Rihtik Stempelek

plażowy placek smażony na patelni czerwony raczek :)

Dziękuję Babo Izbo.. także za odbiór :) Cieszysz mnie nie tylko twórczością :) A propos właściwego ci odbioru. Gdzieś przywarły do mnie i zapiekły się słowa z Czarnolasu i norwidowych strof. Choć niewiele ich, ale niczym przyprawa (zacną, cnego, cna) sprawiają, że pewnie jest jak piszesz. W tym wypadku chciałem, aby tak brzmiąc, utwór uświadamiał, m.in. odwieczność dokonującej się próby nie tylko wobec mnie, co akcentuję przytaczając norwidową, kluczową dla odbioru strofę. Wyznam ci, że zbyt mało dbam o to jak utwór brzmi (Wiem. Powinienem.), rozstrzygając rozterki na korzyść przesłania (treści) - wynika to z przyjętej hierarchii wartości tego, co stanowi o moim postrzeganiu liryki :) Było mi miło odpowiedzieć :)

Snadnie zgrabnie dosadnie :)

Cytując refleksje Salomona, może wraz z Anną zdołam pomóc.. Albowiem wszystko to wziąłem sobie do serca - by zgłębić to wszystko, że prawi i mądrzy oraz ich uczynki są w ręku prawdziwego Boga. Ludzie nie znają ani miłości, ani nienawiści, które wszystkie były przed nimi. Wszyscy są tacy sami w tym, co mają wszyscy. Jedno przytrafia się prawemu i niegodziwcowi, dobremu i czystemu oraz nieczystemu, a także ofiarującemu i temu, który nie ofiaruje. Dobry jest taki sam, jak grzesznik; przysięgający jest taki sam, jak każdy, kto się boi przysięgi. To jest nieszczęsne we wszystkim, co się dzieje pod słońcem: ponieważ wszystkim się jedno przytrafia, serce synów ludzkich pełne jest zła; i dopóki żyją, jest w ich sercu szaleństwo, a potem - do zmarłych! Istnieje bowiem ufność co do każdego, kto należy do żyjących, jako że żywy pies jest w lepszej sytuacji niż martwy lew. Bo żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego ani już nie mają zapłaty, gdyż pamięć o nich poszła w zapomnienie. Przeminęła też ich miłość i ich nienawiść oraz ich zazdrość i już po czas niezmierzony nie mają udziału w niczym, co ma się dziać pod słońcem. Idź, pokarm swój jedz z radością i wino swe pij z dobrym sercem, gdyż prawdziwy Bóg już znalazł upodobanie w twoich uczynkach. Niech twoje szaty zawsze będą białe i niechaj na twej głowie nie brakuje oliwy. Korzystaj z życia z żoną, którą kochasz, przez wszystkie dni swego marnego życia, które On ci dał pod słońcem, przez wszystkie dni swej marności, to bowiem jest twój dział w życiu i w trudzie, którym się trudzisz pod słońcem. Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu - w miejscu, do którego idziesz. I jeszcze raz zobaczyłem pod słońcem, że nie szybkim przypada zwycięstwo w wyścigu ani mocarzom - zwycięstwo w bitwie, ani mądrym - pokarm, ani tym, którzy się odznaczają zrozumieniem - bogactwo, ani nawet odznaczającym się wiedzą - łaska; gdyż wszystkich ich dosięga czas i nieprzewidziane zdarzenie. Wszak człowiek nie zna swego czasu. Jak ryby chwytane w zgubną sieć i jak ptaki chwytane w pułapkę, tak są chwytani w sidło synowie ludzcy w czasie nieszczęsnym, gdy nagle ich zaskakuje. (...) "Mądrość jest lepsza niż potęga; lecz mądrość ubogiego jest w pogardzie, a jego słowa nie znajdują posłuchu". Spokojne słowa mędrców słychać lepiej niż krzyk sprawującego władzę wśród głupców. Mądrość jest lepsza niż sprzęt bojowy, a jeden grzesznik potrafi zniszczyć wiele dobrego. - Kaznodziei 9, 1-18.

