Anna_Para

Oxywio! Bardzo dziękuję, że podobał się wierszyk! bardzo mi się podoba Twoja wersja zakończenia! Powoduje, że wierszyk robi się satyryczny. Tymczasem to nie jest satyrka! Ale mi zaimponowałaś:) pozdrawiam serdecznie, ściskam, Para

HAYQ- dzięki za recenzję. Cieszę się, ze podobają Ci sie czerwone usta. Dla Ciebie- przestawiam kreseczkę:) Pozdrawiam parajesiennie, Anna

Dzięki, Kasiu! Nie sypło się! Dla dynamiki tekstu ostatni wers jest krótszy! Ładnie brzmi strofka opadająca! dzięki, że wierszyczek się podoba! Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Kasiu, dzięki za "power"! Miło mi, że Ci się spodobał! Pozdrawiam serdecznie, Anna

Cieszę się, że nikt nie pojechał po tym tekście. Napisałam sobie ten wierszyk jako własny, osobisty prezent z okazji pewnej, jakże okrągłej rocznicy! A że jesienna- wpisuje się w cykl! Pozdrawiam cieplutko! Para

A mnie się baaardzo podoba. Ale po hymnie Pana Grabicza nic już nie dodam! Pozdrawiam, Para

Popraw szybko Tumusie "wiatru". Musi być "wiatrowi". Jeszcze skróciłabym wers " i z tą kroplą" do samej formy:"kroplą". Albo cała strofkę: "kroplą zapukała cicho i spłynęła z innymi po szybie okna" Ale Ty tu rządzisz! Pozdrawiam cieplutko, Anna

Obiecujesz i masz nadzieję. Ładnie z tą niepodzielną podzieloną podzielnością. Poczułam się zobowiązana do komentarza przez mój pseudonim:) Pozdrawiam, Para nie do pary

Może się Ja Nku za mało starałeś? Ładnie, leciutko. Popraw wers:"nie zostawać w miejscu nie zanikać w tłumie":) Albo nie poprawiaj, jeśli Ci nie zniknęła w tłumie! "nie zostawać w miejscu znikać w gęstym tłumie"- ja bym tak...ale to twój wiersz! I w dodatku ładniutki. Pozdrawiam, Para

Metaforycznie, lirycznie, smutno! Ojjj, chyba trzeba teraz coś wesolutkiego, bo będziemy tu porykiwać:) A niech tam, jak trzeba, to trzeba. Pozdrawiam cieplutko i także smutną minką! Para

Dziękuję bardzo! Pozdrawiam:) Para

Nie, Eliko, nie przeprosił, nie potrafi! I dlatego jest...jak jest! Ale On jest cały wymyślony, więc ja mu się nie dziwię! Dzięki za czytanie i recenzję. Pozdrawiam, Anna

Do cyklu z wierszami Teresy i Sfinksa:)

Nie rozwieraj na siłę zamęczonych powiek, Sceny dawniej zagrane ośmieszył już czas. Nie pomogą toasty wypite za zdrowie, Teatr cieni zastąpił już spektakl dla mas. Obnażone sekrety płyną ponad górą. W wilczych dołach została para, złoty mak. Złota jesień przecieknie znowu czarną dziurą. Zły listopad zadzwoni nieuchronne ”tak”. Pozamiatam strapienia poskręcane w baty. Zetrę z mebli powłokę, flegmę dawnych dni. Powycinam w ogrodzie dawno zwiędłe kwiaty. Co mam zrobić z pragnieniem, że my, to znów my?

I jeszcze dodaj ogonek do "twoją". Samotność nie pomaga nic a nic! Masz rację, a wiersz jest dobry:) Pozdrawiam! Anna

Oj taaak. Coraz mniej, przede mną także! Pozdrawiam i chwalę! Podoba się! Para

Lubię takie! Zabieram sobie "bezpańskie drzwi"! Podoba mi się! Pozdrawiam, Anna

Sfinksie, nie może być inaczej, bo to z Biblii! Dzięki za oki! Serdecznie i cieplutko pozdrawiam! Anna

Tereso, jak zwykle pomocna i merytoryczna! Lepiej! Dziękuję i pozdrawiam:)

jest czas siewu I czas gniewu czas radości i nagości plon rozstania nieczekania plon mądrości cierpliwości ogryzania aż do bólu podbierania w miodnym ulu wielkiej łaski niespełnienia żeby wiedzieć kiedy nie ma na szczęście jest jeszcze szczęście siądź blisko wystarczy za wszystko

Dzięki Mirosławie! Radam z takiej recenzji! :) Pozdrawiam, Para

Czyściutko, podoba mi się! A spowiedzi na kartki mówimy głośne "nie"! Gratuluję pomysłu i warsztatu:) Pozdrawiam, Anna

Jak to zrobić, jak "schować lęk gdy pustka rozparta złośliwie łypie"... Ty to potrafisz? Zazdroszczę. Podoba mi się, jak zawsze, właśnie przez takie lekkie, nieprzecudowane metafory. Pozdrawiam, Anna

Teresko, dzięki za poranny przegląd nocnej poezji!Nie wytknęłaś mi błędu interpunkcyjnego i powtórzenia (nie powiem, jakie było, bo już poprawiłam). Pozdrawiam, Paraanna