Anna_Para

Agnieszko, dziękuję, że masz czas i ochotę wracać do moich wierszy mimo braku czasu i nawału zajęć:) Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Grażynko, jasne - to lapsus, bo wiersz mutuje wobec sugestii Czytelników. Już poprawiam:) Dziękuję cieplutko, Para:)

Nato, wdzięcznie dziękuję, że wpadasz, czytasz. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Krysiu Tereso: Już poprawione. Masz rację, jest lepiej. Dziękuję, wdzięczna, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Anno, dzięki piękne. Bardzo mi miło. Cieplutko, Para:)

Szarobury: Zrobione, poprawione. Ostatni wers jeszcze jest, jaki jest:) Ale zrobię. Obiecuję. Dziękuję, Para:)

Spółko, dzięki piękne. Serdecznie pozdrawiam, Para:)

Anno, straszne są te inwersje. Brrrrr. Wołacz rzeczownika "zdrajczyni" brzmi "zdrajczyni", proponuję poprawić, bo w tym pięknym patetycznym tonie razi fleksyjna niepoprawność. A - co dziwne, wiersz bardzo mi się podoba. Sprawił to ton wypowiedzi i bardzo mi bliska teraz refleksja. Cieplutko, Para:)

Mario Bard: Niezmiernie mi miło. Pozdrawiam cieplutko, wdzięczna Para:)

Taruniu, wiesz, że prawie już nie piszę. Musi się coś "zdarzyć". Dobrze, że wczoraj się "przymarzyło" o pisaniu;) Cieplutko dziękuję, pozdrawiam, Para:)

A tego nie czytałam. Brawo, Wiki. Gratuluję. Cieplutko, Para:)

Odpowiem tak samo jak na innym forum: Jesteś we mnie już rozpoznawalna, Wiktorio. Po pierwszych wersach! Bardzo chwalę. I za treść i za warsztat, dobre pióro. Pozdrawiam, Para:)

siebie z całym kwieciem jaki masz Ponieważ "to" kwiecie, proponuję: "jakie masz"... A poza tym, sam wyraz "kwiecie" tkwi tutaj jak archaizm. Zmieniłabym, ale i tak mi się podoba:) Para:)

Ten także jest dobry. Pozdrawiam, Para:)

Z podobasiem:) Dzwoń nadal. W końcu odbierze. Cieplutko, Para:)

Lubię Twoje wiersze. Ten przeoczyłam. Nadrabiam. Para:)

Ten spośród Twoich wierszy podoba mi się najbardziej. Brawo. Wzruszona, gratuluję, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Nie potrafię się wypowiedzieć o formie, bo... mnie zatkało. Treść - przejmująco prawdziwa. Wiem, jak to jest. Cieplutko, Para:)

A Ty, Krysiu, jak zawsze - dla mnie i o mnie. Tak, przez świetlik wpada najjaśniejsze światło. Cieplutko, Para:)

ktoś chciał mnie spytać o coś, nieważne. słowa mu pierzchły pod wieko nocy. nie mam mu za złe, bo rozum każe pomijać prawdę tuż przed północą. jeszcze nie spadłam na kraniec frazy, ciągnę legato, wprost do kadencji, tobie się marzy, już wiem, staccato, musisz poczekać. nie umiem więcej. czas się wykropli we mnie, jak wrzątek. nakreśli uśmiech na nowej twarzy. musisz napisać nowy początek. naucz mnie znowu. nie umiem marzyć. 22.02.2012. Andrzeju, dziękuję.

Oj, pamiętam ten wiersz z warsztatu, sprzed kilku lat! Pozdrawiam i gratuluję poczucia humoru, Cieplutko, Para:)

Zgadzam się z Tobą. Nie dodam więcej. Tak bardzo mi wstyd... Cieplutko, Para:)

Tak bardzo inną niż Ty, że jestem z tego zadowolona.

na wszystkie mary, na bezsenność, jest jeden sposób: zostań ze mną. :) Bolesławku, jak zwykle cieplutko dziękuję, pozdrawiam, Para:)

Oxyvio, nawet nie masz pojęcia, jak się tu skompromitowałaś! I to jest straszne, że nie masz o tym pojęcia.