Bardzo zgrabna wypowiedź poskładana składnie :) i... ładnie.

Andrzeju Jak czytasz, a czytasz ze zrozumieniem, to dostrzegasz, że wylewać dziecka z kąpielą nie warto. A co do patologii którą określiłeś, to jest i będzie potąd, pokąd będą patologiczni poeci. Że są, to czytać :)

Nie tylko konsekwentnie wyraziłem uznAnnie :) Cieszę się, że zatrzymałaś się tym razem zapatrzona w cień :) Tak.. SDM mogłoby to ciekawie zaśpiewać. Może kiedyś usłyszę? Jak czytać charakteryzujące mnie motto na tym serwisie, mnie zależy na trwaniu w bywaniu i.. ty też bywaj zdrowo :) Anno, nie musisz pisać czarno-srebrnych, chociaż kołyszAnki jak najbardziej pisz :) Proszę i dziękuję również tym razem.

To prawda.. Babo Izbo. Przemiło :)

Wzajemność wobec tego, co szczere i serdeczne.. - tejże.. nie dość! Odwzajemniane natomiast bywa to, co niegodziwe lub niegodne miana o jakie starają się pisarze utworów i.. nie tylko utworów, publikowanych w tym serwisie. Zwykłe, machinalne plus za plus nie jest na plus. Ale cóż złego w stosownym odwzajemnianiu. Czy plus to coś złego?! Zła tylko odwzajemniać nie warto, w myśl nauki: "Nie dajcie się zwyciężać złu, zło dobrem zwyciężaj".. Peszenie tych, którzy pluskają, mając lub czując taką potrzebę, jest.. Po prostu jest, jak czytać także w tym wątku. :(

Coś w czymś jest.. Co w czym? Ma być the best!? Może to.. rym?! :)

Grażyno.. Poruszony przesłaniem listów do.. pozwalam sobie na poniższy komentarz, publikowany m.in. w trosce o podmioty wiersza. Gdybym mimo woli dotkną cię do żywego, wybacz proszę, bo nie po to.. Simone de Beauvoir powiedziała kiedyś: "Łatwiej mi sobie wyobrazić świat bez stwórcy niż stwórcę, na którym ciążą wszystkie sprzeczności tego świata". Czy różne formy niesprawiedliwości występujące w tym świecie - nie wyłączając tych, do których przyczyniają się obłudni religianci i negatywne podmioty komentowanego wiersza - stanowią dowód, że Boga nie ma? Uważam, że warto (być może kolejny raz) rozważyć taki przykład: Jeśli ktoś posłużył się nożem, by grozić niewinnej osobie, zranić ją lub nawet zamordować, czy to dowodzi, iż owego noża nikt nie zaprojektował? Czyż nie świadczy raczej o tym, że zrobiono z niego niewłaściwy użytek? Podobnie większość kłopotów ludzkich bierze się stąd, iż człowiek źle korzysta ze zdolności otrzymanych od Boga, a także z samej ziemi. Niektórzy uważają, że wiara w Boga jest nierozsądna, gdyż nie można Go zobaczyć, ani nie odpowiada na takie jak w wierszu prośby.. Wobec tego, co powiedzieć o powietrzu, falach dźwiękowych i zapachach? Nie widzimy ich, a mimo to wiemy, że istnieją. Upewniają nas o tym nasze płuca, uszy i nozdrza. Nie ulega więc wątpliwości, iż jeśli mamy dowody, wierzymy w coś, czego nie potrafimy dostrzec. Po zastanowieniu się nad dowodami dostarczanymi przez świat materialny - elektrony, protony, atomy, aminokwasy, skomplikowany mózg i tak dalej - Irving William Knobloch, specjalista w zakresie nauk przyrodniczych, poczuł się zmuszony oznajmić: "Wierzę w Boga, gdyż Jego Boskie istnienie jest dla mnie jedynym logicznym wyjaśnieniem obserwowanego porządku rzeczy". Warto też rozważyć wiersz: Psalm 104:24. Podobnie do Knoblocha wypowiedział się fizjolog Marlin Books Kreider: "Jako zwykły śmiertelnik, a także jako człowiek, który poświęcił swe życie badaniom naukowym, nie mam żadnych wątpliwości co do istnienia Boga". Ludzie ci nie należą do wyjątków - jak twierdzi profesor fizyki Henry Margenau, "wśród wybitnych uczonych jest bardzo mało ateistów". Ani rozwój nauki, ani niedopisanie kościołów (kościół to ludzie przynależni do danego wyznania lub rytu), nie powinny więc być powodem do odrzucenia wiary w Stwórcę, nawet na podstawie braku odpowiedzi na listy do.. Niego.

