Rihtik Stempelek

nie znajduję odpowiednich słów, by opisać swój zachwyt. Haniu, nie przesadzam - zbędne słowa burzą relacje, podobnie jak ich niedobór. ale tutaj... jest taka wyjątkowa dbałość, ważę słowa na gramy to niesamowita subtelność i taka dosłowna - przekaz tak minimalistyczny jak wyrażony sens - prostota i siła - a zarazem głęboki, że nie trzeba więcej! moją wagą jedynie eufonia intencji cieżar opadły bezgłośnie w echo gramów i mikro światy moją wagą jedynie okruszki krasomowy zgarniam jak złoto w milczenie skarby tonów codzienności Haniu, piszesz niebywale! kłaniam się niziutko, Poetce! in-h. Kaliope X wyraziła po swojemu jak odbiera twoją twórczość, a ponieważ jakoś tak mi łatwo podzielić jej odczucia, więc.. podzielam. :)

W wyniku drugiego wczytania doszło do zainspirowania.. :) roztańczona bajecznie w szczerym polu czasami znajduje w sobie różę której brakuje księcia nie wie wówczas czy była wie że będzie szczęśliwa nie z saskiej porcelany laleczka Calineczka odnajdzie ją jej godny utraci czas znaczenie stanie się mu jedyna a on dla niej jedyny :)

Po pierwszym wczytaniu plusłem... Nie wiem co zrobię po kolejnym :) Na szczęście czy nieszczęście zarazem, nie mam warunków by coś innego... niż plus postawić :)

http://www.youtube.com/watch?v=Dw65iHVBBuo

Tak gosiu, tak.. kochamy się w wyimaginowanej najchętniej, najprościej, najłatwiej... Dobrze, że to uprzytamniasz... Dziękuję i... życzę prawdziwej nie tylko zgodności... :)

Rzeczywiści WYJĄTKOWY... także utwór :)

Mi..miło Kaliope X, że przewrotny (jak piszesz) tytuł, nie przewrócił wymowy wiersza (nie przenicował) w twojej główce, ślicznie zanurzanej w płatkach kwiatów (na fotce - miło mi było cię ujrzeć :) ). Tak jak w nich, z lubością ty i ja zanurzmy się w ciszy, o której Paul Claudel stwierdził: "Od mu­zyki piękniej­sza jest tyl­ko cisza." Nie do końca się z nim zgadzając, ukazuję że cisza jest brzemienna muzyką, którą niekiedy rodzi wpierw w głowach, a potem w instrumentach muzycznych, do których zaliczam także ten, który każdemu darował Bóg - gwizdanie to drugi, obok strun głosowych instrument, którego też używam :), gdyż póki co, nie udało mi się opanować innych instrumentów :) Dzięki temu, że piszący lirycznie niekiedy poszanują rytm i umyślnie zaopatrują w niego kompozycje słowne (pasuje mi się w tym doszkolić), to można rzec, że wraz z melodyjnością myśli i przesłań pięknych prawdą, wiersze mieszczą w sobie muzykę do tego stopnia, że wręcz domagają się śpiewania - stąd zaistniała tzw. poezja śpiewana. Twoja liryka Kaliope jest taka śpiewna.. i aluny, i Anny, co to ponoć nie ma pary do takich jak ja :) :) Oprócz Ewy Demarczyk i SDM, pławię się od czasu do czasu w utworach wykonywanych przez Edytę Geppert... Ale zbaczam, od tego, czemu chcę dać wyraz w reakcji na twoją reakcję.. Utworem niejako sławię ciszę (Znasz sąg o ciszy? - Kofty) co rusz brzemienną muzyką, tym bardziej że gdy zostaje już powita, to dzięki ciszy i w ciszy zanurzona pobrzmiewa upojnie... Wręcz nie znoszę słuchania muzyki w gwarze, harmidrze, kakofonii dźwięków cywilizacji mechanicznej. Pisząc to czuję, że staję ci się bliższy. Czy tak? :) Bezdźwięcznie brzmiąc cisza stanowi najlepszy akompaniament, także dla poezji... nie tylko śpiewnej lub śpiewanej. Wiesz czemu formalnie nie pozdrawiam, choć w istocie robię to bez pisania wyrazu "Pozdrawiam"? Komponuj własne życie i utwory najpiękniej... - życzę serdecznie :)

Stary Kredensie :) :) :) świetnie żar-tu-jesz o tym co czujesz barwnie malujesz słowem rymujesz i nie rymujesz liry nie psujesz :)

http://www.youtube.com/watch?v=b_Sv6xBIUUk&feature=related

Piękne liryczne prośby do.. spełniania :) Życzę ich spełnienia nie tylko podmiotowi wiersza :)

* Psalm 150 http://www.youtube.com/watch?v=ZvEsjr36Hjo&feature=fvst

...też... dziękuję :)

Tkliwie o... nienarodzonym dziecięciu wszak też kochanym, nienadaremnie... chcę wierzyć. Bardzo dziękuję i...

