TomaszT

@MajaWarszawa Ciekawy projekt. Poezja, ktokolwiek będzie ją pisał stanowić będzie uzupełnienie, czy też w pewnym sensie wzbogacenie obrazu na zdjęciach. Jakie to są zdjęcia? Jaki jest ich charakter? Pojawiały się takie pytania na stronach poetyckich Muzyk zammykał płytę i potrzebował treści o konktetnej tematyce i charakterze. Poezja przecież ma również charakter obrazu. T/

@Kamil Olszówka Mam koleżankę. Pisze poetyki. Znalazła sponsora w jakimś banku i to ów bank zasponsorował jej tomik wierszy. No i tak wydała swój pierwszy tomik. Szukała aż znalazła. Wiem że były takie możliwości. Nawet bez sponsora. Wydawnictwo ryzykuje wydając prosty nakład na koszt własny. Były takie wydawnictwa. Ale czy są teraz - nie wiem. Pisz i publikuj na tej lub podobnych stronach. Może stań do konkursu poetyckiego. Slrawdź się. T/

@Konrad Koper Ta nikła osobliwość - nasza sporadyczna łączność z otaczającym nas - jakże osobliwym światem zwierząt ciągle nas - jak sądzę fascynuje. Podoba mi się ujęcie tego tematu w twoim tekście. To - jak myślę - wykładnik wrażliwości.

Często zastanawiałem się nad sensem, czy też celem pisania. Po co to robię? A i inni - dlaczego? Twój wiersz odpowiada na te pytania w każdej strofie. A i ty sam sobie w rodzaju posłowia ostatniej strofy określasz. Kiedyś na podobne pytanie napisałem: "wersami zamykam drzwi" Bo też pamięć nasza bywa ulotna. A to, co spisane w wersach zostaje. I gdy wracam do tych słów pisnych mniej lub bardziej "poradnie" lub, nie - wraca obraz chwil dawnych.

@lena2_ Nawet gdy nie chcą - on, czy ona To przez poezję wiodą ich dogi Jak kpić więc z nich mogę - im urągać. Skreślać ich słowem - dziwolągów?

Dość ciekawy skład, czy też kompozycja wiersza. Ładne "zwieńczenia" strof w postaci dwóch oststnich ich wersów. Cały ciekawy i dość lekko ujęty.

@Anna_Sendor Ktoś kiedyś napisał mi pod tekstem: "trzeba mieć dużo rezrrwy wobec siebie żeby to ująć w tekście" I tobie napiszę to samo. Trudny temat, ale przecież to wszystko jest obraz naszego życia. Twój tekst zatrzymuje i skłania do refleksji. Po to jednak piszemy.

@Stracony Im więcej niedopowiedzeń tym lepszy tekst poetycki. Zdanie, wers - gdy je/go wyjaśnisz staje się zwykły, codzieny - bez nuty tajemnicy. Sam temat i jego ujęcie dość ciekawe. Pierwszy wers zatrzymał i skłonił do czytana następnych.

@TomaszT Empirycznie, wampirycznie Ale jedno powiem - ślicznie Tropić, śledzić, czy ząb topić Byle białki nie utopić Rybkę podciąć gdy spławik zniknie

@Gość Sopot, mole - gwar na plaży Skwarzą jurni się husarze Obok białek całe żniwa Ot i uczta jest prawdziwa Byle wyjść ze sfery marzeń

@Klip W Wolborzu z woli Bożej Przykładnie chłop zboże orze Czy to jego jest wola Czy też wyższa szkoła Sam pojąć chłop tego nie może

Ciekawy tekst, spójny i niczego w nim w nadmiarze nie ma. Tyle ile trzeba - jest. Dobry pomył i realizacja Zaczynasz, rozwijasz i Go zamykasz. Dobrze i lekko się go czyta. Nuta humoru i koniec. T/

Z Felkiem Zadziorą jest ta rzecz Że mu Maryśka kazała iść precz I nie tylko ona Ale całe grono Może i dlatego chłop zaczął chleć

Na jaja złego słowa nie powiesz Gdy są to się tego dowiesz A nie ma To ściema I tak tego nikomu tego nie powiesz.

Widać było jak na dłoni Że to jest jego konik Chociaż była miła Ale nie wierzyła To samo mówił Moni

Życie sterane, zaraz sterane A te gąsiorki moje kochane Całe zimniusie Napoje Boże I cóż, że stroje są załatane

Myśli Helga po nieszporach Że nareszcie przyszła pora Żeby u Romana Usiąść na kolanach Aby później zaczął orać

Dobrego krawca oczy zamglone Zawsze fachową on idzie stroną Mierzy i kroi Materii staje Nawet na śpiąco rzeczy skończone. Nawet gdy kiedy zdarzy się potem Że ktoś na powrót wróci z kapotą On błędny wstaje Na powrót kraje I zawsze, zawsze - skończy z robotą

Bo zawód kaci - to nie zabawa Życie więc kacie - co dzień odważaj I głowy nie łóż Pod żaden nóż Bez kata nie masz w sprawie zabawy.

Niech Jacenty będzie przeklęty Za ten uczynek niepojęty Trupa rzucił u wrót Lecz gorzej zrobić mógł Nie był wszak kotu obojętny.

Strych i winiarnia - a wino nasze Więc i Tomaszek włożył kamasze. Ciągnął wężykiem Lecz z pustym kubkiem Czym innym wuja pragnienie gasi. a z tej powiastki morał w tym sposobie : Wino pozostaw dorosłej osobie.

O krawcu, co mu materii nie staje Pisałem również - słowo ci daję. Zawsze miał plan Na jakiś kram Podchodzi, mierzy i rady nie daje.

Wciąż w Polsce nie jedna ma iksa I kusi tym - z tego korzysta Na taki kram Zawsze jest plan Fiksat więc z iksem tworzy miksta.

Trudno o winie mówić przy winie Bo i bez niego wina nie minie. Gdybyś nawet win miał skład Też nie jesteś całkiem rad Słowa o winie nie mówiąc rodzinie.

Gdy patrzę na kota Ech, sama tęsknota Gdy jemu zadość A dla niej radość Z kotem, czy bez kota?