Łukasz Michał K.

faktycznie trudno ten wiersz zatytuować...mimo to jest ciekawy...Pozdrawiam

wśród poetów jest wielu nieszczęśliwych...którzy mają często problem z wyrażeniem tego co masz przypisane do profilu...nie ma się co łamać, to koleje życia...przynajmniej masz poetycką duszę (a jak to Szymborska napisała w jednym ze swoich wierszy, poezją interesuje się może 2 na 1000 osób) i teraz pomyśl czyż nie jesteś wyjątkowa ? Pozdrawiam

hmm...no no czuję tu zapach erotyki...ale jakże szczerej...jak to śpiewał niejaki Kazimierz Staszewski "Łączmy się w pary, kochajmy się..." Pozdrawiam

Nie wierzę w otwartą formę i słów lecących dym Ich sensy stopią się w chmury, a wiersz musi mieć rym ! Nie wierzę też w braki ciągu, bezmiar wersowych widm I mówcie sobie co chcecie, bo wiersz musi mieć rytm ! Nie zawsze rymy i rytmy muszą w poezji tkwić Lecz forma składna widzowi pozwala płynniej śnić A sen to harmonia kształtu, poezjo przybierz strój! Nie słuchaj dętych pieniaczy, co ciągle mówią stój...

dzięki jolkowa za miły komentarz :)...a co do rymów też mam do nich słabość Pozdrawiam

hmm...to nie jest Leopold Staff...mam zbiór jego wierszy i nie czytałem takiego :)...a tak poważnie no to faktycznie takie Staffowe i nawet niezłe jak na pierwszy wiersz...Pozdrawiam

dzięki Intarsja Lumiere - może zostaniesz moim edytorem ? :) - ...bo chyba się już nigdy nie nauczę pisać poprawnie... dzięki również Ela Ale za miły komentarz :)

Między nami usiadła cisza, z głębi serca płynie znużenie Mętnych oczu grobowa sztanca, wzbiera w duszy nieme cierpienie Wilgoć rosy gasząca noce, już nie płynie w kwiatach dotyku Dziś zmieszana z krwią naszych wspomnień, jest palącą skazą zaniku Między nami usiadła cisza, roześmiana jałowym smutkiem I parskając szepcze do uszu, "Jam jest fałszu waszego skutkiem ! W głębi serca skrywacie boleść, mglistą szatę dwojakiej sfery Tak wkraczając w jedną i drugą, formujecie swoje maniery Jedna sfera głosem empatii, łaknie uczuć drugiego człeka Nucąc pieśni pełne szczerości, jak furiat w zbliżenie ucieka Druga sfera wichurą wolną, skrytością tkwi w duszy odmętach Bywa nam cieniem, lichą siostrą, faworem mdławym w przaśnych względach Nie ma w świecie szczerości mili, zawsze w duszy jest coś do skrycia Rozdartych myśli rwące strugi, łańcuch prywaty, proza życia Szczęście się spełnia w ludzkim czuciu, swoboda wasza to nie klisza Gdy sfera druga w pierwszą wchodzi, rodzę się ja, me imię "Cisza !"

no cóż...ciężka tematyka, ale takie wiersze również pisać należy...ku pamięci...Pozdrawiam P.S (tak na marginesie nie "puki" tylko "póki")

hehe...ciekawe studium komisyjne :)...i morał celny...Pozdrawiam

Twoje wonie bezowe, anielskości błękitów Ileż mam do nich żalów, ileż tako zachwytów Kradną spokój mój lichy, serca bicie wzmagają I zielenią mi zimę, głuchą noc rozświetlają Jak piosenka mi śpiewa twój aromat gołębi Ukochana melodia miodnych zmysłów mnie gnębi Ach, jej nuta, tonacja idealna by nucić Hymn o moim pragnieniu, co się nie chce ostudzić I w skrytości mnie pali, gdy piosenka uleci A mój żar iskrą tylko niedopałków się świeci Smutny chodzę dni kilka i próbuję odświeżyć Tę melodię twych woni, abym mógł jeszcze wierzyć

o kurcze popełniłem błąd ortograficzny...ale przypałowo :/ (nawet się nie będę usprawiedliwiał)....no i dziękuję za komentarze

