Paulina_Murias

Srebrzy się cisza W Twoich oczach Daj mi trochę tego blasku By ukoić gniew Wezbrane rzeki rozpaczy Nie zbaczają na tamy Które wyznacza czas Płynie we mnie krew Twoim obrazem Skażona Dopóki jej ostatnia kropla Nie wyschnie Nie znajdę ukojenia

Szare niebo Okryte złotą poświatą Radości Myśli lekkie jak wiatr Nie uwolnię się Od marzeń One w mojej krwi Płyną Boso po krainie szczęścia Którą dzisiaj Cała ziemia Jak oddychać Gdy z każdym wdechem Upajam się coraz bardziej Tobą

Twoje komentarze miodem na moja duszę :) Pzdr:)

Krwawe łzy Kaleczą moją duszę Posłuchaj jak zawodzi Moje serce Ześlij na mnie deszcz I utop mój gniew W obojętności Patrzę na swoje ręce Które jeszcze wczoraj Miały wszystko I zaciskam pięści Pełne pustki Jak mam żyć Gdy każdy cień na ścianie Drwi z moich marzeń Wszystkie gwiazdy Spadły z nieba W dniu w którym Odebrano mi Ciebie A myślałam kiedyś Że ich blask Jest wieczny Nic już nie oświetla nocy Jest tylko mrok I ja Pośród cienia Szeptająca niemą modlitwę Tęsknoty

Słońce dotyka chmur Niebo zapaliło się Złota łuną Oddycham ciepłem wiatru Koję zmysły jego szeptem Gdzieś ponad horyzontem Tańczy cisza Kiedyś tam się znajdę Dziękuję Ci Boże Za każdy złoty brzask Który moje oczy dotknęły Dziękuję za śpiew strumienia Ukrytego gdzieś w zielonej oazie Każda chwila nasycona Twoją obecnością Pośród piękna natury Dziękuję Ci Boże Za każdy cierń Ty wiesz że bez ciemności Nie ma gwiazd

Gdy ulatuje sen Rozpoczynam na nowo Podążać ścieżką Bez Ciebie Gdzie ten dom bez okien Który budowaliśmy Przez lata Twoje zdjęcie pali duszę Karmię się Wspomnień popiołem Ty widzisz zastygłe łzy Lecz nie robisz nic By umarł mój gniew Bo nie pozostanie Mi już nic Wyrzeźbiony w sercu Uśmiech twój Od dnia twej śmierci Zadaje rany Wysycha we mnie Ostatnia kropla życia Bo drzewem na pustyni Bez Ciebie się stałam

@aluna Takie komentarze sprawiają, że chce się pisać:) Dziękuje bardzo:) Pzdr:)

@aluna Dziękuję bardzo za miłe słowa:)

Oczy moje czystsze Niż kryształowa toń Bo dotknęłam jasności Co wypełnia moję duszę Nie zalegnie nigdy Żaden cień Na dnie mojego serca Bo blask ten utkany jest Ze Słońca jaśniejącego Każdy dzień Jak jastrząb czarny Z każdą sekundą Próbuję ocalić Całą siebie A kiedy moja dusza Popłynie do wieczności Jak ćma Obym mogła Wznieść się wyżej Od marzeń

:)

Połączone nasze dusze Przez marzenia Nierozerwalna nić Przeznaczenia Księżyc większy dziś niż zwykle Wskazuje drogę naszym pragnieniom Prowadzi nas po ścieżkach Miłości Ręka przy ręce Czoło dotyka czoła Dwa światy jeden sen Nie wracajmy nim zgaśnie noc Chcę jeszcze chwilę Grzać się w blasku gwiazd Spójrz na taflę szczęścia Twoja twarz i moja 15 marca 2008

Niemy zachwyt budzi ciszę W tę kryształową noc Kiedy każdy sopel lodu Błyszczy milionem iskier Chcę wirować z tą ciszą I opaść wraz z ostatnią gwiazdą Na białą pokrywę Stopić się z tym gwiezdnym pyłem Do nadejścia ranka Doskonałość Słowa milkną niepotrzebne Oto prawda Ręka doskonała Tego dokonała

Miliony gwiazd na niebie Przezroczystych Najjaśniejsza zgasła Nie spojrzę nigdy już na niebo Zimną pustką zionie Pozwól mi wznieść się Ponad chmury pełne łez I dotknąć wschodu Słońca Każdym zmysłem Może wtedy pozwolę Pogrzebać wspomnienia Niech światło przeniknie Mrok niegasnący Miliony gwiazd na niebie Przezroczystych

W każdym zakamarku duszy Płonie ogień co nie gaśnie Ale w moich zimnych oczach Nie zobaczysz choćby iskry Usta moje milczą ale serce woła Że na proch starto marzenia I kazano im tańczyć Na wietrze Przy świetle księżyca Wskrzeszam Twoją twarz Twoje imię jak modlitwę Wypowiadam Zmorzył Cię sen wieczny A ja kamieniem się stałam Zwierciadło w którym się przeglądam Już zawsze będzie nieme

