Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Łukasz Michał K.

Użytkownicy
  • Postów

    218
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Treść opublikowana przez Łukasz Michał K.

  1. Obyczaje się zmieniają, bo licho nie śpi, a kobiety pragną być adorowane za swą cielesną piękność. Bardzo dobry, żartobliwy, ale zarazem prawdziwy tekst. Pozdrawiam serdecznie :)
  2. Życzę ci w takim razie jak największej ilości wierszy dla tego KOGOŚ ;) Do najprostszych i najnormalniejszych w życiu kwestii, człowiek wyznacza sobie często najbardziej kręte ścieżki. Pozdrawiam
  3. Dzięki Ela Ale. Jak napisałaś o tej sunącej falandze to mi się skojarzyło z pochodami feministek (ale nie obrażając oczywiście feministek, po prostu takie skojarzenie). Niestety świat od zawsze był okrutny i płytki, a to najlepsza strawa dla naiwności. Pozdrawiam
  4. Masz rację, chyba w tym tkwi cały sekret tego nieszczęścia. Wiele kobiet szuka nieświadomie swej miłości, mówiąc w głębi serca "co los przyniesie, wezmę". To chyba błąd. Ale taki jest już widać ten świat, wszak jesteście bardziej romantycznymi istotami niż my faceci ;) Pozdrawiam
  5. a ja myślę, że jest wyjście....pisz wiersze i wysyłaj anonimem do szefa ;) Trzymaj się idzie wiosna, będzie lepiej. Pozdrawiam
  6. jak ja lubię rymy. A jeśli rymy do tego są sensowne i dobrze się je czyta, to jest podwójne zadowolenie ;) Pozdrawiam
  7. Tematyka godna zauważenia. Forma też niezła, choć może coś bym zmienił w trzeciej strofie. Jak ją czytałem coś mi zgrzytało. Pozdrawiam
  8. to brzmi trochę jak tekst hip hopowy (ale mam nadzieję, że nim nie jest). Rymowanie trochę dziwne (strasznie dziwnie się czyta) i często nie ma płynności. Poza tym za długo...ale o tym wypowiedziała się już Ela Ale, a ja się tylko podpiszę. Pozdrawiam
  9. no ba...dobry wiosenny klimat zawsze się przyda...bardzo płynny wiersz i świetnie zobrazowany...i zaskakujące zakończenie ;) Pozdrawiam
  10. Świata ogrom nosi smutne anielice Co mijają tak samotnie wzdłuż ulice I w stęsknieniu patrzą w nieba niemy błękit Zawiedzione wygrażając drżeniem ręki Władzy niebios co zesłała im ciemności Mocy gwiezdnej, sile boskiej bez litości Upadają i podnoszą się złorzecząc O bruk śliski kruche ciała swe kalecząc Wycieńczone mdłą wilgocią samotności Ciągłą walką w której giną bez godności Wznoszą ręce oblepione w mar zawiłość Nieświadome, że tuż obok przeszła miłość
  11. zapachniało mi wierszem "W WARSZAWIE" Miłosza...czyżbyś się na nim wzorowała ? ;)
  12. hehe...Waldek ma rację. Niestety :) Próbowałem znaleźć sens, ale albo jestem za głupi, albo po prostu wiersz jest bez sensu. Mimo to życzę weny i mam nadzieję, że będzie lepiej. Pozdrawiam
  13. zajefajny wiersz :) takiego rymowania jeszcze nie widziałem...a tak na serio to....jak wyżej :) P.S Jeśli to poezja śpiewana to szczerze powiem, nie śpiewaj takich tekstów. Pozdrawiam
  14. o tak...z wieloma wersami się zgadzam...a o tych ostatnich dwóch mógłym napisać chyba doktorat ;) Dobre. Pozdrawiam
  15. jak wyżej....z dodatkiem dużo czytaj ;) Pozdrawiam
  16. acha...:) ale to wszystko przez alkohol :) Chyba nie powinienem po nim czytać wierszy, bo nie wiem w jakich kapciach się biega. Pozdrawiam :)
  17. kocham ten utwór...gram go sobie czasami na gitarze. Szkoda, że teraz puszczają w tv muzycznych, chłam zamiast puszczać Budkę Suflera. Cała kultura schodzi na psy...ale możemy sobie za to pośpiewać "a po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój". To wielkie ale nie dla dzisiejszej młodzieży. Cóż tak bywa, sam mam 25 lat, także chyba powinienem się utożsamiać z kulturą "teraźniejszą", ale mam ich gdzieś, bo wiem, że to co robią jest w więszości przypadków nieprawdziwe. Wolę stare klimaty, wolę sztukę przez duże SZ. Pozdrawiam - przepraszam za dziwny język, ale mój stan jest obecnie wskazujący ;)
  18. o kurcze. Te emocje i przekaz. Muszę powiedzieć, że świetne. I jeżeli to prawda...to niestety współczuję. Ale wiersz mnie pozytywnie zaskoczył. Proste słowa, ale dobrze zestawione, dzięki temu dają niesamowitą moc. Pozdrawiam
  19. hehe...jakiego przeboju ? :) Bo jak to powiedziałeś to pomyslałem o "Jest taki samotny dom". Choć muszę przyznać, że na niczym się nie opierałem pisząc ten utwór. To trochę starszy wiersz, nie wiedziałem czy go publikować, bo trochę mi nie pasował, ale co tam. Czekam na krytykę ;) Pozdrawiam
  20. hmm...ale uczuciowy wiersz. I do tego klasyczna forma. Wielu poetów to ludzie, którzy w treść wierszy przelewają to, czego nie są w stanie powiedzieć kobiecie. Niestety to ciężkie, ale prawdziwe. Wielki Adam Asnyk, patrząc na jego poezję też miał taki problem ;) I współcześnie tacy ludzie istnieją, ale poezja poszła swoją drogą i uczucia to dla wielu grafomania. Dobry wiersz. Pozdrawiam
  21. :) piękne...to samo kiedyś myślałem...co jeśli nagle wszystko odejdzie...a moje wszystkie wiersze na komputerze zostały i chroni je mój wirtualny kod. :) No takie coś lubię, wiem wtedy, że nie jestem sam ;) To podstawowe zadanie poezji według mnie. Pozdrawiam
  22. dla mnie jesteś warta wiele...;) a dla tego do którego piszesz ? Nie wiem, to poeta ? Ktoś kto interesuje się poezją ? Bo inne osoby tu nie wchodzą. Mimo to dla mnie jesteś warta wiele, bo piszesz i publikujesz swoje odczucia ;) Pozdrawiam
  23. o kurde...no to właśnie o to chodzi :) Poezja strasznie się nam rozblablamiła. A przekaz poszedł w niepamięć...bardzo dobre. Pozdrawiam
  24. skoro dla ciebie pisane...to i tobie przeznaczone ;) Bardzo dobry wiersz. Lubię znaki zapytania w poezji. Sama poezja jest jednym wielkim znakiem zapytania :) Pozdrawiam
  25. Dzięki Janek...zło tego świata jest coraz większe ;) ale ważne, że są ludzie, którzy potrafią się mu przeciwstawić. Pozdrawiam
×
×
  • Dodaj nową pozycję...