Anna_Para

zamykasz słowom prostą przestrzeń, zabraniasz płynąć po widnokrąg, ja jestem frazą, pełnym gestem, wyrażam pełniej i głęboko. nie wszystko da się zamknąć skrótem, i zawrzeć w czystej paraboli. czasem popłynąć musi nurtem, wyrywać słowem, to, co boli. chciałam zapisać nas od nowa, na pięciolinii pięciu palców, a ty się dalej wolisz chować. kłamstwo, ach, złotko dla zuchwalców. chcę mówić prawdę: kocham. kocham. gdy ty o sobie tego nie wiesz. sprawdzam ślad ust na głodnych nocach. i ty tam jesteś, ciągle jestem.

Dyziu, może być, jak chcesz. Powiedziałam, że więcej nie będę. Świetnie się tutaj bawisz, i tak trzymać! Cieplutko, Para:) Ps. Masz rację. Przeczytałam : "żeby jedynie tlił się z lekka" - 9 Gapa jestem, i tyle! Ale to nieważne.

Macieju, masz rację. Trzeba poprawić, ale - baza jest. Powtórzę za Agatą, że w pierwszej "zgrzyta". Ja bym to tak: pomyślałem że naprawdę dzieją się tylko ludzie albo lawina człowiek bez świadectwa nie potrafi się wydarzyć choćby umarł nic się nie stało bo dzień pełen wydarzeń to dzień pełen ludzi czymże byłby koncert bez szumu i publiczności wojna za morzem głód wypowiedź celebryty nawet jarmark na starym mieście i żal że się nie poszło z innymi bo człowiek wciąż nieobecny kiedy nikt nie słucha i nie goni za nim spojrzenie Ale to moje subiektywne. Cóż, zajrzałam, kajam się, że przemilczałam literówki i zgrzytki. Cieplutko, pozdrawiam z czystym sumieniem, Para:)

Dawnieju, teraz Ty mnie rozbawiłeś. Przyznaję, jest coś na rzeczy! Ta "mumia"... no, no, bardzo blisko;) Rozumiem, że ten także do d... Tak myślałam. Para:)

Dawnieju: ;)****** Czyli do d...

Przeniesienie w czasie - cudne. Subtelnie, z perspektywą ogrodu i pałacu, nobliwie, nobliwie, aż tu nagle... fallusy! Bardzo mnie uśmiechnął ten obrazek. Gratuluję, Elu.

Mądry, dobry wiersz - pytanie o spuściznę, ślad, jaki zostawimy po sobie. Podobnie jak radzi Ela i Tomasz - powycinałabym powtórzenia. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Dobry, mocny, znów "wiersz w sprawie". Podobnie jak Ran Gis zabrałabym "z wystawy sklepowej", kończąc na "manekinie". Poza tym - bardzo mi się bardzi. Cieplutko, Para:)

Witaj, Alicjo. Się pisze, proszę Poetki, i jest. I fajnie jest. Pozdrawiam, Para:)

Dawnieju, palniesz mnie w łeb, i lecisz dalej... Nie rób tak! Mam Ci teraz tłumaczyć, co znaczy:"zawijam się w kolory egipskiej bawełny"? Widziałeś kobietę w kolorowym szalu z egipskim wzorem? No. Dzięki, pozdrawiam, Para:)

Dawnieju! Dzięki. Czyli - wierszyk do d...? Nie miało być zabawnie nic a nic! ;((((((((((((((( Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Oj, "Parsiu" - nie!!! Nie jestem "Parsa";)))))))))))))))) Straszne "pudło", BHorsiu! Zestaw, powiadasz? Hmmmm. Przemyślę. Para:)

Agnieszko: Dzięki, że bywasz po wakacyjnych wojażach. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

BHorsiu: To już nie wiem, pośladki czy materac? Powodzenia, Czarny Rumaku, Para:)

