TomaszT

@Wędrowiec.1984 Wiele pisać nie trzeba Jest dobry Dobrze się go czyta. T/

@MIROSŁAW C. To tak, jakbyś w mikrobłyskach flesza na moment rzucał światło na zdarzenia. Zamykał niedawne i przechodził do następnego. Dalej i dalej no i finał i kniec zdarzeń w "kinie". CIąg dalszy nastąpi? Nie... wychodzimy Jest ciekawy Pisz. T/

@Czarek Płatak Pisz Ciekawie budujesz wizje, obrazy, ujęcia. Brakowało mi jakiejś konsekwencjj stylistycznej w wersie 2-gim Czytałem go razy kilka. Inaczej go chciałeś ująć. Jest "wizyjny", da się go zobaczyć. Trochę Sachurę przypomina. Kreśl następne. T/

@amoore Trochę w stylu Rafała Wojaczka Włączyli go do tzw. kaskaderów literatury (jest książka o tym tytule), obok Busy, Stachury i innych. Mnie się dobrze czytało twój tekst. A tamci... - poeci wyklęci, pisząc sswoje teksty, jakby scenariusz swego życia w nkm zawierali. T/

Podoba mi się początek, a szczególnie: "Słowem swoim tnij" Celne, no i przecież tak to jest, choć to mało uświadomiona prawda. I ja lubiłem włączać słowa, których współcześnie raczej nikt nie używa. Tu jednak wyważam ich zastosowanie, aby nie przesunąć całego wyrazu tekstu w kierunku, który go może uczynić mało czytelnym. T/

@FaLcorN @FaLcorN Ładny Taki rodzaj wspomnienia w podarunku. Lubię powtórzenia w wersach inicjujących strofy. Błyskawicznie "złapał mnie" wers 1-szy, strofy 1-szej "Dałeś mi słowo" Jest siła wyrazu i dobre otwarcie tekstu. Anafory (powtórzenia wersów początkowych) dodają siły wyrazu tekstowi, "wzmacniając" ładunek liryczny. Jak mantra wrócił mi mój dawny tekst... Liryka... Podobno dziś niemodna. Dyskutowałbym z tym. T/

@hyzwar Było ich sporo - tak, pamiętam I jeden "mroczniak" też tam był I mimo wokół pachniała mięta Ten pisał swoje, bo tym żył T/ Dalej cytuję Młynarskjego Bo on mi gdzieś tam w duszy gra Nie daj się wkopać w grunt kolego A będzie dibrze... jak Bóg da.

@Florian Konrad Tak, dobrze się czyta Dobry tekst. Udany szkic, obraz. T/

@andrew Kto chce pisać musi umieć i lubić obserwować. Tu, w twoim tekście jest motyw obserwacjj. To dobrze.

@lovej Polityka jest trudna do ujęcia w poezji. Jest według mnie niepoetyczna. "Mały człowiek o złym sercu" O kim piszesz? Domyślić się mogę. Ten jeden wers mnie zatrzymał T/

@hyzwar Teraz dopowiem coś innego Nie daj się zamknąć w kleszczach ram Pisz więc na luzie - snuj opowieść Gdy znajdziesz drogę idź nią sam. ** Szkicuj więc to, co niesie myśl i dokładnie tak, jak ona tę treść niesie. Gdy to potem przeczytasz, będziesz wiedzieć co z tego chcesz wybrać. Nieraz to będzie jakiś drobny motyw, który rozwiniesz raz jeszcze. Mamy w sobie poezję, bo też ona jest wszędzie wokół nas. Ale skreślić ją - odwzorować w treści jest rzeczą nieosiągalną. Miałem kumpla, który pisał. Posłał teksty na chyba największy portal traktujący o poezji. Zjechali go tak, że przestał pisać. A był dobry, oczywiście w mojej ocenie, ale uwierzył w swoją "nicniewartość" i dał się wkopać w grunt. Bądźmy więc sobą I... róbmy swoje T/

@Waldemar_Talar_Talar Czytałem drugi twój wiersz, ot tak - szybko. Ładny, klimatyczny. I jeszcze to w nim mnie ujęło, że jest o tym, co nas otacza. Myślę - dość, o mrocznościach naszej duszy. Każdego z nas tu, czy tam czeka kres Skryjmy się w zieleń, w morza kwiatów To więcej da nam niż duszy (z) mrok. T/ @TomaszT Choć tu dopowieść taką wam daję: Że - owszem - kocham i noc i mrok Nad wygwieżdżonym niebem wtedy staję I myślę sobie - to właśnie jest to. T/

