Niemy Krzyk.

Mi się bardzo podoba, romantyczny, nastrojowy.. pozdrawiam ciepło..(:

ubierz moje sny w swój uśmiech chcę widzieć jak wypełniasz się źródłem radości ześlij na mnie deszcz wspomnień nie otworzę parasola kocham kiedyś jak będzie teraz powiedz podążę za Tobą po wąskiej ścieżce usłanej kamieniami róże nie są potrzebne czasem przydatne są kolce blizny szybko się goją przy Tobie zabierzesz mnie w swoją wielką podróż życia?

Pablo, napisałam Ci wiadomość na priv, mam nadzieję że dotarła.:)

Pablo- dostałam wiadomość, dziękuję, zaraz biorę się za odszukanie i przeczytanie Twojego wiersza:) pozdrawiam..(:

Manaiko nie musisz umieć komentować wierszy..;) wystarczy że napiszesz co naprawdę myślisz:) to się dla mnie osobiście najbardziej liczy:) pozdrawiam Cię ciepło..(:

Dziękuję że zajrzałeś Mirku:) Jeśli chodzi o wiersz to nie miało to być bardzo patetyczne dzieło, po prostu to moje osobiste przemyślenia na ten temat:) Rzeczywiście trudno jest pisać o "tych" wielkich. pozdrawiam ciepło..(:

Pablo, niestety nie czytałam ale z chęcią przeczytam, jeśli chcesz mi to umożliwić bo nawet nie wiem gdzie tego szukać:) Heh...a do jakiej szkoły chodziłeś że myślisz iż jesteśmy z tej samej..?;) pozdrawiam ciepło..(:

ładne ale ja bym zrezygnowała z tych "wielokropków" :)i zastanowiła się nad interpunkcją..jest ona tu potrzebna?:) pozdrawiam

Dziękuję serdecznie Manaiko za miły komentarz, naprawdę się cieszę że Ci się podoba i odpowiada Twoim uczuciom:)Skoro chciałaś napisać coś podobnego to oznacza że mnie rozumiesz:) pozdrawiam ciepło..(:

Moim zdaniem "szukając odpowiedzi":) pozdrawiam..(:

Urodziłeś się jako człowiek tak samo jak my oglądałeś wszystko na nowo poznawałeś od początku świat kochałeś matkę i ojca też z dobrej rodziny dyplomato porwałeś za sobą lud fanatyzm to twoje drugie imię kim się stałeś pogromco czarna karto na łamach taśmy naszej historii żywiłeś się krwią niewinnych usta czerwone ręce splamione nie obmyłeś ich w wodzie twarz kamienna kim się stałeś urodziłeś się człowiekiem zmarłeś jako tyran

Judyt jest mi naprawdę niezmiernie miło że tak myślisz..:) Pozdrawiam ciepło..(:

Grażynko, dziękuję za komentarz, przeczytanie wiersza i sugestie. Myślę, że zrobię tak jak mi poradziłaś:) Teresko- ważne jest żeby nigdy się nie poddawać i nadal toczyć swój kamień i wspinać się po schodach.. w końcu to przyniesie swoje korzyści:)Dziękuję za komentarz:) Judyt- miło że zajrzałaś:) cieszę się że wiersz się podoba:)) pozdrawiam wszystkich ciepło..(:

Dziękuję Aluno:) Łysy- każdy ma swoje własne schody:) Pozdrawiam ciepło..(:

Mi również się podoba:) pozdrawiam..(:

Podoba mi się:)szczególnie ten fragment: "rozsypuję majowe koraliki błagania szeptaniem poruszone niebo w odpowiedzi uśmiecha się słońcem jesteś ocalony" pozdrawiam..(:

Smutne..ale czasem prawdziwe. Wiersz w porządku, ale moim zdaniem wymaga jeszcze trochę przemyślenia:) pozdrawiam..(:

o świcie nocy zatrzymuję się przed schodami moich marzeń wspinam się powoli by powiedzieć dotarłam tam gdzie chciałam gdzie trzeba było schody strome bez końca powoli spadam chwytam się zakurzonej poręczy całe życie pracą Syzyfa wypełnione

Sympatyczna ta "piosenka':) Pozdrawiam ciepło..(:

Mi również bardzo się podoba, ale rzeczywiście zrezygnowałabym z tych "buziaków". Wiersz uroczy:) Pozdrawiam...(:

Dziękuję Aniu, również pozdrawiam..(;

Dziękuję serdecznie:) co do tej duszy i dwuznaczności..coś konkretnego masz na myśli Teresko?:) Pozdrawiam ciepło..(:

Całkiem fajne. Jedna wielka przenośnia..:) Pozdrawiam..(;

gdy patrzysz na mnie bladymi oczyma duszy wtedy się boję że ujrzysz coś co cię oślepi co sprawi że zamkniesz powieki odejdziesz z podniesioną ręką i powiesz a myślałem że jesteś inna nie zawsze inna znaczy lepsza ja tylko chciałam być sobą

Mi również się podoba:)ujmujący, naprawdę. Pozdrawiam..(: