Rihtik Stempelek

karłowate haiku pokrętnych myśli wabi nazbyt ludzko :) miłego tworzenia form pięknych lirycznie życzę ślicznie

Jak miło Judyt zacytowałaś... co do cudu serca i jego ODNALEZIENIA słuszną wypowiedź :) Dziękuję nie tylko za to... http://www.youtube.com/watch?v=qOm5tBK0XFo

Dziękuję... za zrozumienie i docenienie. :) Życzę tego, co i sobie stosownie do błagania.

Jolu... to taki eksperyment- cecha wspólną dla słów wchodzących w tę wyliczankę jest to, że każdy w swoim życiu pierwszy raz płakał idt a potem staje się świadkiem jak jego potomek przechodzi przez tę pierwszyznę... :) To specyficzny zapis circulum vitae :) Dzięki za wgląd i zastanowienie. Usunąłem wyśrodkowanie i... dziękuję za pluśnięcie.

Miłowiośnie (nowe słowo) się zrobiło... Dziękuję za pastelową chwilę. :)

Świetnie... łobuzujesz. Przeczytałem i... popamiętam ci tę domową wojnę światową :)

Anno... Po zamieszczeniu utworu: http://www.poezja.org/wiersz,71,133683.html którym dowiódł, żem uparciuch z nadiru ośmielam się skomentować wiersz uparciucha z zenitu. Boje się tej konfrontacji, ale... cóż, może ta przeciwległość sprawia, iż łączy nas ze sobą oś obrotu spraw nam wspólnych. Może na tym przerwę, by komentarz nie stał się nader osobisty na tym forum. Ale jeżeli dasz znak przyzwolenia i jeśli pomocne zakreślisz mi granice konwersacji prywatnej, to... będzie jak postanowisz, jakkolwiek... wiersz mnie poruszył i dotknął do żywego. Zresztą nie tylko ten... Ta Pestka też.

[center]uparciuch spoglądam z uporem na starych drzew korony które pod lat naporem z trudem czynią skłony niezbywalna ma wina że zamilkłem skończony nie ty przecież lecz inna żyję aby zawsze być czy ty także zechcesz żyć dziejowy wicher miecie w oczy - już tchu brakuje dostrzeż jak jest na świecie dojrzysz co się podzieje choć przeszłaś już wiele lecz proszę miej mą nadzieję patrząc w przód a nie wstecz daj dowód że także chcesz wszakże o mnie tyle wiesz ulżyj swoim udrękom przy "teraz" nie obstawaj lecz posłuch daj już Słowom codziennie je rozważaj nie wystarczy po prostu skinąć głową by być naj mimo słusznego wzrostu spokorniej wszem i wobec bo inaczej jak - powiedz póki co widzę dalej jest tak że wiersz ci piszę lecz łez czytając nie lej niech serce twe usłyszę rozumiem wszak po części zaległą głucho ciszę zda się że ci się szczęści czy dziś zatem przecenisz czy jutro - już - docenisz W tle: http://www.youtube.com/watch?v=9GgXyOEDUaA[/center]

Dziękuję wszystkim, którzy chcąc i nie chcąc byli odbiorcami osądu osądów i nie wyrazili osądu wobec osądu osądów i jego autora. Jesteście KOCHANI i... było was już tylu!

Jak dla mnie to raczej sztuka... sztuka czarowania... jakże kobieca. Wiem to z autopsji jako ongiś czarodziej... Brawo Renatko. Trafiłaś do mnie.

