Ryszard Kisiel

Nie tkwij przy komputerze, Chodź, przy mnie obok siądź. Naprawdę złość mnie bierze i mam ochotę kląć.. Już nie wiem jak wyglądasz, Jaki twych oczu blask. A w głowie mam rozgardiasz, Zróbmy coś, póki czas. Gdzie się podziały chwile? Pięknych zapewnień i słów. Choć lat minęło tyle, Pragnę je słyszeć znów. Gdzie uleciała miłość? Która łączyła nas. Jest, a jakby nie było, I w miejscu stanął czas. Nie chcę wielkiej miłości, Wystarczy uścisk rąk. Trochę uśmiechu, radości, Dwa słowa: moją bądź. Jeśli się tak nie stanie, Ekran przesłoni świat. Wtedy, pamiętaj kochanie, Dla mnie, będziesz jak – ślad.

Witaj Eugeniuszu, musze powiedzieć, ze strasznie miły i piękny wiersz. taki swojski, sielankowy, staropolski jak też nowy. bardzo ładnie Gieniu, serdecznie Ciebie pozdrawiam, Ryszard,

Witam Cię serdecznie Elu, ja Twój wiersz odzutuję jak katastroficzną wizję świata. Tylko małe życie w głebi zemi lub lub zaurzone w odpadach jakiś czas przetrwa. nie wiem czy choć w małym procencie wyczuwam Twoje myślenie?. pozdrawiam ciepło, Ryszard

Witam Cię serdecznie Elu, dziękuje za wizytę i cenne uwagi. są zasadne, poprawiam. Pozdrawiam jesiennie.

Już powiędły wszystkie kwiaty, kwitną tylko srebrne astry. Skrawki nieba jak bławatki, tworzą z nimi błogi nastrój. Jak nie kochać tej jesieni? tańczących liści na wietrze. Cała płonie od złocieni, burzowo pachnie powietrze. Szuwarami wiatr kołysze, pomarszczona w stawie woda. Dookoła taka cisza, jednak, trochę lata szkoda. Widać smutek w naszym oku, czemu odchodzi tak wcześnie? W kolorowych liściach spokój, w tym jesiennym, pięknym wrześniu. Dzisiaj mi pozostał tylko, dreszcz i ciepło twego ciała i jesienne pocałunki, Co nam usta ogrzewały.

Witaj moje szczęście, mój wyśniony kwiecie, Nie mam nic droższego, na tym bożym świecie. Powiedz mi jak spałaś, o czym nocą śniłaś? Kogo tam spotkałaś? W jakim świecie byłaś? Podajesz mi rękę uśmiechasz się do mnie, Wiesz jak w tym momencie kocham Cię ogromnie? Jesteś tu na ziemi, obok przy mnie blisko, Za Twój dar miłości, daję co mam - wszystko. Dzisiaj masz dzień laby, świat dla nas łaskawy. W czym mogę - zastąpię, napijmy się kawy. Usiądź przy mnie blisko, pocałuj namiętnie. Gdy w ramionach tulisz, moje serce mięknie.

Siadła mucha na talerzu, smaczny rosół spija. Musiała być bardzo głodna, że tak się uwija. Na to wszystko wszedł gospodarz - ty wstrętny owadzie! Czemu na moim talerzu, brudne łapy kładziesz? - o przepraszam gospodarza, po co to łajanie? Próbowałam użyć sztućców, mam gdzieś, drugie danie!

witaj, bardzo optymistyczny wiersz, nie poddawać sie nastrojom. na przekór szarym dniom, wskrzszać ciepło i radośc. miło było przeczytać Twój wiersz. serdecznie pozdrawiam, Ryszard.

witaj Gieniu, ładny frywolny, ładny wierszyk, to prawda jak nie ma fazy, trudno się poruszać, prozumieć. mówią jak ciemno to przyjemnie, ale lepiej jak się tli bodaj ogarek. Serdecznie Cię pozdrawiam, dawno mnie tu nie było, wybaczcie. Ryszard

Pewien kominiarz z miasta Lublina, Gdy czyścił komin pękła drabina. Los i tak był łaskawy, został tylko kulawy, on dalej po drabinie się wspinał. * Raz pan z Torunia imieniem Eryk, napisał swej dziewczynie limeryk. Potem miał u niej wzięcie, jak warszawskie Okęcie, musiał znosić jej brzydkie maniery. * Raz pewna Lolita z Sandomierza, upolowała „grubego” zwierza. Potem w zacisznym motelu, zrobiła czystkę w portfelu. płacze w więzieniu, żałując szczerze. R>K

Gdy na płacz nachodzi mnie ochota, oczy przesłaniają gorzkie łzy, Serce ściska potworna tęsknota, jak na złość, nie puka nikt do drzwi. Siedzę sam, a wokół martwa cisza atakuje już napięty słuch. Wiatr za oknem gałęzie kołysze, na dodatek kusi cię zły duch. Chciałbym teraz mieć kogoś bliskiego, może to być siostra czy też brat. Żeby móc się zwierzyć ze wszystkiego, po to, aby kamień z serca spadł. Nagle słychać leciutkie pukanie, wiem na pewno, że stoisz u drzwi. A tak długo czekałem kochanie, powiedz wreszcie, że to jesteś Ty? R>K

Witam Cię przyjacielu Andrzeju , jest mi niezmiernie miło czytać Twoje słowa. Dziękuję za przychylność. Masz rację mnie też nie było dawno na mojej stronie, z różnych względów zresztą. Postaram się zaglądać częściej. serdecznie Cię pozdrawiam Ryszard.

