Jerzy Rybak

pewnie dlatego, że rzeczywistość jest duszna i przesłodzona.

sam jesteś podrobiony nie denerwuj mnie i tym samym przespokojnej E S grrrr boże, jaka ta młodzież nerwowa... szanowny panie Tomaszu one) nie pamiętam od kiedy jesteśmy na ty two) nie było moim zamiarem nikogo denerwować i kompletnie nie rozumiem zamieszania, zaś pańska wypowiedź+mój komentarz zaprawdę jest nielogiczna. proszę przeczytać jeszcze raz w cichości serca, zastanowić się, wypić szklankę wody i...ciiii

przedobrzone

nawet zabawne

do działu Z. będzie miał szanse w konkursie.

eeee, zacznę wierzyć, że istnieje podział na wiersze internetowe i papierowe. nie wiem - co powiedzieć.

taka zimowa impresja. niestety niezbyt interesująca. pomijając literówki; katedra drzew, samotność, nieskończość, itp., itd... przykro mi

chyba warto z tym do Warsztatu. zmarnowany pomysł.

boszzz, jaki ten Vacker przydatny... pierwszy wers i od razu powieki. odważne. ale: to juz było. chwała bogu, że nie zmywasz językiem z powiek resztki snu. wrrr tak, z tęsknoty pisze się wiersze. ale wiersze pisze się przy okazji z konceptem. najlepiej jeśli ów ma ręce i nogi. a co my tu mamy? jakąś niezbyt udaną przerzutnię, jakis banał, który chce się opleść w niewiadomo jaką materię poetycką, jakieś sflaczałe frazy. ostatnia strofa lżejsza, świeższa- ale to jednak trochę mało. pozdrawiam

czy autor ma świadomość, że po takim wstępie można napisać trafny komentarz bez czytania tekstu do końca?

kk?

no niestety. kolejny tekścik, który należy zamknąć głeboko w szufladzie. zamknąć na klucz. a klucz wrzucic do rzeki. problem owinięty w banalik. wierszyk niczym kałuża w oazie. w czasie suszy of course. pozdrawiam.

;) czerwienię się

boszzzz, przepraszam - ale czytam to i aż mnie nosi. zróbmy niedbałe tatuaże i pozwólmy wzrastać bliznom lata pod opieką dłoni to się nazywa DOJRZAŁOŚĆ, pani dzie wuszko. i to w wielu układach odniesienia; -życiowa mądrość peela -cholerna świadomośc poetycka autora

poruszył. najlepszy to tekst Patryka Nikodema z tych, które znam/pamiętam. dotyka mnie i dotyczy. pozdrawiam

kobieta peela to chyba jakaś Rosjanka jest, skoro kładąc rękę na jej udzie widzi duży pokój ;) (znaczy - czołgami). pozdrawiam

do działu Z i wygra konkurs Bezeta.

ok; śpi, śni i co z tego? masakra

widać, że wierszyk pisany w walentynki. te tulipany są jeszcze gorsze od różyczek. swoją drogą naszła mnie taka myśl; kiedyś dla kochanek traciło się fortuny, a dziś wpada się z kwiatkiem za dwa złote podczas przerwy obiadowej...wrrrr zaprawdę: niedojedzone rafaello to nie jest miły obrazek. nasłuchiwanie dotrzeżeć też niezbyt udane. pozdrawiam

a może tak...zerżnąć, hm?

wiem tylko jedno; nic nie działa jak czerwona sukienka yes you Fisz&Ja

tu nic nie zrobię. nie znam się na rymach.

proszę bardzo - chce mi się dziś gwałcić cudze wiersze.

haha i jeszcze: zapachów - ptaków ;) przepraszam

boję się. miało być wysłane wiadomością prywatną, bo nie chcę, żeby autorka się tym za bardzo sugerowała/ obraziła na mnie za tę wariację na temat. nic więcej. proszę tego nie brać na poważnie i przepraszam. zwykle nie robię takich rzeczy... spacer gdzieś ostatni wspólny kosz papierówek krople deszczu zadomowione na liściach świadomość goni poza wrzesień trzciny kołyszące ostatnie promienie lata udaje się złapać na wędkę mały kawałek rozdartego ja rzucamy wspomnienia donikąd pamiętam; kogutami ocknął się ranek przyniosłeś naręcze świeżych zapachów łąki budziły zaspane nuty ptaków teraz nie wiem gdzie czas zatrzymuje sie w miejscu tamte chwile zasuszyłam w wazonie