WiJa - Dziękuję, żeś dopatrzyła się w osądzie osądów: 1) wiersza 2) wiary 3) sensu 4) potrzeby serca Tym bardziej dziękuję, że zdaje się iż nie odpowiada twoim preferencjom artystycznym. Miło mi też, iż nie dopatrzyłaś się pychy, jak inni... Trochę mnie to smuci, że w jakiś sposób wywołuje wrazenie osoby pysznej... Pocieszam się jedynie tym, że widać inaczej pojmujemy znaczenie słowa pycha. W mym pojęciu jest nią wygórowane mniemanie o sobie; nieuzasadnione poczucie wyższości ze względu na swe zdolności, urodę, bogactwo, pozycję itd.; pogardliwy stosunek do innych; arogancja w zachowaniu. Być może wydaję się niekiedy być pysznym, z racji dumy jaką przejawiam. Uważam bowiem, że co innego być dumnym, a co innego pysznym. Dla mnie słowo "duma" ma wydźwięk pozytywny i oznacza zadowolenie z własnych lub cudzych osiągnięć, a także satysfakcję z posiadania czegoś. Znamienne, że hebrajski czasownik ga’áh dosłownie znaczy "rosnąć; podnosić się" - jest rdzeniem, od którego pochodzi kilka innych słów nawiązujących do pychy lub dumy (Hi 8:11; Eze 47:5). Te pokrewne słowa mogą mieć odcień ujemny bądź dodatni i tłumaczone są na "wywyższanie się", "wyniosłość" albo "dostojeństwo", "majestat". Można to prześledzić odczytując kolejno: Prz 8:13; Iz 9:9; Ps 68:34; Am 8:7. Również greckie słowo kaucháomai, używane w tekstach tzw. Nowego Testamentu znaczy "chełpić się; chlubić się" ale też "wielce się radować”, a zatem w zależności od kontekstu również miewa wydźwięk pozytywny lub negatywny. Można to stwierdzić analizując: Rz 2:17; 5:2; 1Ko 1:29. Niewątpliwie pycha jest zwodnicza i zgubna. Ktoś, kto RZECZYWIŚCIE jest pyszny, może sobie tego nie uświadamiać bądź nie chcieć spojrzeć prawdzie w oczy i twierdzić, że kieruje się innymi pobudkami. Zgadzam się więc z tym, że każdy, nie wyłączając mnie, powinien dokonać starannej samooceny, by stwierdzić, czy nie przejawia tej złej cechy. Apostoł Paweł podkreślił, jak ważne jest działanie z właściwych pobudek i umiejętność zbadania siebie pod tym względem. Ujął to w ten sposób: "Gdybym rozdał całe swoje mienie, żeby nakarmić drugich, i gdybym wydał swe ciało, żeby móc się chlubić [kauchésomai], a miłości bym nie miał, nie odniósłbym żadnego pożytku" - 1Ko 13:3. Stanowczo warto się wyzbyć pychy dla własnego pożytku - koniecznie musi uczynić to ten, kto chce podobać się Bogu. Uważam, że wręcz trzeba ją znienawidzić, gdyż Słowo Boże mówi: "Bojaźń przed Jehową oznacza nienawidzenie zła. Nienawidzę wywyższania się i pychy, i złej drogi, i przewrotnych ust - Prz 8:13. Ktokolwiek nie wyzbywa się pychy, naraża się na kłopoty, gdyż "Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły - potknięcie" - Prz 16:18. Wierzę też, że "Jehowa zburzy dom tych, którzy się wywyższają" - Prz 15:25. Słowo Boże podaje wiele przykładów osób, dynastii i narodów, które drogo zapłaciły za swą pychę (Kpł 26:18, 19; 2Kn 26:16; Iz 13:19; Jer 13:9; Eze 30:6, 18; 32:12; Dn 5:22, 23, 30). Niemniej pycha jest zwodnicza, dlatego też apostoł Paweł ostrzegł w natchnieniu: "Jeśli ktoś myśli, że jest czymś, a jest niczym, to zwodzi swój umysł" - Gal 6:3. Osoba pyszna może sądzić, że wybiera dla siebie najkorzystniejszą drogę, ale w rzeczywistości zupełnie zapomina o Bogu (Jer 49:16; Obj 3:17). "Lepiej być uniżonym w duchu z potulnymi, niż dzielić łup z tymi, którzy się wywyższają" - Prz 16:19 - zgadzam się z tym! Nie pominę też czegoś pokrewnego do pychy - chełpienia się. Grecki czasownik kaucháomai ("chełpić się; chlubić się”) dość często kryje w sobie myśl o samolubnej pysze. Pismo Święte pokazuje, że żaden człowiek nie ma podstaw, by chełpić się swymi cechami lub osiągnięciami. Niektórzy chrześcijanie z Koryntu popadli w samochwalstwo albo chełpili się innymi, co wprowadzało podziały, poróżnienia - myśleli na sposób cielesny, skupiając uwagę na ludziach, a nie na Chrystusie - 1Ko 1:10-13; 3:3, 4. Pokazali w ten sposób, że nie zależało im na duchowej pomyślności bliźnich. Zamiast wspomagać ich w pielęgnowaniu stanu czystości serc podobających się Bogu, chełpili się... m.in. wyglądem zewnętrznym - 2Ko 5:12. Dlatego apostoł Paweł surowo zganił pyszałków, wykazując, że mogą się chlubić wyłącznie Jehową Bogiem i tym, co dla nich uczynił - 1Ko 1:28, 29; 4:6, 7. Podał przy tym taką zasadę: "Kto się chlubi, niech się chlubi w Jehowie" - 1Ko 1:31; 2Ko 10:17. Mając to na względzie, przyznaję, że niejednokrotnie chlubię się w ten sposób, nie tylko na tym forum i nie tylko wierszami... Jeżeli jest mi to poczytywane za przejawy pychy to... wszystko jasne. Reasumując: 1) hebrajskie słowo ga’áh, greckie kaucháomai i wyrazy pokrewne bywają też używane w znaczeniu pozytywnym. Odnoszą się wtedy do dumy lub radości wynikającej z jakiegoś osiągnięcia czy posiadania czegoś. W tym znaczeniu Psalmista nazwał Izraela "dumą Jakuba, którego [Jehowa] umiłował" - Ps 47:4. Również w proroctwie Izajasz powiedział, że owoc ziemi będzie "przedmiotem dumy” (Iz 4:2). Także w tym znaczeniu apostoł Paweł napisał do współwyznawców w Tesalonice, iż ze względu na ich wiarę, miłość i wytrwałość szczycił (pyszni) się nimi - 2Ts 1:3, 4. 2) Chrześcijanie są dumni z tego, że Jehowa jest ich Bogiem, że Go poznali i cieszą się Jego uznaniem. Postępują zgodnie z zasadą: "Kto się chełpi, niechże się chełpi tym, iż posiadł wnikliwość i poznał mnie, że ja jestem Jehowa, Ten, który okazuje lojalną życzliwość, sprawiedliwość i prawość na ziemi" - Jer 9:24; Łk 10:20.