[center]Lirycznie prześlicznie uciszasz czas w ten czas zraniony zmyślony pragniesz znów światła snów ciszy mgły piękne sny :)

[center]Poruszasz Ewo wszak do żywego tym PROSZĘ PANA - ciemno od rana choć słońce świeci - bądźmy jak dzieci wtedy zaświta radość przywita myśmy poeci?!? - wrażliwe dzieci!?! :)

Chyba jednak z użyciem laptopa obudziłeś sielskie wspomnienia... Dziękuję Krafcie, że szyjesz lirykę ze słów... wyborną :)

Anno... chciałbym się utożsamiać z podmiotem twojego wiersza (czytam go przez pryzmat samego siebie), ale nie mogę... Nie jestem taki jak on.. Wybacz, że przez to, przesłanie wiersza mi się nie podoba, choć ars twoja jak zawsze błyszczy :) Wiem, że nie prosiłaś mnie o to wynurzenia, ale jakoś nie mogłem się oprzeć potrzebie wyjawienia ci mojego odbioru. Nadal życzę dużo radości z pięknego życia i tworzenia...

Dziękuję bazyl... wprost wyrażę, że nadzieje rodzi i wspiera wiara, a na ich gruncie zakwita miłość agape do Tego, który jest Miłością - choć brzmi to górnolotnie (pozór) to jednak autopsja mi te słowa dyktuje, także to co wyrażam utworami... O tym, czy na wiarę, nadzieję i miłość jest czy też niema miejsca m.in. zależy od każdego z nas ludzi. To my stanowimy siebie swoimi decyzjami. Do bardzo rzadkich wyjątków, wręcz patologicznych przypadków, należą stany w których dana osoba nie jest zdolna stanowić o tym, czy uwierzy, czy będzie żywić nadzieje i miłość o jakiej mowa w 13 rozdziale pierwszego listu do Koryntian - miłość wierną zasadom, w której przejawianiu wraz z sercem gra swoją role umysł - bacz, proszę, że tak własnie ma być. Sam wyjawiasz, że WYBIERASZ KLIMATY i bywasz w tych, które.. dogadzają twoim zmysłom - napisałeś: "pijaństwo"... Może zechciałbyś jednak sprawdzić prawdziwość tego co Biblia sama o sobie twierdzi: Róbmy więc wszystko, co możemy, by wejść do tego odpoczynku, żeby czasem ktoś nie wpadł w taki sam wzór nieposłuszeństwa. Bo słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą, i jest ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, i przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha, a także stawów i ich szpiku, i jest zdolne rozeznać myśli i zamiary serca. I nie ma stworzenia, które by było niewidoczne dla Jego wzroku, ale wszystko jest obnażone i zupełnie odsłonięte dla oczu Tego, któremu mamy zdać rachunek. Mając zatem wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa - Jezusa, Syna Bożego - obstawajmy przy wyznawaniu go. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł się wczuć w nasze słabości, lecz wypróbowanego pod każdym względem tak jak my, ale bez grzechu. Przystąpmy zatem ze swobodą mowy do tronu życzliwości niezasłużonej, aby dostąpić miłosierdzia i znaleźć niezasłużoną życzliwość ku pomocy w stosownym czasie. - Hebrajczyków 4, 11-16 Życzę powodzenia w tym co dobre i piękne i samych niepowodzeń w tym, co złe i szkaradne... - w oczach Wszechmogącego Jehowy Boga.