Osobo wpływowa będąca znakomitością także w dziedzinie interpunkcji jak czytać :) Dziękuję ci tuzie że upewniłeś mnie co do sensu bezinterpunkcji (nowe słowo stworzone na potrzeby tego komentarza) :) Na znak poparcia daję plusa zupełnie bez minusa :)

Dwa w Krakowie na budowie upiły się misie rysie pobiły się lecz w zmowie też w Rzeszowie :)

niezniszczalny* klejnot cichego ducha tchnie łagodnością miłą z pokorą prawdy słucha cechuje się też siłą przyozdabia od wewnątrz na zewnątrz jest widoczny pociągająco nęcąc także.. bywa owocny daremne upiększanie splotami ozdobami i szat wierzchnich wkładanie dniami oraz nocami upiększa wobec Boga pokładanie ufności nadzieja także droga co wiedzie do prawości w oczach Jego ma wartość cichość oraz pokora takim okaże miłość kiedy nadejdzie pora *Tobie pierwszej Kingo.. dedykuję serdecznie :)

Ma związek z roślinkami i.. słonecznością :) a poza tym.. No cóż.. sam pomyśl poco :)

Wiem.. mnie też :)

Do piernika.. Ewo! Jesteś torunianką?! Spierniczyłaś ten limeryk :)

uwypukliłaś wierszem okoliczność znamienną co w ujęciu szerszym jest bolączką codzienną :)

Wiesławo.. Prawdę iż początek WSZYSTKIEMU dało Słowo i na słowo się stawało, wyjawia.. ano spójrz sama: (...) słowo Jehowy jest prostolinijne, a wszelkie jego dzieło dokonuje się w wierności. Miłuje on prawość i sprawiedliwość. Pełna jest ziemia lojalnej życzliwości Jehowy. Słowem Jehowy zostały uczynione niebiosa, a duchem jego ust cały ich zastęp. Psalm 33, 4-6 Błogosławcie Jehowę, aniołowie jego, potężni w mocy, wykonujący jego słowo - przez słuchanie głosu jego słowa. Psalm 103, 20 Po czas niezmierzony, Jehowo, słowo twoje jest ustanowione w niebiosach. Psalm 119, 89 Posyła na ziemię swą wypowiedź; prędko biegnie jego słowo. On daje śnieg jak wełnę; szron rozsypuje jak popiół. Lód swój rzuca jak kęsy. Przed jego zimnem któż się ostoi? Posyła swoje słowo i one się roztapiają. Sprawia, że wieje jego wiatr; sączą się wody. Psalm 147, 15-18 A wszystko to uczyniła moja ręka, tak iż wszystko to powstało - brzmi wypowiedź Jehowy. Na takiego więc będę patrzył: na uciśnionego i skruszonego w duchu, i drżącego na moje słowo. Izajasza 66, 2 Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem. Ten był na początku u Boga. Wszystko zaczęło istnieć przez niego, a bez niego nic nie zaczęło istnieć. Tym, co zaczęło istnieć poprzez niego, było życie, a życie było światłem ludzi. I światło świeci w ciemności, a ciemność go nie przemogła. Wystąpił człowiek posłany jako przedstawiciel Boga; miał na imię Jan. Ten przyszedł na świadectwo, żeby świadczyć o świetle, tak by przez niego uwierzyli ludzie wszelkiego pokroju. Nie on był tym światłem, ale miał świadczyć o tym świetle. Prawdziwe światło, które oświetla człowieka każdego pokroju, miało właśnie przyjść na świat. Był na świecie i [u]świat zaczął istnieć przez niego[/u], ale świat go nie poznał. Przyszedł do własnego domu, ale jego własny lud go nie przyjął. Jednakże tym wszystkim, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, ponieważ wierzyli w jego imię; i narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli człowieka, lecz z Boga. A Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi; i był pełen życzliwości niezasłużonej i prawdy. Ew. wg Jana 1, 1-14 Tak więc Słowo nie miało nic wspólnego z tzw. chrześcijaństwem - zaistniało eony wcześniej :)

