eliza2

trochę przygnębia..może dlatego że taki prawdziwy...pozdrawiam

pięknie o przemijaniu..moje klimaty:) pozdrawiam

cudnie, wzruszająco...:) pozdrawiam Aniu

śpiewno -lirycznie, tak po twojemu, bardzo mi się podoba:)

Aniu... jak ja Cię lubię czytać, każdy twój wiersz mnie zachwyca:)

podoba mi się twój wiersz, na pocieszenie przypominam, że jednak zdarzają się ludzie, którzy do końca są ze sobą :)pozdrawiam

"pisanie jest pasją martwych kto pisze ten nie żyje"...cholera coś w tym jest...muszę się zastanowić nad moim pisaniem...świetny wiersz Dawidzie

lekko, fantazyjnie...super:)pozdrawiam

dobry wiersz o upadku ideałów i bardzo trafne porównanie "ofiary rwetesu dwudziestego wieku", pozdrawiam serdecznie

to jest fajna klamra, ino pomiędzy dzieje się byle jakie słowo :( czasem lepiej mniej niż więcej ;) W twoich wierszach jest dużo elementów przyrody - jako metaforyka, i to mnie urzeka za każdym razem...w wierszu jest tęsknota, bardzo smutna, jakby już nigdy nie miała się skończyć:) pozdrawiam

świetnie Aniu:)pozdrawiam

Zgadzam się z Anią Rebajn, wspaniale operujesz słowem... a wiersz...smutny... pozdrawiam

świetny Aniu, ja jak zwykle w twoich wierszach odnajduje własne przemyślenia:) pozdrawiam

piękny, też zabieram do ulubionych:) pozdrawiam

ale dzisiaj cieszmy się chwilą, pomimo ceny jaką przyjdzie zapłacić jutro...tak odebrałam twój wiersz...podoba mi się:) pozdrawiam

super puenta, bardzo wyrazista:) pozdrawiam

sama sieć nasuwa już smutne skojarzenia, może za dużo życzeń peelka spełniała, oczywiście nie swoich...bardzo obrazowo napisane:)pozdrawiam

odczytuje po swojemu...że czasem już nie ma powrotów... wiersz bardzo refleksyjny w ulubionej tonacji:) pozdrawiam serdecznie

przepiękny wiersz Aniu, zabieram!

bardzo mi przypadł do gustu twój wiersz, ...nie oglądajmy się za siebie, tylko korzystajmy z każdej chwili co przed nami, niby takie proste, ale dlaczego to takie trudne?...pozdrawiam cieplutko:)

pięknie Aniu...brzmi jak pogodzenie się z nieuchronnością przemijania:)

obrazowo napisane, chętnie przyłączyłabym się, brakuje mi takich przebieżek:)pozdrawiam

urokliwy wiersz, bardzo lubię te twoje melancholie:)pozdrawiam

świetne metafory,"jutro ci opowiem, jak orzeł i reszka znalazły się w hałasie wspólnej monety" ta najbardziej.. miodzio, jak zwykle Aniu:)

niezmiennie mi się podoba: )pozdrawiam Grażynko:)