Paulina_Murias

@Poul_McTalley Dokładnie:)

@Natalia__Rainbow Piękny wiersz:) P. S. Taka moja refleksja: Czas zamknął po cichu drzwi Nie słychać mojego wołania Poprzez metafizyczne ściany Osobno pomiędzy światami Lecz jesteśmy nieśmiertelni

Kim jestem gdy wiruję pośród nocy atłasowych ścian a moje oczy pieszczą mrok marzeniami Kim jestem gdy poranek witam pocałunkiem myśli jasnych upojona blaskiem wschodzącego dnia Kim jestem gdy płynę po nieba szczycie wdychając łapczywie zapach obudzonej nadziei choć na ziemi stoję

@Natalia__Rainbow Dzięki za miłe słowa. "odwieczna melodia" rzeczywiście przyciężka:)

Zatańcz ze mną o świcie rdzawych brzóz niech pierwszy brzask uwolni nasze dłonie od więzów czasu Zatańcz ze mną jeszcze raz o zmierzchu miedzianych chmur niech nasze stopione oddechy odegrają tę jedyną melodię a powietrze zadrga żarem serc 12 kwietnia 2009 roku

@zamiatacz_ulic Bezsenne noce karmią duszę światłem myśli niewypowiedzianych cichych westchnień pełnych marzeń i choć spadające gwiazdy zawiedzionych nadziei kołyszą czasem do snu wierzę w swoją misję nie cofnę się nawet w pokoju pełnym mroku

@zamiatacz_ulic Serce w takich chwilach zatrzymuje się a przecież nie można bez niego żyć. To jak istnienie bez powietrza. A jednak żyjemy. A na pożegnanie srebrną rosę w łzy zamienię I obmyję nimi kamienną duszę A kiedy sine usta śmierci dotkną moich warg skruszą mur co dwa światy odgradza Pana przejmujący utwór przypomniał mi o wierszu, który kiedyś napisałam. Długo się nie odzywałam ale byłam w miejscu gdzie nie ma dostępu do neta. Dziś przeczytałam wszystkie Pana nowe wiersze i natchnęły mnie one do pisania gdyż są bardzo refleksyjne i pełne głębi.

@Kulok_the_Bo$$ "brzmi jak z hiszpana" bo to jest po hiszpańsku:)

@zamiatacz_ulic "Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: orzeźwia moją duszę. WIEDZIE MNIE PO WŁAŚCIWYCH ŚCIEŻKACH przez wzgląd na swoje imię. Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza. Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity. Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe czasy".

@Kulok_the_Bo$$ Chociaż, po zastanowieniu stwierdzam, że ta zwykła radość życia jest ważniejsza, umiejętność odnajdywania w każdej chwili czegoś pięknego. Świadomość, że każda jest jedyna i niepowtarzalna, unikalna. Bo życie jest piękne, tylko niektórzy sobie tego nie uświadamiają, szukając tylko ciemnych jego stron. A przecież blask można ujrzeć w każdej ciemności. Każdej nocy gwiazdy rodzą się na nowo. Te amo la vida !!! :)

@zamiatacz_ulic ojciec hamleta ukazany jest w utworze jako duch

@zamiatacz_ulic Przyszłość zweryfikuje:)

@Kulok_the_Bo$$ Kluczem jest wyobraźnia.

@Jacek_Sabatowicz Cudowny wiersz, klimatyczny.

@Kulok_the_Bo$$ No bo wiesz... ten 'superwytrych' jest tylko dla wybranych... :)

@Jacek_Sabatowicz Pana wiersz był dla mnie natchnieniem:) Niech moja modlitwa popłynie do księżyca co w noc tę jasną ścieli ścieżki marzeniami Pójdę tam gdzie mnie zaprowadzą wszystkie gwiazdy na ciemnym atłasie usłane Może odnajdę wszystkie wiązanki cierni tego świata by zaklęciem mych ust w kwiecisty kobierzec je zamienić P. S. Dawno nie czytałam tak pięknego wiersza. Romantyzm w czystej postaci. Oryginalny, niebanalny, emocjonalny, genialny. pozdrawiam:)

@Jacek_Sabatowicz Rzeczywiście jest Pan "bogaty poetycko":)

@Kulok_the_Bo$$ Aż taki horror wyszedł? :)

@zamiatacz_ulic "wykrzyknik, patrząc w przestrzeni wertykalnej, To prosta, czy ograniczona, i punkt, ten punkt jest początkiem mostu, ciekawe jaki jest drugi punkt, prosta, most, łączą dwa punkty, a wy Panie zatrzymałyście się W CZĘŚĆ drogi, tego mostu, tej prostej" Ten drugi punkt to z jednej strony lustrzane odbicie pierwszego a z drugiej jego lepsza lub gorsza wersja. Kontrast jest tu tylko pozorny Czasem rzeczywiście zatrzymuję się na tym moście, ale zawsze wiem, że muszę iść na przód tej 'nieograniczonej prostej'.

drewniane ramy zdejmuję i wtapiam się w świat bez wskazówek i dat kołyszę w ramionach słodkie wspomnienia wszystkich dni i lat nie mieści się w dłoniach ogrom szczęścia mierzony płatkami róż

@Piotr_Kraszewski Naprawdę świetna metafora - porównanie życia do płomienia:) Dla mnie osobiście jednak ten płomień nie gaśnie tylko rozbłyska żywą pochodnią jeszcze większego blasku lub tli się w mroku, jak świeca przygaszona dłonią. "finezja topora" też jak widać potrzebna, choć myślę, że zbyt surowo się pan ocenił. Pozdrawiam:)

@Elżbieta_Zadrożna by nakreśliły odbicie mego cienia na moście przeznaczenia

@zamiatacz_ulic 'W piekle znalezc można wszystkie cnoty, za wyjątkiem pokory. W Niebie znajdziesz wszystkie wady, oprócz pychy'

@zamiatacz_ulic Chyba faktycznie zabiorę się dziś za "Hamleta":)

@zamiatacz_ulic Bo to Jezus, Bóg jest tą ścieżką. Nieraz trudna to droga, pełna cierpienia i wyrzeczeń ale na jej końcu czeka wieczność bez łez.