra nudę ozdobi kto w drobnych dobry będzie niezmiennie ten w wielkich również będzie szlachetny należy ćwiczyć się więc codziennie zmieniać charakter jeżeli szpetny cierpliwość rodzi prawdziwa miłość a wzorcem owej jest Ojciec w niebie słuszna jest zawsze stosowna dbałość aby okazać ją także sobie dusze żyjące z prochu powstałe ciekawość pali ku złu popycha rogate przy tym gdy są niedbałe lub gdy unosi je w górę pycha jak dziecię pytać ale też słuchać mądrze jest w życiu niby dorosłym zamiast pochopnie gniewem wybuchać i gardzić radą będąc wyniosłym samotny błądzi nie znając Drogi choć samodzielny bez celu idzie na nic się zdadzą wszelakie bogi nawet gdy dzielny tkwi w ducha biedzie empatię czując bo sam błądziłem wyrażam szczerze prawdy biblijne którymi w końcu nie pogardziłem gdyż jawią szczęście nieutopijne jedna jest droga co się nie skończy ograniczona przez dobre rady nią niczym pielgrzym w szarej opończy podążać trzeba - precz autostrady :) http://www.poezja.org/wiersz,60,147383.html

@WiJa wzorzec o mierze stanowi on rozstrzyga o długości daremnie się podlir głowi rozstrzyganiem o miłości Bóg jest Miłością wzorcową natchną owej definicję w smaku wieloowocową zacnych zasad koalicję mierząc wzorcem przejawiany poryw serca uniesienie jego stan bywa poznany pomocne w tym doświadczenie (:)

@były__premier tej poezji której pragniesz garściami tu nie nagarniesz nie wiem jaka tobie pasi do mnie moja wciąż się łasi :)

@aluna Każdy za siebie zda sprawę Ojcu, co umiłował świat przecież bardzo, czeka aczkolwiek tylko do czasu, by doń się zbliżyć, prawdą nie gardząc. http://www.poezja.org/wiersz,60,147415.html

@aluna Istotnie, religii na świecie jest wiele. Bezmyślnie jęzorem niejeden miele. Chociaż wolność słowa pozwala na to, głupio bezpodstawnie zaprzeczać, przeto gotów jestem podstaw przedstawić źródło, rozumiem bowiem co w wierszu ubodło. Gdy tylko zechcesz je poznać, upraszam, pisz na priva chociaż ja nie nawracam...

@sława_zaczek Piszesz: ciekawe, dobry przekaz, widać, że ty się znasz na rzeczy. Może przypadkiem wierzgną pegaz, stąd w tym zestroju nic nie skrzeczy. Dziękuję za wgląd refleksyjny i zrozumienie rzeczy ważnych. U Boga układ familijny, dotyczy wszystkich chwalców wiernych.