No widzisz... szarobury jak to jest, gdy co innego autor ma na myśli, a co innego odbiorca. Cieszy mnie... jakkolwiek jest. :) Życzę tworzenia i odbierania piękna w pięknym życiu. Ale gdyby nie Kaliope nie pojąłbym, coś miał na myśli... :)

gromadkę nasionek zamknie kwiatostan uschły niestety ogonek

oklapnął tulipan kiedy frunęła pszczółka postaną nasiona

czerwony tulipan jakkolwiek stanął słupek pszczółka zachwycona

Tak... z wdzięcznością piszę, że Ten, kto ODPOWIEDNIO nachylił oś obrotową Ziemi i USTABILIZOWAŁ ją rotacjami Księżyca, sprawił, że możliwa jest poezja, do której się uciekłaś... by o wiośnie pisać radośnie :)

Judyt... Zadumałaś mnie uwagą, że czytelnicy nie nadążą. Dochodzę do wniosku, że jeśli zacznę się ograniczać (powściągać) to nie będę tak szczęśliwy jak bywam, dzięki tworzeniu, To prawda, że zawsze można być szczęśliwszym niż się jest, gdy się swoje szczęście dzieli z innymi, więc... trudno! Najwyżej nie nadążą! Chyba nie będę o tym wiedział, a nawet jeśli to... nie wiem co począć. Kopać się z pegazem (koniem)? :) Nie mam szans! :) On wygra, a ja będę jeszcze bardziej kopnięty... :)

Judyt.. to mi było potrzebne - widać nie wystarczy autoperswazja :). Dziękuję... - postaram spisywać się i strofy lepiej, ale rzeczywiście, nie tyle człowieczeństwo, ile jego niedoskonałości (odziedziczone i nabyte - świadomie lub nie) nieuchronnie powodują, że będzie... jak będzie. Wiesz, powracam do moich ulubieńców (klasyków) i czytam ich tomiki i... różnie im szło. Do dziś nie wszystko mi podchodzi, choć za większością ich smakołyków słownych przepadam. Tematyka utworu bywa nieraz tak trudna, jak dla rzeźbiarza dąb, grab albo heban. Nie zawsze ma się do dyspozycji lipę...! Jeszcze raz dziękuję... :)

Jeśli jałowa to... miewam dosyć. Cóż z samej szczerości...?! :) Ale ty swoją miło okrasisz dobrym słowem. Dziękuję. :)

Masz słuszność Judyt... obserwujesz moje snycerstwo w materii świetlnej. Sam jestem ciekaw czy w tym świetle coś wystrugam... - oby nie wariata:)

Psalm 43, 3: "Poślij swe światło i swoją prawdę. Niech one mnie wiodą. Niech mnie wprowadzą" (...) Izajasza 5, 20: "Biada tym, którzy mówią, że dobre jest złe, a złe jest dobre, którzy ciemność przedstawiają jako światło, a światło jako ciemność" Objawienie 12, 9: "Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który [u]wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię[/u]; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie." Izajasza 60, 1-2: "Powstań, niewiasto, świeć, gdyż przyszło twe światło i zajaśniała nad tobą chwała Jehowy. Bo oto ciemność zakryje ziemię, a gęsty mrok grupy narodowościowe, lecz nad tobą zajaśnieje Jehowa i będzie nad tobą widać jego chwałę. I pójdą narody do twego światła, a królowie - do blasku twej jasności." Efezjan 5, 8; 9: "niegdyś bowiem byliście ciemnością, ale teraz jesteście światłem w związku z Panem. Dalej chodźcie jako dzieci światła, gdyż na owoc światła składa się wszelka dobroć i prawość, i prawda." Izajasza 9, 2: "Lud, który chodził w ciemności, ujrzał wielkie światło. Nad mieszkającymi w krainie głębokiego cienia zajaśniało światło."