Kołysz mnie kołysz wiatru powiewem, Poprowadź drogą do rajskich snów. Nakarm do syta słowika śpiewem, Dobranoc miły pozostań zdrów. Jutro mnie zbudzisz radością życia, Ja ci z rozkoszą buziaka dam. Będziemy radzi z naszego bycia, Za takie szczęście oddam, co mam.

Człowiek przez chwile, na ziemi gości , w drodze do wieczności. Na świat przychodzi, spełnić misję, zamyka powieki na wieki.

Witam Cię "na indeksie", mnie również bardzo miło spotkać znajomą na tym portalu. Bywam tu od niedawna, tu spotkałem bardzo wielu miłych przyjaciół z którymi wymieniamy fachowe uwagi (i nie tylko). podoba mi się tu. zaprzszam do odwiedziń. pozdrawiam serdecznie - Ryszard.

Z kulturą przy stole, zawsze są kłopoty, Mozna to wyczytać, w wierszu pana Słoty. Od tamtego czasu, niewiele się zmienia, Szczególnie w temacie dobrego jedzenia. Powiem całą prawdę, wszedłeś w inne sfery, Dam ci na to radę: zmień swoje maniery. Siedź prosto przy stole, pierwszy nie zaczynaj, Nalej paniom wina, półmisek potrzymaj. Nie rób nic w pośpiechu, złą minę zaniechaj, Choć ci nie do śmiechu, ale się uśmiechaj. Korzystaj ze sztućców, sięgaj po serwety, Nie utop się w wódce, adoruj kobiety. Na stole utrzymaj, wzorowy porządek, Paluchy zachowaj do pielenia grządek. Jeśli sam coś powiesz, innych też wysłuchaj. Gdy ktoś dowcip powie, śmiechem nie wybuchaj. Komlementuj panie, z rad innych korzystaj, To może zostaniesz - duszą towarzystwa?

Jakaż to rozkosz patrzeć w oczy, Takie zielone dwa maleństwa. Gdy wściekłe, mało nie wyskoczą, Śmiejące, kuszą do szaleństwa. Cudownie jest zbierać rumieńce, Z Twojej alabastrowej twarzy. Same się nam splatają ręce, O szczęściu każde serce marzy. Kiedyś nadejdzie taka chwila, Rozkosz przestanie być marzeniem. Wiecznie trwać będzie ta idylla, Miłości, nie przesłonią cienie. R>K

witaj Gieniu, a toś się strachu najadł, nie szperaj po sejfach, chyba ze masz swój. A tak między nami fajny sen, trochę męczący. przed snem myśl pozytywnie. Serdecznie pozdrawiam. Ryszard.

Przyjrzyjmy się światu Jaki zapędzony? Ciągle coś poprawia, Na nowo odkrywa. Te wschody, zachody, Czas zbierania myśli. Perpetum mobile, Jeszcze nie wymyślił. Na świat przychodzimy, W głowie nam zakreci. Potem odchodzimy, Ku wiecznej pamięci. R

Przysięgaliśmy sobie miłość, Wierność, bezwzględne posłuszeństwo. Powiedz, co z tego się spełniło? Jak dziś, wygląda to małżeństwo? Siedzisz już od samego rana, W ręku nienowa już gazeta, Na stole, piwa pełna szklana, Ach gdzie ta nasza miłość, gdzie ta? Miłość jest, a jakby nie było, Nie ma och! Ach! Jak wspaniale!? Coś się w klimacie oziębiło, No powiedz coś, mój ideale. Niedawno byłam twoją żabcią, Misiem, papużką, czymś tam jeszcze. Dzisiaj wymieniasz imię rzadko, Jak patrzysz, aż przechodzą dreszcze. Powiedz sam, co to jest za miłość? Codziennie się mijamy w drodze. Dawniej, jej pełno u nas było, Dziś jest, okruchem na podłodze. Ty zawsze masz spokojną główkę, Nie dla mnie morze, plaża, słońce. Ja muszę biegać jak ta mrówka I umieć związać koniec z końcem. Żeby na nowo miłość wskrzesić, Nie była nigdy więcej chora, Byśmy się mogli sobą cieszyć, Nie trzeba wołać aż „znachora”. R

Czego chcieć może druga połowa? Szczerych uśmiechów, dobrego słowa. Czułych przytuleń, ściskając dłonie, Pełnej rozkoszy aż miłość spłonie. Sobą szczęśliwi, ramiona splatać, Kochać się kochać, do końca świata.

Witaj Basiu, piękny wiersz, tylko po co taki smutny? musicie coś koniecznie zrobić. np. ułóżcie sztućce we dwoje, a po posiłku, udajcie sie na waszą ulubioną plażę. serdecznie pozdrawiam, życzę powodzenia waszym marzeniom. niech się spełniają.

witaj Basiu, cieszę sie z Twojej wizyty, dzięki za uwagi i miłe słowa, cieszę się, że Ci się podoba. dzięki Twojej sugestii dodałem jedną strofę. serdecznie pozdrawiam. R

Nie chciałbym Ci najdroższa, Spokoju nocy burzyć. Pragnąłbym choć raz jeszcze, W rozkoszy się zanurzyć. Wiosna i lato miną, Co nam po nich zostanie? Nie martw się tym dziecino, Jest i będzie kochanie. Już złotą jesień mamy, Zwiędły w ogrodzie kwiaty. A my się wciąż kochamy, Nie co dzień lecz na raty? Wolno nadchodzi zima, Miłość zostaje w cieniu. Ognia wiele w nas nie ma, Rozkosz jest we wspomnieniu. R

Witaj Gieniu, piękny, wzruszający wiersz. zrobiło mi się smutno i gorąco. Śmierć i róże, jakie to symboliczne i piękne. wszystkiego dobrego Gieniu.