Poruszające orędzie Jana dało początek misji dziejowej, w życiu Jezusa nastała zmiana; Miriam zostawił dla sprawy owej. Być może wdową była już wtedy, z gromadką synów i córek sporą, więc kiedy odszedł zaznała biedy, gdyż z żywiciela rozstał się rolą. Jan go zanurzył w wodach Jordanu, duch Boży spoczął na nim cudownie, począł nauczać wśród gór Baszanu, rozgłaszał prawdę, świętą dosłownie. Cudu dokonał pierwszego w Kanie, na galilejskiej, pogańskiej ziemi, winem wybornym napełnił stągwie, niewiastą wówczas swą matkę mieni. Tam uwierzyli uczniowie w Niego jako Mesjasza i Zbawiciela, ale rodzeństwo, wiadomo czego, widziało tylko w nim... żywiciela. Gdy poruszony lud dyskutował: kim jest ów cieśla, że nas naucza, hardo twierdzili: On zwariował!; schwytać go chciała rodaków tłuszcza. Pomimo cudów dokonywanych, mimo słów prawdy w jego nauce, wokół miał wielu nieprzejednanych, mimo pełnionej pięknie posłudze. Nie wielbił Jezus swej matki raczej uwielbiał Ojca i Jego Imię, posłuch zaś dawał cnej woli Bożej, wiosną i latem, jesienią w zimie. Rodziną byli Jemu uczniowie, którzy Bożego słuchali Słowa, wiarę dawali bowiem Jehowie - od Niego była Mesjasza mowa. Matkę powierzył opiece Jana, przyrodni bracia wszak nie wierzyli; użył wymownie, raz drugi miana: niewiasto, mówiąc zbolałej, czyli... Miriam nie pierwszą osobą była co go witała, kiedy zmartwychwstał, bo chociaż matka była Mu miła, to inną Marię pierwszą powitał. Kiedy nareszcie w niebo wstępował, wśród wielu uczniów Syna żegnała, szczególnej roli jej nie darował. Matka Jezusa w modlitwie trwała. Jakub i Juda, bracia przyrodni, kiedy pojęli kim był na ziemi, miana chrześcijan stali się godni; ich listy świadków zbór Boga ceni. Nie koligacje stanowią o tym kto Bogu miły i jak Mu służy - Zasiadający na tronie wzniosłym docenia miłość największą w duszy.

@aluna Ja też.. To w takim razie jest bardzo elektryzujące przesłanie..

@koala_ nie bywają piszę szczerze wyznam nawet szlag mnie bierze gdy w birecie birbant blady usiłuje dać przykłady że się coś zrobiło samo jajo na przykład lub ziarno Kura była pierwsza przecie o czym sami dobrze wiecie samo jajo się nie zniosło tak jak samo nic nie błysło Big Bang to koncepcja snuta którą wszak zrodziła buta twierdzących hardo a priori że Bóg nie odgrywał roli Kreatora univwersum piszą w swoim lorem ipsum więcej pisać szkoda o tym On rozprawi się z kłopotem robiąc big bang swoją mocą takim co w umysłach psocą http://www.poezja.org/wiersz,71,147387.html

@koala_ Jacuś czy Maciuś w Lipnie czy Szczytnie robi bokami albo wrażenie. Niektórzy jeszcze pracują, zdrowie i maszyny psują, żyć pragną i postępować szczytnie. W dniu 07.12.2014 r. o 14:50 po raz pierwszy zauważyłem, że administrator (lub jego moderatorzy) po raz kolejny bezpodstawnie ograniczyli moją wolność słowa, wyrażanego również w tym serwisie. Oto komunikat, który ukazuje się ilekroć usiłuję zamieścić w serwisie www.poezja.org mniej czy bardziej artystyczną wypowiedź: [color=red]Zostal nalozony ban na to konto. Ban wygasa za 36693 sekund. Wiadomosc od moderatora: to portal poetycki, a nie teologiczny

@koala_ Wkrótce podobnie Babilon Wielki blichtr, przepych straci zaiste wszelki. Wędrowni kupcy zapłaczą uderzając się z rozpaczą. Zbliża się koniec tej wielkiej kliki.

@koala_ czciciele Bogactwa Kolebka niecnych kultów: Babilon. Ów protoplasta poważał bilon. Wielki Babilon forsę czci, między innymi dzieci chrzci. Niejeden trzyma na koncie bilion. W dniu 07.12.2014 r. o 14:50 po raz pierwszy zauważyłem, że administrator (lub jego moderatorzy) po raz kolejny bezpodstawnie ograniczyli moją wolność słowa, wyrażanego również w tym serwisie. Oto komunikat, który ukazuje się ilekroć usiłuję zamieścić w serwisie www.poezja.org mniej czy bardziej artystyczną wypowiedź: [color=red]Zostal nalozony ban na to konto. Ban wygasa za 36693 sekund. Wiadomosc od moderatora: to portal poetycki, a nie teologiczny