BHorsiu: Dzięki, że wpadłeś z rewizytą. No tak. Pozdrawiam cieplutko, Para:) Ps. Tak mnie rozbawiłeś wizją wydłubywania ziarnka grochu z pośladka, że postanowiłam zmienić na "materac". ;)))))))

Jachu: Cieszę się, że podoba Ci się pomysł i wiersz. Dzięki, Para:)

Jachu, bardzo mi bardzo, dzięki piękne. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Dla tego jednego wersu - warto wejść w ten wiersz. bo człowiek wciąż nieobecny kiedy nikt nie słucha Cieplutko z mroków zimnej nocy, Para:)

pozostanę w czerni. tak mi do twarzy. turkusy i afrykańskie róże zostawiam na białą godzinę. zawinę się w kolory egipskiej bawełny, gdy zadzwonisz ty jako ty. do mnie – mnie. omówimy, opowiesz, dowiesz. tak się ucieszę, że beze mnie śnisz na jawie, goisz, zabliźniasz bliskość. zawsze na odległość. zrozumiem wszystko, bo tak samo chciałam dobrze, wyszło szydło, na wylot. przeszyło, zakrwawiło, tamponada nie pomaga. ziarno grochu pod materacem siniaczy wszystko.

Wiem, ja jestem od tego, żeby pisać własne wiersze, nie - poprawiać cudze:) czas przysypuje popiołem żar 9 by jedynie tlił się z lekka 9 i tego się będziemy trzymać nie przesuwając w odległą dal 9 czegoś na co czekam 6 umyka miraż gdyś jest blisko 9 kiedy kadzidła zapach czuć 8! widać gdzie płonie słup ogniska 9 nie widać nigdzie dróg 6 nadzieja w oddali się uśmiecha 10! cel znam czapka i zamykam 8! nie słyszę własnych kroków echa 9 stale się potykam 6 biegnę idę w dal rozmarzony 9 napotykając trop pierwszy 8! a oddech czerpię z każdej strony 9 nienapisanych najpiękniejszych wierszy nie liczmy, bo to pointa - oddzielna część wiersza To do roboty? Wiem, nie lubisz. No to ja: czas przysypuje popiołem żar 9 by jedynie tlił się z lekka 9 i tego się będziemy trzymać nie przesuwając w odległą dal 9 czegoś na co czekam 6 umyka miraż gdyś jest blisko 9 kiedy to zapach kadzidła czuć 9 widać gdzie płonie słup ogniska 9 nie widać nigdzie dróg 6 nadzieja w dali się uśmiecha 9 czapka i w drogę bo znam już cel 9 nie słyszę własnych kroków echa 9 potykam się o biel 6 biegnę idę w dal rozmarzony 9 napotykając już pierwszy trop 9 a oddech czerpię z każdej strony 9 nienapisanych najpiękniejszych wierszy Przepraszam, więcej nie będę. I tak zostawiłam część niefortunnych inwersji, które są fuj! Buziaki, Dyziu, Para:)

Wobec tak wzruszającej treści trudno mi mówić o formie. Pewnie bym tu coś pocięła, ale po co? Zrobię to, czego nie cierpię pod moimi wierszami: Życzę peelowi powodzenia. Wiem, że wszystko można naprawić albo zbudować od nowa. Cieplutko, Para)

Macieju, masz rację. Znak czasu! :) Pozdrawiam, Para:)

komary, szuwary, poczwary, Mamy na nie sposoby. Pozdrawiam, a wierszyk mnie uśmiechnął. Pozdrawiam, Agnieszko. Para:)

Liryczny, Ty naprawdę jesteś Łobuz! Wolałabym wprawdzie coś o wierszu, ale przyjmuję do wiadomości samokrytykę w imieniu męskiej społeczności gatunku. Jakoś tak to jest! Cieplutko, Para:)

Agnieszko, tak pięknie odgadujesz intencję;))) Buziaki słodkie za to. Pora szczerej rozmowy. Dziękuję cieplutko, pozdrawiam po wojażach. Para:)