Pani Kredens, niech Pani uczy się na pamięć. Dla przypomnienia ten fragment literatury Pana Rihtika: 1 Mojżeszowa 3, 14; 15: I Jehowa Bóg przemówił do węża: "Ponieważ to uczyniłeś, jesteś przeklęty wśród wszelkich zwierząt domowych i wśród wszelkich dzikich zwierząt polnych. Na brzuchu będziesz się poruszał i proch będziesz jadł przez wszystkie dni swego życia. I ja wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę" List apostoła Pawła do Efezjan 3, 3-5; 7-11: (...) za sprawą objawienia została mi oznajmiona święta tajemnica, jak uprzednio pokrótce napisałem. Wobec tego, gdy to czytacie, możecie sobie uzmysłowić moje pojmowanie świętej tajemnicy o Chrystusie. Za innych pokoleń tajemnica ta nie była oznajmiona synom ludzkim, tak jak została teraz przez ducha objawiona Jego świętym apostołom i prorokom (...) Stałem się jej sługą zgodnie ze wspaniałomyślnym darem niezasłużonej życzliwości Boga, danym mi stosownie do sposobu oddziaływania jego mocy. Mnie, człowieka mniejszego od najmniejszego ze wszystkich świętych, obdarzono tą niezasłużoną życzliwością, bym oznajmił narodom dobrą nowinę o niezgłębionym bogactwie Chrystusa i ukazał ludziom, jak jest zarządzana święta tajemnica, od niezmierzonej przeszłości ukryta w Bogu, który stworzył wszystko. Stało się to w tym celu, aby teraz rządom i władzom w miejscach niebiańskich dano poprzez zbór poznać wielce różnorodną mądrość Boga, zgodnie z wiekuistym zamierzeniem powziętym przez niego w związku z Chrystusem - Jezusem, naszym Panem Izajasza 9, 2-7: Lud, który chodził w ciemności, ujrzał wielkie światło. Nad mieszkającymi w krainie głębokiego cienia zajaśniało światło. Pomnożyłeś naród; radość jego uczyniłeś wielką. Radowali się przed tobą taką radością, jak w porze żniwa, jak ci, którzy się weselą przy podziale łupu. Albowiem jarzmo ich ciężaru i rózgę na ich ramionach, laskę poganiającego ich do pracy, roztrzaskałeś jak za dni Midianu. Bo każdy but tego, kto stąpa aż dudni, i płaszcz zbroczony krwią będzie wydany na spalenie, na pastwę ognia. Bo narodziło się nam dziecko, syn został nam dany; a na jego barkach spocznie władza książęca. I będą go zwać imieniem Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wiekuisty Ojciec, Książę Pokoju. Obfitości tej władzy książęcej i pokojowi nie będzie końca, na tronie Dawida i nad jego królestwem, aby je ugruntować oraz wesprzeć sprawiedliwością i prawością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy Zastępów. Ewangelia wg Łukasza 1, 26-38 (...) anioł Gabriel został posłany od Boga do galilejskiego miasta zwanego Nazaret, do dziewicy przyrzeczonej w małżeństwo mężczyźnie imieniem Józef, z domu Dawida; a dziewicy było na imię Maria. I przyszedłszy do niej, rzekł: "Witaj, obdarzona łaską, Jehowa jest z tobą". Ona zaś była do głębi poruszona tą wypowiedzią i zaczęła rozważać, co by to mogło być za pozdrowienie. Toteż anioł rzekł do niej: "Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga; i oto poczniesz w swym łonie, i urodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus. Ten będzie wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca, i będzie on królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca". Maria zaś rzekła do anioła: "Jakże to się stanie, skoro nie współżyję z mężczyzną?" Anioł, odpowiadając, rzekł do niej: "Duch święty przyjdzie na ciebie i moc Najwyższego cię ocieni. Dlatego też to, co się narodzi, będzie nazwane świętym, Synem Bożym. A oto Elżbieta, twoja krewna, w swej starości także poczęła syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą nazywają niepłodną; gdyż u Boga żadne oznajmienie nie będzie niemożliwe". Wtedy Maria rzekła: "Oto niewolnica Jehowy! Niechże mi się stanie według twego oznajmienia". Wówczas anioł od niej odszedł. Ewangelia wg Jana 1, 1-5; 8-14; 18: Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem. Ten był na początku u Boga. Wszystko zaczęło istnieć przez niego, a bez niego nic nie zaczęło istnieć. Tym, co zaczęło istnieć poprzez niego, było życie, a życie było światłem ludzi. I światło świeci w ciemności, a ciemność go nie przemogła. (...) Prawdziwe światło, które oświetla człowieka każdego pokroju, miało właśnie przyjść na świat. Był na świecie i świat zaczął istnieć przez niego, ale świat go nie poznał. Przyszedł