No cóż, to miło być słyszanym :) Dziękuję bardzo...lecz jak to pięknie napisał Adam Asnyk w jednym ze swoich wierszy "Szkoda kwiatów, które więdną w ustroni i nikt nie zna ich barw świeżych i woni..." Ach, szkoda...Pozdrawiam

W górach migocą poranki rześkie Dźwięki rozległy dale niebieskie Obłoki lecą nad szczytów kresy Kamień w ruczaju słonkiem się cieszy Ptaszek swym dzióbkiem chwali naturę Dolina szkli się w barwy miksturę Kwiatki wydają bukiet rozrzutny A ja w tym raju siedzę wciąż smutny

świetny wiersz...bardzo miło mi się czytało...pozdrawiam

Śmiałem być echem, gardzącym ciszą Stęsknionym głosem najczystszej prawdy Wołałem niebu niech mnie usłyszą ! Dosięgłem tylko milczenia wzgardy Tak wołasz w światy duszo przegrana W nocnej pościeli spowitą głuszę Łzy twoje rosą płyną nam z rana A rozpacz ścielą powiędłe róże Szczęśliwe kwiaty które ktoś zerwie Nim zwiędną skrycie w swojej rozpaczy Gdy barw ich gładkość śmierć licha przerwie I nikt już wdzięków ich nie zobaczy Kwiat jak artysta ma głód podziwu Dojrzewa po to by sobą cieszyć W swym blasku szczęścia, ciemni sprzeciwu Sierocy w gaju wolałby nie żyć

Dzięki wielkie za komentarz...i miło mi, że sonet się podoba.

Nigdy nazbyt wiele wierszy o miłości Żądni mgnień błękitów, pokoleń profeci Powróćmy do hymnów, starych epok dzieci I w przyszłość lećmy szumem wspólnych mądrości Niech nam kwiat poezji natchnieniem zaświeci Z kielicha wyleje woń rozmaitości Balsamem snów w naszych umysłach zagości I pieśnią się mieniąc, w ludzki świat uleci Nie mówmy, że miłość już słów oduczona Gdy miłość to trwania sowita korona I głębia co huczy grzmotami doznania Pokryta jedwabiem pokoleń minionych Chce wiersza i czynu, jak gwiazd rozrzuconych Badając wciąż trwałość naszego oddania

Bardzo dziękuję za komentarze...:) Pozdrawiam

Spójrz w oczu jej głębię, błogostan istnienia Ten płomień w szacie nadziemskiego stworzenia Gdy w twe oblicze zerka, szczęście w nich gości Cóż to jest za iskra ?... To wdzięczność miłości Spójrz w ruchów jej jasność co śle ci wyrazy W nich wena uniesień i szczerość bez skazy Jej skromność uległa ufności oddania Lecz jakim sposobem ?... Siłą ukochania Spójrz w ogrom uśmiechów i ust tych wilgotność Gotowych by zawsze okiełznać samotność W pragnieniu chcąc pełnym zaznać obfitości Wierząc, że w tej sile tkwi moc namiętności Spójrz w wasze zakochanie, świata błogi cud Czy jest coś milszego niż uczuć słodki miód ? I ta myśl co rajską pieśnią harf rozbrzmiewa Że anioł z twego snu zabrał cię do nieba

kurcze cały zwierzyniec - krecik, lis...ale bardzo fajnie podane (od razu przypomina mi się Brzechwa, on też lubił pisać wierszyki o zwierzątkach)...Pozdrowienia

kreciki są fajne...wiersz miły. Pozdrowienia

umiesz nieźle budować obrazy...ale mam pewien problem, bo nie rozumiem kto śpi cichutko jak w kokonie ? - poza tym wiersz godny pogratulowania

bardzo emocjonalny wiersz...i mówi prawdę...a dla prawdy 6 z plusem :) Pozdrowienia

fajny i miły wiersz. Pozdrowienia