Zielony promyczek

Podoba mi się taki opis codzienności, jest tu jakaś zaduma, żal za czyms utraconym, ale i świadomości tego. Wszystko ciekawie ujęte.

obdarowałeś mnie deszczem uśmiechów smutkiem nadziei i gąszczem oczekiwania spadłam z wyobraźni szczytów w otchłań bez dna trudnej pewności wyciągasz ręce przychodzę spojrzeniem rozjaśniasz każde słowo a kiedy zamykasz swój świat mnie nie ma

Ładnie się zaczyna, choć nie podoba mi sie określenie "głucha samotność". No i te rymy, według mnie, niepotrzebne. Ale poza tym jest w porządku, fajny wiersz.

Zaczyna się chłodem, przynajmniej takie mam odczucie, potem klimat robi się trochę cieplejszy. Ogólnie mi się podoba, choć nieco za długi.

Całkiem niezły ten wiersz, choć na poczatku myślałam że będzie o czymś innym.Nie spodziewałam się takiego zakończenia.

Podoba mi się ten wiersz, jest w nim jakaś zaduma, tęsknota...

Bardzo mi się podoba, ładny, plastyczny obrazek. Tylko brakuje mi tu jakiegoś zakończenia.

Oplotłam serce niewidzialną siatką utkaną z bladych półksiężyców pozwoliłam by rozrosła się na całej przestrzeni kruchego serca chciałam uchronić ocalałe resztki przed kolejnym rozczarowaniem teraz moje serce wygląda jak płot obrośnięty ze wszystkich stron jak drzwi do tajemniczego ogrodu

Rozumiem, że to miał być żartobliwy wiersz. Właściwie nie jest źle, ale jakoś nie w moim stylu.

Fajny wiersz, lubię taka tematykę, "nie jednemu" to chyba miało być pisane razem?

Próbuję od nowa wciąż być sobą Lecz zgubiłam gdzieś sens Miotam się w wirażu wspomnień Ciągle wyplatuję z niepewności I czekam na błysk nadziei Szukam światła w Twoich oczach Jestem jak kot czaję się cicho Poluję na miłość

Kiedy przyjdzie zima zasypie drogi ucichnie wszystko Kruche płatki zawirują jak sen tuż przed nadejściem Spłyna z powiek rzęs I teraz już nie wiem czy to śnieg czy łzy Wtedy przyjdzie dzień biały czysty przejrzysty Przybiegnie na palcach cicho Dotknie moich stóp Uniewinni zabierze kary za grzechy Niepopełnione wymyślone wyśnione Zacznę od nowa pojutrze

Podoba mi się ten wiersz, może nie jest powalający, nie ma zadnych wyszukanych metafor, zaskakujacej puenty. Ale może własnie przez tą prostotę do mnie trafił.

A mnie się podoba. Przypomina mi list. Ciepły klimat, przyjemnie się czyta.

Nie do końca mnie to przekonuje, ale nie znaczy to że jestem negatywnie nastawiona do tego tekstu. Po prostu, jakby za dużo tu słów, te długie wersy - trochę trudno się czyta.

Ładny wiersz o pisaniu, ciekawe zwroty i porównania. Jest jakis nostalgiczny klimat w tym tekście, przemawia do mnie.

Ciekawy wiersz, niebanalny, choć dość pesymistyczny. Ale ma w sobie coś. Podoba mi się.

Ładne, podobają mi się te okruszki wiary, i wszystko byłoby ok, gdyby nie zakończenie, które moim zdaniem, wyszło dość banalnie, w stosunku do reszty wiersza.

Pesymistyczny ten wiersz. Początek fajny, ale dalej to ja się tez nie zgadzam.

Kiedy wstaje dzień zaczynam wierzyć na nowo we wszystkie niespełnione obietnice W to że przyjdziesz choć tyle w tym prawdy Ile można złapać wiatru i schowac go do kieszeni Nie przeszkadza mi nawet brzęczenie muchy która obija się bezradnie o szybę A przecież droga do wolności jest tuż To zawsze wygląda tak samo

Wiersz byłby lepszy bez tych enterów,to prawda. Bo tak, to te obrazki są jakby oderwane od siebie, nie tworza jednej całości. A sa tu ciekawe fragmenty. Najbardziej podoba mi się ten kawałek:"...wspomnienie wczorajszego słońca/zbudzone/na kanapie..."

Rzeczywiście ten wiersz ma w sobie coś ciepłego, spokojnego, nie powala z nóg, ale to nie wada. Podoba mi się!

To dziwne jak mi mało czasem trzeba by zmienić punkt widzenia na świat Nieoczekiwanie stracić wypielęgnowaną pewność Ktoś zasiał zamęt w ogródku moich myśli

Nie jest łatwy ten wiersz, mimo to, dobrze się go czyta. Podoba mi się ten kawałek o pytaniach i odpowiedziach, niby proste a jednak coś w tym jest.

Bardzo mi się podoba!Prosty, pełen ciepła i uroku, przyjemnie się czyta.