AnDante

Droga Deonix, w tej samej definicji, którą przytoczyłaś Wikipedia podaje przykład, który zupełnie nie koresponduje z omawianym wierszem, ale w końcu to sprawa błaha i nie będziemy o to kruszyć kopii. Pozdrawiam :) AD

Drogi Autorze, o ile dobrze pamiętam nie pisnąłem ani słowem na temat talentu autora wiersza, a pisząc, że udało Ci się coś przekazać w pewnym stopniu wyraziłem sie pozytywnie. Natomiast co do formy, każdy czytelnik ma jakieś swoje upodobania i to one decydują, czy wiersz się podoba. Mnie akurat, jako w pewnym sensie poetyckiemu tradycjonaliście taka forma niezbyt przypadła do gustu, ale to jest moje prywatne zdanie, Pozdrawiam AD

Hm, ani wierz archaiczny, ani echolalia. Gdyby miał to być wiersz archaiczny czy romantyczny, to zarzuciłbym mu wszystkie niemal grzechy popełnione przeciw ówczesnym zasadom wiersza, że wymienię tylko rytm i rymy gramatyczne czasownikowe, echolalia też to nie jest, bowiem echolalia to uporczywe powtarzanie cudzych słów i zwrotów. To jest dla mnie typowy wiersz poezji wolnej, która nie zakazuje niczego, forma jest zależna wyłącznie od Autora, a to czy się podoba zależy wyłącznie od upodobań czytelnika. Mnie akurat ta forma nie zachwyca, ale przyznać muszę, że Autorowi udało się przekazać pewien stan uczuciowy. Pozdrawiam AD

Zakochałem się w sobie, zerknąłem do lustra: trochę włosów, nos prosty, nienajgorsze usta i oczy nadzwyczajną tchnące łagodnością, mówiące wprost do mnie: to "miłość z wzajemnością".

To oczywiście był żart, natomiast co do samego wiersza, to czytając Twoje inne wiersze, wydaje mi się, że stać Cię było, aby temat ująć nieco ciekawiej, unikając efektu wyliczanki, choc być może tych zapachów byłoby nieco mniej. Ale to oczywiście moje osobiste zdanie.

Zapachy dzieciństwa. Ja już tego nie pamiętam, a może wówczas, w okresie pieluszkowym nie przyswajałem, ale moja mama mówiła, że niekiedy, podobno nie specjalnie rzadko, wokół mnie rozchodził się zapach posikanej pieluszki. No, ale moja mama lubiła czasami żartować ;)

To nie takie nowe, najczęściej się zdarza, gdy na horyzoncie pojawia się nowe uczucie.

Wszystko ładnie, tylko dość często zakończenie brzmi: gdzie się to podziało? ;) AD

W górę czy w dół, jakie to ma znaczenie? Bez względu na kierunek na końcu i tak znajdujemy tam gdzie korzenie.

Hm, niby chciałbym, a boję się, może rzeż, a może nowe życie. Boga nie można pokonać, czasem da się go przekonać, ale do czego? .Dość dziwaczna filozofia, na dodatek zepsuta przez kiepskie rymowanie. Lepiej byłoby dokończyć bez rymów. AD

Droga Różo, trochę niekonsekwencji w tym Twoim wierszu. Czerniejsza czerń, fale wzburzone, a niebo jaśniejsze. Ale może akurat Tobie tak w duszy gra :) Pozdrawiam AD

Jak zawsze, to smutne i boli, ale kiedy to już było. Niemniej smutne jest to, że z każdym rokiem niepowstrzymanie to my zbliżamy się do do tej mamuśki czy tatusia. Oj, mnie niewiele od tego dzieliło, ale widocznie jeszcze nie teraz. Pozdrawiam AD

Nie, Moi Drodzy, ja nie uwierzę Waldemar z kurwą, dupą i jeżem ?

No cóż, typowa prostacka bezczelność.

Hm, jakbym słyszał ministra Ziobro. On jeden wie najlepiej, a wszyscy inni wraz z Europą i Stanami nie mają pojęcia. A pieniądze na dzieci ? Coś tam tych biednych je dostało i dobrze, ale biedni z jednym dzieckiem nie dostali, natomiast dostali też ci, dla których ta kwota to polowa ceny za obiad w luksusowym lokalu. Trochę dziwna to sprawiedliwość, ale przeciez nie chodzi o sprawiedliwość tylko o głosy w wyborach. A w sądach - nawet najbardziej sprawiedliwych zawsze polowa jest niezadowolona. Natomiast co do ginących w niewyjaśnionych okolicznościach to faktycznie jest teraz lepiej, bo jak giną, to najczęściej na policji. A co do słonia na drewnianych nogach to daj nam Panie Boże, abyśmy nie musieli się o tym przekonywać na własnej skórze.

Putin nie Putin, po cóż tak strasznie czy nam potrzeba aż tak wiele przecież to widać dziś wyraźnie sami tworzymy sobie miserere

Hm, fakt, fikołki najlepiej robi się w sportowych ciuchach, ale nowościa dla mnie jest, że w tychże ciuchach jej wlosy bardziej działają jak narkotyk, a w narkotycznym widzie to i zwierzęta bilety kasują i banał w postaci ognia w jej oczach jest możliwy. No cóż, nie moja bajka więc i zachwytu nie wzbudziła. Pozdrawiam AD

Czy coś po mnie zostanie? To pytanie ostatnio jest dość u mnie aktualne, ale wrodzony optymizm każe mi wierzyć, że kiedyś kto odkurzając stare szpargały trafi na któryś mój wierszyk i uśmiechnie się. Waldemarze, jak zwykle u Ciebie wiersz obok którego nie można przejść bez chwili zastanowienia się. Pozdrawiam serdecznie AD

O miłości można wiele, ale najprościej - kiedy chcesz dać dużo więcej niż brać

Tak już zawsze w wierszu bywa gdy cię treść interesuje, gdy się forma z treścią zgrywa rymtu-rymtam nie poczujesz, nawet jeśli niezbyt śliczne jak tu - rymy gramatyczne. :))

gdy ziemia się zatrzyma ciemność padnie wszędzie ni maków ni skowronka także już nie będzie :(

Zapewniam Cię, że w momencie największego zachwytu nad biustem żaden mężczyzna nie myśli o życiu, pokarmie i niemowlaku. Bywają nawet niekiedy (oczywiście nie zawsze) sytuacje, że ta myśl pojawia dopiero sporo później i bywa dość często zaliczana do gatunku kłopotliwych. ;))

No cóż, może mit zalicza kobietę do drugiej kategorii, ale z pewnością nie było to zamiarem stwórcy, gdyż wyposażył ją w takie atuty, które tych z pierwszej kategorii rzucają przed nią na kolana ;)))

Szyja głową obraca, no cóż, taka jej praca choć przyjemność ta nie w mym jest guście,gdy w pościeli już leżę (mówię to całkiem szczerze) chętnie głowę pokładam na biuście Przyznać Stwórcy tu muszę,iż uznanie mam duże nawet zachwyt - to zwrot odpowiedni,mając żebro Adama skonstruować aparat zwany biustem to pomysł był przedni

Hm, to zapewne jest wiersz eksperymentalny, rzekłbym nawet bardzo eksperymentalny i stąd też "zwykły" czytelnik nie ma szans na zrozumienie takiego eksperymentu,