zak stanisława

Myślisz, że wiesz już wszystko Zaskoczone pytaniem oblicze... Co to jest wszystko? myślę, więc jestem? ale powtórka wszystko do skasowania, Wiesławie pomysl o zmianie pozdry

alunko, a możeby tak???? pozdrówki

Bernadettko, dzięki wielkie oczy robię :) na całokształt:P cmoook

Franiu, miła, sroka powróciła z dalekich podróży i wybiera się ponownie:) z tym splataniem- przyznam - miałam mały problem ... dzięki za radę, skorzystam, a kropki mmiały oddzielić myśl,, też nie wiem może masz racje, wkleiłam drugą wersje, uściski Franko, a ptaszek co gulgocze pod dachem, możebyć sówką,:) u mnie było podobnie, wylęgła się biała sówka, śliczna pozdrawiam ciepło wkleiłam drugą wersje, ławka pod lipą wiśnie ścieliły ziemię bielą ścieżki splątane perzem mleczem i babką siedziała pod lipą z mapą gotowa jak ta sójka do nieba nie zaszyje dziury zapachem lipy upaja się tylko ławka

pozdrawiam Kasiu, serdecznie

niemniej jednak, napawa mnie smutkiem przemijanie, nie tylko w twoim wierszu, samo zycie ukazane bez osłonek pozdry bad!

taki lirycznie babski, dziwota ze men napisał:) pięknie mnie uwiódł onym:0 cmook Emilu

wiatr gwiżdże koło serca serią wyrzutów sumienia zabierawszy bez zmrużenia:) cmoook

małosolne z kamionki są najlepsze i najlepsza jest prosta miłość, super Agato!

Płyną w dal. I za każdym razem Witam się i żegnam z kolejnym obrazem Nieba. Jak z oddechem. prostota dodaje mu uroku, pozdr,

bardzo obrazowo, zobaczyłam rzekę uczuć:))))

Bardzo niezręcznie napisane, z przykrością minus. prawda :(

wiśnie ścieliły ziemię bielą ścieżki splątane perzem mleczem babką z mapą gotowa do odlotu siedziała jak ta sroka kwiecie bez zawiązków owoców nie będzie wesoło nie zagwiżdże stojąc na drabinie nie zaszyje dziury do nieba zapachem lipy upaja się tylko ławka nie zmieni miejsca i kot przy kominie 2. ławka pod lipą wiśnie ścieliły ziemię bielą ścieżki splątane perzem mleczem i babką siedziała pod lipą z mapą gotowa jak ta sójka do nieba nie zaszyje dziury zapachem lipy upaja się tylko ławka niezmiennie czeka II. pośród dębów i lip stuletnich pośród sosen i świerków stanął dworek skromny ,niewielki podparł się filarami, otoczył kwieciem błękitem okien wabi podróżnych pątników wędrujacych po świecie uwierzcie znam ten dworek i to miejsce i ludzi zanam którzy mają wielkie serce mieszkają tam

tak mi sie zdaje, bo dopowiadasz otej nocy :) ale to misie:P cmook na dobranoc

hehe, to podobne do tłumaczenia mojego męża :P wszyscy mężczyzni tak mają ? hihihi cmoook Talarku

fakt, bazyli- szrada nie potrafię rozwiązać ;P

Marlett, tereso, Judyt, babskiej natury nikt nie zwiedzie, macie rację, moje babki :) cmoook i dzięki za wejrzenie do mojej świątyni dumania (bez mrówek) ;p :)))) bazyl, Talarku, dzięki pozdrawiam ciepło

adolfie, to super wiersz, nowoczesnosc i my za nią ;) świetnie ujęty temat pozdrawiam ciepło

też na ten fragment zwrocilam uwagę\ zuroczył :) cmook Judytko

wooow, uleńko, dzięki, to miłe słowa:) cmoook siarczysty

ciekawa miniaturka, ale Plka chyba zazdrosna o WYSOKIE OBCASY? :p METAFORYCZNE- OCZYWIŚCIE CMOOOK

tak, tereso, nie pora ale wzruszoną bym wyciepła:P cmoook

Poczytałam, zaznaczyłam i pozdrawiam :) tak, tak Franka ma rację Bernadetko pomysl nad tym, by sztampa znikła:) cmoook mocniasty

popieram teresę i - TO zródło radości pozdr.

to mi przypomina moje początki, więc trudno mi ocenić, wzruszyłam się ;:) cmoook