Niemy Krzyk.

Otulona płaszczem nocy -idę. Potargana myślami niezupełnymi tęsknotą wybiórczą. Idę. Dokąd zmierzam- nie wiem. Bezcelowość życia to jak bolesna choroba w pewnym momencie dopada każdego. Intelektualna menopauza. Zasypiasz.. Dno serca przestaje drgać, boisz się każdego oddechu bo boli. Myśl o tym że nie wiesz gdzie zmierzasz- boli. Myśl o tym że jesteś sam – boli. Myśl o tym że życie Ci przecieka...boli. Zatrzymaj życie. Bierz garściami dając. I uśmiech i dobro i miłość. Obudź się – to Twój czas. Twoja wiek. Twoja era. Zacznij od nowa póki nie jest za późno. Bo noc może być długa. Noc była za długa. Polarna. Czas na piękny poranek.

*** Głupie dziecko co tęskni za zapachem domu.. za rodzinnym oddechem.. nutą kłótni w powietrzu.. aromatem dobra..wszędzie. Roznoszącym się po całym domu..jak u babci. Za śpiewem ciszy. Za ciepłym spojrzeniem poranka z horyzontu NIEBA.. Za dotykiem nieśmiertelnej dłoni Matki.. Za rozmową z niezastąpionym Ojcem.. Za duchem przeszłości.. Za Bogiem normalności.. Za zorzą poranną w rodzimych oczach. Twardym stołem z miękkimi wspomnieniami. Kartami nieodkrytych marzeń. Za Domem. Twierdzą małego dużego dziecka. Fortecą niezwyciężoną. Azylem domowego ogniska. Głupie dziecko tęskni.

Najmocniej przepraszam i proszę o wybaczenie, to zmęczenie, późna godzina i nauka doprowadziły mnie do takowego stanu:)Jeszcze raz przepraszam.

Głupie dziecko co tęskni za zapachem domu.. za rodzinnym oddechem.. nutą kłótni w powietrzu.. aromatem dobra..wszędzie. Roznoszącym się po całym domu..jak u babci. Za śpiewem ciszy. Za ciepłym spojrzeniem poranka z horyzontu NIEBA.. Za dotykiem nieśmiertelnej dłoni Matki.. Za rozmową z niezastąpionym Ojcem.. Za duchem przeszłości.. Za Bogiem normalności.. Za zorzą poranną w rodzimych oczach. Twardym stołem z miękkimi wspomnieniami. Kartami nieodkrytych marzeń. Za Domem. Twierdzą małego dużego dziecka. Fortecą niezwyciężoną. Azylem domowego ogniska. Głupie dziecko tęskni.