Krafcie wzruszający, nie napisałeś ani nie zasugerowałeś gdzie, więc w moim odbiorze wieloznaczność ostatniego stychu niepokoi ewentualnością miejsca całowania :)

[center]wspólne nam niebo i ziemia święta oraz powietrze także te same kwiaty zwierzęta i ból co piecze i elektronom tak niedaleko kiedy je ślemy aby wyrazić serdecznie lekko jako czujemy nie jest me niebo na końcu świata zapewniam ciebie to Słowem moja myśl jest bogata wszak nie o chlebie żyję codziennie - tez twoja dusza co tak liryczna żyje i pisze tak że wręcz.. wzrusza jakby magiczna nigdy nie gaszę radości miłej która iskierką ani nie straszę twej duszy tkliwej złą poniewierką lecz dobrym Słowem jak siostrę karmię także strofami nadzieję wspólną czasem ubarwię nieporadnymi koniec nastanie lecz złego świata zobaczysz snadnie więcej nie będzie mordował brata Kain szkaradnie Ziemię na własność cisi posiądą przecież oznajmił że wiecznym życiem radować będą ci których zbawił tacy to idą wąziutką dróżką ku bramie wąskiej podążaj także nią swoją nóżką żyj coraz piękniej przyjaźń z niebem to rzecz jest pierwsza zapewnia życie niechaj więc koniec.. owego wiersza będzie na.. szczycie[/center] I stanie się pod koniec dni, że góra domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór i wyniesiona ponad wzgórza; i popłyną ku niej wszystkie narody. I wiele ludów pójdzie i powie: "Przyjdźcie i wstąpmy na górę Jehowy, do domu Boga Jakubowego; a on będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego ścieżkami". Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo Jehowy - z Jerozolimy. I wyda wyrok wśród narodów oraz uporządkuje sprawy wielu ludów. I przekują swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże ogrodnicze. Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie będą uczyć wojowania. - Izajasza 2, 2-4.

