Lady Aj

Do Piasta: Bardzo Ci dziękuję za tę opinię. Naprawdę sprawiło mi wielką radość, że zrozumiałeś mój wiersz tak jak chciałam by był zrozumiany, że zadałeś sobie trud,by dopatrzeć się w nim treści, bo zapewniam, że treść jest :)) Za wskazówki dziękuję również - skorzystam. Do M. Krzywiaka: Jeśli chodzi o aspekt treściowy - moim zamierzeniem nie było ukazanie kontrastu między niebanalą kobietą a banalnym mężczyzną. A już na pewno nie jest On banalny dlatego że czyta gazety i ogląda TV - tylko dlatego że czyta nagłówki i ogląda zapowiedzi, nie ma swojego zdania.. (stąd tysiąc twarzy - każda na inną okazję) tak jak słusznie zauważył Piast - płytki i żałosny.. Za to przekonany o swojej wyjątkowości, równocześnie wyrabiający w kobiecie poczucie że jest gorsza i głupsza.. trochę ją to kosztuje by zrozumieć że tak nie jest.. by odnaleźć swoją wartość poza tym związkiem i mówiąc banalnie "bezludną wyspą" jego osoby.. A co do ostatniego stwierdzenia: rzeczywiście - nikt nikogo nie zmusza do łączenia się w pary, podobnie jak nikogo się nie zmusza do emocji, doznań, uczuć.. a jednak pisać o swoich spostrzeżeniach i wrażeniach można. Ważne tylko jak. A jeśli Tobie nie odpowiada sposób w jaki ja piszę - cóż.. Twoje święte prawo. Pozdrawiam. L.A.

Drogi Romanie B. Ponieważ uważam że próby obrony typu "nie zrozumiałeś moich przenośni!" są dość żałosne.. więc Ci ich oszczędzę :) Dziękuję za szczerą opinię i pozdrawiam serdecznie :) L.A.

Ja jestem bardzo na tak. Uważam że ciekawy i ładny. Niebanalny.

Myślisz więc że jesteś bardzo wykształcony, że zapamiętale życie świata śledzisz, bowiem zawsze czytasz nagłówki w gazetach i oglądasz dobrych filmów zapowiedzi I na jeden temat wiele zdań posiadasz, jesteś realistą, cud ci się nie marzy, zawsze się z przedmówcą bardzo chętnie zgadzasz, a nocą w szufladzie chowasz tysiąc twarzy O mnie za to myślisz że wiem tak niewiele, bo nie umiem nie spać przed telewizorem, za to aż do rana czasem wiersze piszę i uwielbiam długie rozmowy wieczorem Mogę trzy godziny stać w otwartym oknie, a milion drobiazgów wciąż gdzieś mi się gubi, nie mam parasola bo uwielbiam moknąć i słucham piosenek, których nikt nie lubi.. Tak wiele nas dzieli, a tobie się zdaje, że mi imponuje twój świat kartonowy i że wciąż cię kocham, bo nie jestem w stanie kogoś tak mądrego wybić sobie zgłowy Ale wiedz że wszystko to co nas łączyło jest tak nierealne, aż w to wierzyć trudno. Choć wciąż wspólne morze błyszczy między nami jesteś obcą wyspą - całkiem dziś bezludną.