do własnego domu, ale jego własny lud go nie przyjął. Jednakże tym wszystkim, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, ponieważ wierzyli w jego imię; i narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli człowieka, lecz z Boga. A Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi; i był pełen życzliwości niezasłużonej i prawdy. (Jan o nim świadczył, a wręcz zawołał - właśnie on to powiedział - mówiąc: "Ten, który przychodzi za mną, wysunął się przede mnie, gdyż istniał przede mną"). (...) Żaden człowiek nigdy nie widział Boga; jednorodzony bóg, który zajmuje miejsce u piersi Ojca, ten dał co do niego wyjaśnienie. List apostoła Pawła do Hebrajczyków 2, 6-9: (...) "Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, lub syn człowieczy, że się o niego troszczysz? Uczyniłeś go niewiele niższym od aniołów; ukoronowałeś go chwałą i szacunkiem oraz ustanowiłeś go nad dziełami twoich rąk. Wszystko podporządkowałeś pod jego stopy". A podporządkowując mu wszystko, Bóg nie pozostawił niczego, co nie byłoby mu podporządkowane. Teraz jednak jeszcze nie widzimy, żeby mu wszystko było podporządkowane, widzimy natomiast Jezusa, który został uczyniony nieco niższym od aniołów, ukoronowanego chwałą i szacunkiem za wycierpienie śmierci, aby z racji niezasłużonej życzliwości Bożej zakosztował śmierci za każdego człowieka. Ewangelia wg Mateusza 4, 23: (...) obchodził całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc dobrą nowinę o królestwie, i lecząc wszelką dolegliwość i wszelką niemoc wśród ludu. 1 list apostoła Piotra 2, 22-25: On grzechu nie popełnił ani w jego ustach nie znaleziono nic zwodniczego. Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Gdy cierpiał, nie groził, ale poruczał siebie temu, który sądzi w sposób nacechowany prawością. On sam we własnym ciele zaniósł nasze grzechy na pal, abyśmy skończywszy z grzechami, żyli dla prawości. I "jego pręgami zostaliście uzdrowieni". Byliście bowiem jak błądzące owce, teraz jednak wróciliście do pasterza i nadzorcy waszych dusz. Objawienie 12, 1-17: I było widać wielki znak na niebie: niewiasta przyobleczona w słońce, a pod jej stopami księżyc, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd, i była brzemienna. I woła w boleściach i w męce rodzenia. I było widać inny znak na niebie: a oto wielki smok barwy ognistej, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów; a jego ogon wlecze trzecią część gwiazd nieba - i zrzucił je na ziemię. I smok stał przed niewiastą, która właśnie miała urodzić, aby mógł, gdy już ona urodzi, pożreć jej dziecko. I urodziła syna, mężczyznę, który ma paść wszystkie narody rózgą żelazną. I dziecko jej zostało porwane do Boga i do jego tronu. A niewiasta uciekła na pustkowie, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. I wybuchła wojna w niebie: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. 9 Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie. I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: "Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem! A oni go zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swego świadczenia i nie miłowali swych dusz nawet w obliczu śmierci. Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu". A gdy smok ujrzał, że został zrzucony na ziemię, prześladował niewiastę, która urodziła dziecko płci męskiej. Ale dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, żeby poleciała na pustkowie na swoje miejsce; tam jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od oblicza węża. A wąż ze swej paszczy wyrzucił za niewiastą wodę jak rzekę, aby ją rzeka zatopiła. Ale ziemia przyszła niewieście z pomocą i otworzyła ziemia swoją paszczę, i pochłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swej paszczy. I smok srodze się rozgniewał na niewiastę, i odszedł, aby toczyć wojnę z pozostałymi z jej potomstwa, którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie. Psalm 110: Wypowiedź Jehowy do mego Pana: "Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp". Laskę twej siły Jehowa pośle z Syjonu, mówiąc: "Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół". Lud twój ochoczo się zaofiaruje w dniu twego wojska. We wspaniałościach świętości, z łona brzasku, masz swój orszak młodzieńców niczym