Gwiazdy zeszły dziś z nieboskłonu I w Twoich oczach rozbłysły Obezwładniasz me serce tęsknotą Gdy na chwilę tylko Spuścisz wzrok Jaki piękny świat Gdy nawet szept rozkoszą Uśmiech jak ekstaza Dotyk jak mgła poranna Uwięziłeś moje szczęście W swoich dłoniach I codziennie wzmagasz ucisk Już nigdy się nie zachwieję

Odprowadzam twą duszę wzrokiem Unosi się jak ptak wysoko Chcę być jak wiatr I unosić twoje skrzydła W krainę bez łez Modlitwa jak cierń boli Tęsknota wznosi się Ponad matrialny świat I opada szarą mgłą Gasząc nadzieję Poranku złoty Obudź mnie z tej mary Bo niebo runęło mi na głowę Nie istnieje dla mnie świat W którym nie ma Ciebie

Z porannej mgły utkałam Ciebie O świcie znikniesz Tak jak moje sny Roztopisz się w żarze wspomnień Odejdziesz drogą bez powrotu Na końcu której czeka Bóg Bezwolne serce nie umie już płakać Bo okradłeś mnie nawet z łez Mała dziewczynka Która poznała śmierć

Jednym tchem poznałam Rozbłysło światło Tam gdzie nigdy go nie było Otula mnie szept Zaklęta przez marzenia Myśli czyste jak wiatr Ucieknijmy od rzeczywistości Stopmy nasze dusze z brzaskiem I unieśmy je wysoko Ponad szarość dnia Zaprowadzę Cię tam Gdzie rodzi się tęcza W bladym świetle poranka Pokażę Ci miejsca Gdzie miliony diamentów Błyszczy do nadejścia słońca Daj mi rękę a ujrzysz To co niewidzialne Dla zimnych serc Opadnie zasłona lęku Zobaczysz całe piękno Niedostępne tym co wątpią Unieś wzrok ponad horyzont A umrze gorycz Bo życie to bajka Podaj mi dłoń A zrozumiesz

Promień słońca dotyka mojej twarzy Pieścisz zimny marmur Wiem, że to Ty Wiart rozwiewa moje włosy Przenikasz moją duszę Wiem, że to Ty Słyszę szept spadających liści Dotykasz martwej ciszy Wiem, że to Ty Czuję zapach wspomnień W każdym miejscu na ziemi Wiem, że to Ty Smakuję krople deszczu Słone łzy łkającej duszy Wiem, że to Ty Wzrok unoszę ponad chmury Jesteś tak blisko Czuję cię każdym zmysłem Jednocześnie tak daleko Śmierć to za wysoka cena Już nie ma nas

Wkładasz mi w usta tchnienie życia Zaczynam istnieć na nowo Grasz na strunach mego serca Nieśmiertelną melodię miłości Moje zmysły chłoną każdy gest Powietrze za ciężkie by oddychać Niech nagła burza oczyści to pragnienie Bo paraliżuje mnie każde twe spojrzenie Nieubłagany czas stanął w miejscu Zaklęty przez twój szept Przeglądam się w blasku twoich oczu Już nigdy nie będę mogła bez niego żyć

:)

Kocham Cię każdą iskierką światła Która tli się w moim sercu Oby nigdy nie zgasły Bo karmię nimi duszę Nie pozwól by umarła Chcę się grzać Lustrem twego wzroku Dotykać powietrza Przepełnionego twoim zapachem Ten ogień nigdy nie zgaśnie Bo rozpalił go Stwórca W dniu w którym podarował nam dusze

Tak bardzo pragnę Namalować naszą przyszłość Pięknymi barwami światła Utkać kobierzec szczęścia Ze złotych nici pragnień Wdychać woń wypowiedzianych Przez ciebie słów Grzać się w blasku Twego spojrzenia I stopić się z ciszą gdy milczysz

Nasze dusze Spotkały się wcześniej niż ciała Dlatego kiedy moje oczy Cię ujrzały Już Cię znały Odtąd jednością Przeznaczenie moje i Twoje Malowane pięknymi barwami Na kruchym szkle Nauczyłeś mnie wznosić się wysoko Ponad głowami zwyczajności I nie pozwoliłeś upaść moim marzeniom Chwyciłeś mnie za rękę Zanim utonęłam w otchłani Moich lęków Sprawiłeś, że zawsze widzę Podmuch gwiazd Zamiast ciemnego nieba Nasze dusze Spotkały się wcześniej niż ciała A.D. 2012

Ciemność mi Cię zabrała Ale ja rozpalę płomień I przegonię mroki Odnajdę Cię pośród wspomnień I już nigdy nie stracę nadziei Każde drgnienie serca przypomina Każde przebudzenie boli W innym wymiarze A jednak przy mnie Czuję Cię każdym zmysłem Już nigdy nie zwątpię Czekaj na mnie Przyjdę do Ciebie po cichu Kiedy wypełni się moje przeznaczenie