Rihtik Stempelek

...skoro masz rację, to wszyscy są poetami...

Miałem się czepiać tego boga z małej litery (istnieje taki - mówi o nim Pismo Święte w 2 liście ap. Pawła do Koryntian 4, 4), lecz zrozumiałem, że tylko jeden, samozwańczy bóg popada w melancholię, tym bardziej, że to on generuje ułudę tego świata - ew. wg Mateusza 4, 8. Nie wiem tylko, czy to właśnie Autor miał na myśli...?

chmurna acz nie pochmurna sielanka Dziękuję

W dysonansie do: http://www.youtube.com/watch?v=uAECzjC_EIo

Nic to, Sylwestrze... Adam Zagajewski to miał odwagę, nie dziś napisać: MAŁPY Pewnego dnia po władzę sięgnęły małpy. Nasunęły złote sygnety na palce, nałożyły białe, nakrochmalone koszule, zaciągnęły się wonnymi hawańskimi cygarami, stopy zaś uwięziły w czarnych lakierkach. Nie zauważyliśmy tego, gdyż pochłaniały nas inne zajęcia: ktoś czytał Arystotelesa, ktoś inny przeżywał właśnie wielką miłość. Przemówienia władców stały się nieco chaotyczne a nawet bełkotliwe, ale przecież nigdy nie słuchaliśmy ich uważnie, woleliśmy muzykę. Wojny stały się jeszcze dziksze, więzienia cuchnęły bardziej niż dawniej. Wydaje się, że po władzę sięgnęły małpy.

Jako potencjalny podmiot tego wiersza (tak się poniekąd czuję nie z twojej winy ani zasługi) muszę wyznać, że to dawanie w dlonie całego świata, to hiperbola jedynie, bo... wiem czego drugi podmiot kategorycznie dać mi nie chciał, a dziś przepięknie wymówki czyni... Zapewniając zaś, że serce miał otwarte na miłość, zarazem warunkował jej przyjęcie... i to dość enigmatycznie, kobieco rzec można. Wypominki czyniąc popamiętaniem mi blasku księżyca i grożąc zaniechaniem pogoni za marzeniami oraz odlotem, w serce me godzi z polotem, acz boleśnie... (To nic osobistego wobec Eli śmigielskiej, lecz wobec żeńskiego podmiotu nie tyle wiersza, jak najbardziej...) Albo: Najpierw wszystko w żarty obróciła Najpierw wszystko w żarty obróciła, Zrozumiała — wyrzutami wybuchnęła. Potem piękną głowę pochyliła, Łzy chusteczką wycierać zaczęła. Zębów bielą drażniąco się śmiała, Zapomniawszy o wszystkim na chwilę, Przypomniała i znów zaszlochała, Uroniła na stół dziesięć szpilek. Zbrzydła. Wyszła — głowę odwróciła, Wraca, czeka, spuściła powieki — I pomstując ku drzwiom zawróciła, I być może odeszła na wieki... Cóż, na nowo trzeba zacząć dzieło, Wrócić do odwiecznej pracy swojej — Czyż i życie przeszumiało, minęło, Przeszumiało jak suknie twoje. Aleksander Błok przełożyła Mieczysława Buczkówna

...skoro lubisz obłoki, masz A Błoka: Smyczek zaśpiewał Smyczek zaśpiewał. I nad nami Uleciał obłok smugą duszną. Słowik nam śnił się. Ramionami Objąłem kibić twą posłuszną. Nie słowik — struna skrzypiec grała, A kiedy pękła, jam usłyszał, Jak wokół łkała i dźwięczała, Niby w wiosennym gaju, cisza. O, jak w łkające dźwięki żywe Majowe burze się toczyły!... Dłonie zbliżały się lękliwe, Przymknięte oczy mnie paliły... http://www.youtube.com/watch?v=jpnAPwRcxZw&feature=related

...no to rozwidnia się co do wzajemnych sympatii dla twórczości...

Spokojnego życia sobie życzmy - bodaj wiecznego - ew. wg Jana 3, 16

Ktoś kiedyś komuś gdzieś ułożył wierszyk i moje, ongiś, dziewczynki nauczył go Recytować ich głosikami tak mocno, że do dziś mi pobrzmiewa: Zaświeciło słonko nad tą piękną ziemią choć wszystkie narody na niej jeszcze drzemią lecz wkrótce nastanie miłościwe lato ludzkość będzie składać Bogu dzięki za to wraz z tym pięknym dzionkiem i pięknym porankiem wilk się będzie pasał pospołu z barankiem Chociaż on nie o wiośnie, to również oddziałuje radośnie...

Dziękuję za wgląd i wzbogacenie tego wątku. Oto ów wiersz z przejmującymi obrazami: http://www.youtube.com/watch?v=XiRKI4nvj_s

(Z inspiracji songiem w wykonaniu Bosej Divy: http://www.youtube.com/watch?v=bbtUMlbWYo4&feature=fvwrel)

Najpiękniejsze wiersze nie oddają tego, co twe oczy oglądają. Wspaniałemu Stwórcy za to chwała, niechby i twórczość Mu jej przydała.

Czyżby ludzi dobrej woli było coraz więcej...!? Oby ich głos potężniał i jednoczył się... Raduje me serce każda osoba przeciwna militaryzmowi... oraz jego celom.

...poruszający przekąs...