krople rosy. Jehowa przysiągł (i nie będzie żałował): "Tyś kapłanem po czas niezmierzony na sposób Melchizedeka!" Jehowa po twej prawicy roztrzaska królów w dniu swego gniewu. Odbędzie sąd wśród narodów; sprawi, iż będzie pełno trupów. Roztrzaska tego, który jest głową ludnej krainy. W drodze pić będzie z doliny potoku. Dlatego głowę swą podniesie wysoko. Izajasza 7, 14: (...) Jehowa sam da wam znak: Oto panna będzie brzemienna i urodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel. Ew. wg Mat. 1, 23: (...) wszystko to się stało, żeby się spełniło, co Jehowa powiedział przez swego proroka, mówiąc: "Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, i nazwą go imieniem Immanuel”, co w tłumaczeniu znaczy: "Z nami jest Bóg"". Wtedy Józef zbudził się ze snu i uczynił tak, jak mu polecił anioł Jehowy, i wziął swą żonę do domu. Ale z nią nie współżył, dopóki nie urodziła syna, i nadał mu imię Jezus. Psalm 91, 1-16: Kto mieszka w ukryciu u Najwyższego, znajdzie gościnę w cieniu Wszechmocnego. Powiem do Jehowy: "Tyś schronieniem moim i moją twierdzą, Bogiem moim, w którym chcę pokładać ufność". On bowiem uratuje cię z pułapki ptasznika, od zarazy sprowadzającej niedole. Lotkami swymi zagrodzi dostęp do ciebie i pod jego skrzydłami się schronisz. Jego wierność wobec prawdy będzie wielką tarczą i wałem obronnym. Nie ulękniesz się niczego strasznego w nocy ani strzały lecącej za dnia, ani zarazy idącej w mroku, ani zagłady pustoszącej w południe. Tysiąc padnie u twego boku i dziesięć tysięcy po twej prawicy; do ciebie się to nie zbliży. Tylko oczami swymi będziesz na to patrzeć i zobaczysz odpłatę daną niegodziwcom. Rzekłeś bowiem: "Jehowa jest mym schronieniem", Najwyższego uczyniłeś swym mieszkaniem; nie spadnie na ciebie żadne nieszczęście i żadna plaga nie zbliży się do twego namiotu. Bo aniołom swoim wyda nakaz co do ciebie, by cię strzegli na wszystkich twych drogach. Na rękach będą cię nosili, byś nie uderzył stopą o kamień. Po młodym lwie i kobrze będziesz stąpać; podepczesz młodego grzywiastego lwa i wielkiego węża. Ponieważ mnie pokochał, więc i ja go ocalę. Ochronię go, gdyż poznał moje imię. Będzie mnie wzywał, a ja mu odpowiem. Będę z nim w udręce. Wyratuję go i otoczę go chwałą. Długimi dniami go nasycę i dam mu ujrzeć zgotowane przeze mnie wybawienie. 1 list apostoła Pawła do Koryntian 15, 20-28: (...) Chrystus jest wskrzeszony z martwych - pierwocina tych, którzy zapadli w sen śmierci. Skoro bowiem śmierć jest przez człowieka, to i zmartwychwstanie umarłych jest przez człowieka. Bo jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. Ale każdy we własnym szeregu: Chrystus jako pierwocina, potem ci, którzy należą do Chrystusa, podczas jego obecności. Następnie - koniec, gdy przekaże królestwo swemu Bogu i Ojcu, obróciwszy wniwecz wszelki rząd oraz wszelką władzę i moc. Bo on musi królować, aż Bóg położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego stopy. Jako ostatni nieprzyjaciel ma zostać unicestwiona śmierć. Albowiem Bóg „podporządkował wszystko pod jego stopy". Ale gdy mówi, iż "wszystko zostało podporządkowane", jest oczywiste, że z wyjątkiem tego, który mu wszystko podporządkował. A gdy już wszystko będzie mu podporządkowane, wtedy również sam Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego. 1 list apostoła Pawła do Tymoteusza 1, 4-11: (...) sprzyjać udzielaniu czegoś przez Boga w związku z wiarą. Doprawdy, celem tego nakazu jest miłość z czystego serca i z dobrego sumienia, i z nieobłudnej wiary. Odstąpiwszy od tych rzeczy, niektórzy zwrócili się ku czczej gadaninie, chcąc być nauczycielami prawa, lecz nie pojmując ani tego, co mówią, ani tego, o czym stanowczo zapewniają. Wiemy zaś, że Prawo jest bardzo dobre, jeśli tylko ktoś z niego prawidłowo korzysta, wiedząc o tym, iż prawo zostało ogłoszone nie dla człowieka prawego, lecz dla dopuszczających się bezprawia i krnąbrnych, bezbożnych i grzeszników, wyzutych z lojalnej życzliwości i skalanych, ojcobójców i matkobójców, morderców, rozpustników, mężczyzn kładących się z mężczyznami, porywaczy, kłamców, krzywoprzysięzców, a także ze względu na wszystko inne, co jest przeciwne zdrowej nauce zgodnej z chwalebną dobrą nowiną szczęśliwego Boga, którą mi powierzono. Sekta plusiaków, czy jak? !?!