Ewo.. Oto teksty spisane w kilkaset lat p.n.e.: Czy nie wiecie? Czy nie słyszycie? Czy nie mówi się wam od początku? Czy nie posługiwaliście się zrozumieniem od założenia fundamentów ziemi? Jest Ktoś, kto mieszka nad okręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak koniki polne, Ktoś, kto rozpościera niebiosa jak delikatną gazę, kto je rozpina jak namiot, by w nim mieszkać - Izajasza 40, 21; 22. On rozciąga północ nad pustką, ziemię zawiesza na niczym; wody owija w swe obłoki, tak iż nie pęka pod nimi kłąb chmur - Hioba 26, 7; 8. Zwiodło cię zuchwalstwo twego serca, ciebie, który przebywasz w rozpadlinach urwistej skały, na wysokości, gdzie on mieszka, mówiąc w swym sercu: "Kto mnie strąci na ziemię?" Choćbyś się usadowił wysoko jak orzeł, a twoje gniazdo było położone wśród gwiazd, strąciłbym cię stamtąd - brzmi wypowiedź Jehowy. - Abdiasza 3; 4. Można więc stwierdzić, że przed rozważanym astronautą, ludzkość znała (jakaś jej część - światlejsi, oczytani m.in. znający powyższe teksty) prawdę o tym, że podróżuje pośród gwiazd na statku kosmicznym, który z pewnej perspektywy widziany jest okręgiem, rzeczywiście zawieszonym na niczym i otoczonym gazą gazów rozpiętych nad globem niczym namiot, w warstwie których unosi się ochronna warstwa chmur. Jak już wiadomo Ziemia krąży po swej orbicie głównie dzięki współdziałaniu sił: grawitacji i odśrodkowej. Są one oczywiście niewidzialne. A zatem nasza planeta (oraz inne ciała niebieskie) jest zawieszona w przestrzeni kosmicznej jak gdyby na niczym. Właśnie dlatego opisując, jak ją widzi Jehowa, prorok Izajasz oznajmił pod natchnieniem: "Jest Ktoś, kto mieszka nad okręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak koniki polne" - Iz 40, 22. Biblia powiada też o Bogu: "Zakreślił okrąg na obliczu wód" - Hioba 26, 10. Stwórca wyznaczył wodom określone miejsce. Nie podnoszą się na tyle wysoko, żeby zalać lądy, ani nie ulatują w przestrzeń - Hioba 38, 8-11. Z punktu widzenia Jehowy "oblicze wód", a właściwie cała powierzchnia Ziemi, rzeczywiście ma okrągły kształt, podobnie jak człowiekowi brzeg Księżyca wydaje się okręgiem. Zanim się wyłoniły lądy, Ziemia była okrągłą bryłą (kulą) w całości pokrytą wodami - Rdz 1, 2. Pisarze biblijni często opisywali sytuację ze stanowiska obserwatora ziemskiego, z konkretnego miejsca pobytu, co zresztą my również odruchowo robimy. Na przykład Biblia czasem wspomina o "wschodzie słońca" - Lb 2, 3; 34, 15. Niektórzy próbują na tej podstawie podważyć jej naukową ścisłość i twierdzą, iż zgodnie z wyobrażeniami Hebrajczyków Ziemia była środkiem wszechświata, wokół którego krążyło Słońce. Tymczasem żaden z pisarzy biblijnych nigdzie nie wyraził takiego poglądu. Ludzie obstający przy krytykowaniu tego, czego naprawdę uczy Pismo Święte przeoczają fakt, że sami używają identycznego wyrażenia i że występuje ono we wszystkich almanachach. Do dziś ludzie (poeci szczególnie :)) mówią: "słońce wstaje" lub "słońce zachodzi" albo "słońce wędruje po niebie". Biblia zawiera zapisy mówiące jakoby o "krańcach ziemi"(Ps 22, 27; 46, 9); "czterech krańcach ziemi" (Iz 11, 12), "czterech narożnikach ziemi" i "czterech wiatrach ziemi" (Obj 7:1). Jednak wypowiedzi tych nie można uznawać za dowód na to, jakoby według Hebrajczyków Ziemia miała kształt kwadratu. Liczbę cztery często stosuje się w odniesieniu do czegoś, co tworzy zamkniętą całość, np. mówi się: "cztery strony świata", a czasami też "po krańce ziemi" bądź "na czterech krańcach ziemi", a znaczy to po prostu: na całej ziemi (Eze 1, 15-17; Łk 13, 29). Tak więc de facto od tysiącleci istniała baza do rozważań, skutkiem których nie wykluczone, że astronauta zaistniał przed narodzinami astronautyki :)

Dirac swego czasu zauważył, że postrzegana przez ludzi, Istota Najwyższa jest przede wszystkim matematykiem, gdyż projektując i wykonując wszystko posługiwała się tym czymś, co ogólnie zowie się matematyką. Dziękuję tuz :)