@Konrad Koper Limeryk ma określoną konstrukcję: 1/ Składa się z 5-ciu wersów (linijek) 2/ Rymuje się 1-szy wers z drugim i z 5-tym 3/ Wers 1-szy 2-gi i 5-ty mają jednakową ilość sylab akcentowanych 4/ Wers 3-ci i 4-rty rymują się ze sobą i są krótsze od pozostałych o 1-2 sylaby akcentowane 5/ Na końcu 1-szego wersu występować winna nazwa własna, najczęściej geograficzna np. : "Pewna pani z miasta Grodna" Limeryk jest to rodzaj krótkiej powiastki, o następującej konstrukcji fabuły: 1/ Zaczynającej się wprowadzeniem bohatera i miejsca akcji w wersie 1-szym, 2/ Zawiązaniem akcji w wersie 2-gim, 3/ Kulminacją wątku w wersach 3-cim i 4-rtym, 4/ Zakończony wersem 5-tym o zaskakującej, często nonsensownej treści. T/

@hyzwar Piszesz "klasykiem", stąd i wiersz powinien być płynny w powtarzalnej rytmice w zakresie każdego wersu. 3 strofy, 4-ro wersowe, rymujesz a/c b/d Masz wersy 10-coi, 11-sto 12-sto i 13-sto zgłoskowe Taki zapis tworzy chaos i tak w zakresie budowy, jak i odbioru treści Konstrukcyjnie trzeba go uporządkować.

@Waldemar_Talar_Talar Czytałem go kilka razy.. "trudy są trudne" Trudy nie mogą być trudne. Gdybym pisał ten tekst to bym to sformułowanie skorygował. Nic, czy też niczego bym w wierszu nie tłumaczył, nie pisał tak, aby ten, który to czyta nie miał już niczego do "domysłu", czy też wielokierunkowej interpretacji. Dajemy treścią i formą impuls czytającemu. "trudno jest być sobą, gdy cień kłamie" - ciekawe, i chyba najjlepsze ujęcie w wierszu. Myślałbym na co zamienić "nie dumać" Miałbym chyba do siebie pretensje, że nie zmieniłem wymowy strofy 4-tej, a spisałem ją tylko w formie moralizatorskiej. Jeszcze raz: "za drzwiami niewiadoma" "cień kłamie" - ciekawe formy myśli (tak to ujmę) Zamykasz się w kleszczach formy budowy: wiersza, strof i wersów. Strofy od 1-szej do trzeciej włącznie najlepsze, do drobnych może tylko korekt. T.

@Gizel-la Co nie gra dobrego

W bajkach, sam wiesz, różnie bywa Często zwykła to jest zgrywa I się nijak Ma do życia Żyłka sportu, głód wygrywa Bo gdy myślisz o śniadaniu, A to znika ci w niepamięć Wtedy szpula Czep pazura Tę, co w myślach czyni zamęt

Wszem i wobec to jest znane: Gdy kot z myszą gra w chowane To jest zwykłe Polowanie Kot wygrywa kart rizdanie

Kot, doń rzecz jest przynależna W sprawach sądy są ich zbieżne Jak ma bowiem mieć swe zdanie Gdy słów żadnych nie ma na nie Stąd też nie ma zdań odrębnych *** Kaczor dzieło swe napisał "Kot a Rzeczypospolita" I wydali Bo musieli Dziś o dzieło nikt ne pyta

** Obydwoje to z kraju wygnańcy Jeden Litwę ojczyzną nazywał Dwoje pletli Swych słów bezlik Aby Polsce ducha przydawać.

Cóż, ja urazy nie czuję ni cienia Gdy Słowacki Paryż na Londyn zmienia. To kochanka, Muza wybrańca. Chylę czoła - rozumiem zdarzenie.

@Sylwester_Lasota Rzeki symbole: Francja. Paryż, Warszawa Lecz tylko w treści je mieścić wypada Bo w nich już nawet ryba Migreny miewa chyba A człowiek... tylko w glorie je oprawia.

@Wędrowiec.1984 Cóż, myślę - w Tamizie jest podobnie Pannę w niej moczyć wprost niegodnie Zimno Nieczysto I gdzież w niej pannę tulić wygodnie *** W Polszcze - ta światłem mi się zdaje Bo jest po prostu moim krajem Tu niepobieżnie Tuż, przybrzeżnie Gdzie wierzba szumi, cień mi dając.

Na co Paryże mi, Szanghaje Polski mi starczą choćby skraje Żniwa wiosenne, Choć półsenne Jakież tu kwiaty los rozdaje.

Miast panny topić w Sekwan-nie Czyż nie lepiej to w wannie Każda umyć się wszakże Woli ze szwagrem tamże Milej wszak to i staranniej. A i wanna porzucona Na koszt strugi rozciągnjonej Czuć się może - sam to wiesz Jak puszczony kantem sprzęt Wtul więc wannę w swe ramiona