zak stanisława

ja mam dziś dzień z serii kojota, więc nie wybaczam ale.... przyjmuję... pozdr ES

przeczytałam różyczka, no cóż, taka już ze mnie... ale wiersz Tomku,dobry, to moje zdanie,( asekuruję się co?)zresztą wiesz, ze lubię twoje teksty, dają do myslenia... pozdr ES

a ja radosne piszę, jak mnie coś kręci...:):):)

ło matko, biedne te janioły... pozdr Es

zrób - usuń, i po kłopocie...

dobry wiersz, i czegóż nikt do tej pory? klimat z makabreski.... pozdr Es

każda zwrotka to osobne prawdy,do zbioru złotych myśli, baaardzo... pozdr es

tak Marlett, to słońce to symbol - wiadomo czego.... przeto Michale, zostaje nagie słońce.. miło że jesteście.. pozdrawiam ciepło

ech, wesoła ze mnie osoba, może dlatego smutno pieję...taka odwyrtka.... he he pozdrawiam

jullii, mi armia zabrała syna, na studia... buziam...

szto ty nieponimaju, ot durak, tam kasa i można na wznak... paniatno?

sympatyczny wiersz, pozdr es

ee, nie bądzcie tacy nie wiecie , ze neologizmy, tzn. prze języczenia są bardzo na czasie?(www.nieszuflada) pozdrawiam ES

nie, nie, nie do warsztatu! pozdr ES

dzieki HaYQ, mozna na tobie .. jak na Zawiszy, pozdrówki ciepłe.

jak dla kogo....komercja dziś dusi... pozdr ES

rozsypane ziarna wytrącone z dłoni na pustyni zabrakło piasku * nie bawią uczucia zakurzone półki dzieciństwa świadkowie młodości zamykamy tamte chwile w ciasnej komórce niech się duszą co ty na to?

przy zwłokach odłożone na morko spowiedzi ---? zamknięto w trumnie słowa połknięte przed wypowiedzeniem same metafory, kryją jednak poważną treść- pożegnania, zawsze są jak słowa w trumnie... podobasie Witaj -dalej zakochana? ES

lenko,rozumiem cię, ale zle odczytujesz;- jeszcze wczoraj nie myslała, że coś się wydarzy... - jak zbieg okoliczności, tu o obrączce.... pozdrawiam ciepło ES

odbija się od kamiennych ścian infernalnego miasta pęka w postrzępionych ojbokach ciężkiego nieba struży się na pomarszczonych twarzach dajchówek i leci na łeb na szyję owiniętą kutasim puchem oto ta, którą kochał w podstawówce i teraz pachnie i niestety wygląda jak jej własna matka z powagą zniekształconą figurę pchając wózek wypełniony śpiącym kłopotem dla niego. On ciągle bawi się babkami w piaskownicy studiuje anatomię rozbierając wzrokiem zdrowe figury pisze między wersami czyta przykazania ale kto zamieni zdjęcia w jego albumie? a na starość pampersy?

przypomina mi mój wiersz sprzed lat- tył poza mną, przód za trudny- też z serii anty pozdrawiam Es

aja wolę z orzechami.. [pozdr Es

wiersz bardzo klimatyczny, tęskny, w typie narracyjnym, ale podoba się, pozdr ES

michale, niezle sobie poczynasz, przyprawiasz ostro i na temat, pierwsza zwrotka aż obrzydza.... pozdr Es

bez drugiego 'jako ' fajne... pozdr ES