eliza2

gorzkie, trudne pytania o sens i cel naszego bytu...podoba się bardzo:)pozdrawiam

ktoś bliski jest obok, a jednak grodzi się ciszą, i to jest, nie do zniesienia, ....pięknie, bardzo emocjonalnie napisane:) pozdrawiam Aniu

super! bardzo przemawia do mnie ta miniatura:)pozdrawiam

przepięknie Aniu, płynnie napisane i tak dużo prawdy przemyciłaś między wersami:)pozdrawiam

bardzo wyraziście Grażynko, dobrze oddałaś "mękę pisania" ale i późniejszą radość, pozdrawiam

trochę w innym stylu, ale bardzo dobrze się czyta:)

bardzo ładne pantum, lubię tą formę...ale nie chciałabym wiersza recytować, bo można połamać język, tak zaszeleściłaś wiosennie, pozdrawiam serdecznie

podobają mi się twoje przemyślenia, ciekawy wiersz:) pozdrawiam

świetny, uwielbiam takie rozśpiewane wiersze:)pozdrawiam

pięknie i wzruszająco, dom kojarzy się właśnie z matką, a jeśli jej nie ma, to wszystko wokół ją przypomina.pozdrawiam:)

to prawda, potrzebujemy bliskości, bo bez niej gaśniemy...ładnie:)pozdrawiam

świetny wiersz, obnażający życie miasta, gorzko-ironiczny...pozdrawiam:)

piękny wiersz, niezwykle klimatyczny, bardzo mi się podoba:) pozdrawiam

wiesz, że bardzo lubię twoje wiersze, może dlatego że w każdym, odnajduję jakieś własne przemyślenia a poza tym, piszesz prosto a jednocześnie bardzo poetycko:)pozdrawiam

ja też podziwiam, niezwykle melodyjny wiersz, ech, poetko!

ujmujący wiersz, rozpoznałabym twój styl pisania, niezależnie od nicku, bardzo mi się podoba:)

to prawda, wspomnienia wracają zapachami, niby ulotne a jednak wryły się mocno w pamięć, bardzo mi się podoba, też zabieram do ulubionych:)

bardzo , bardzo! lubię twoją grę słów, i melodyjność przekazu, a poza tym zawsze coś znajdę dla siebie:) pozdrawiam

piękne strofy, bardzo lubię takie klimaty:)

bardzo ładnie, leciutko się czyta i chwyta za serce ten widoczek:)

bardzo mi się podoba,oprócz "najaranych", rzeczywiście trochę potocznie brzmi, a całość to w sumie dość subtelny obrazek:)

to prawda , wiersz lekki i śpiewny ale niewesołe w nim melodie:) pozdrawiam Aniu!

przeważnie dość skutecznie uczy tego patriarchatu,bo agresja rodzi agresję, dobry wiersz i niestety prawdziwy:)

na świecie wiele się dzieje, a jednak trzeba żyć, bo pomimo wszystko jest wiosna ze swoją nadzieją...pięknie napisane, utrafiłaś w odczucia niejednego z nas:) pozdrawiam

mnie też się podoba...lubię takie filozoficzne rozważania:)pozdrawiam