Zielony promyczek

Bardzo dziekuję za miłe słowa. Rozważę propozycję tytułu. Również pozdrawiam!

dotknąć samego serca nienazwanej kiedy budzi się wieczór rozbiera ją ze słów Tobą rozkwita myśli pierwszy pąk zalążek zapachu lekki jak mgła otul mi nim oczy zanim zasnę dotknij powiek nim poczuję Twój szept

Podoba mi się klimat tego wiersza, jest taki ciepły, przyjemny. I temat też mi się podoba, fajnie się czyta, bardzo lubię takie wiersze.

Dziękuję Wam wszystkim za komentarze. Jak widać, każdy odnalazł w nim co innego i nie każdemu musi się podobać. I bardzo dobrze, że tak właśnie jest!

wiatr przysiada na gałęzi tuli się do młodych brzóz niebo przetykane piórami chmur oddycha ze spokojem w Twoich oczach rodzi się cisza kładzie na dłoniach noc taką jeszcze niepewną taką pierwszą na każdym palcu słowo zaklęcie niewypowiedziane szeptem uśmiechu w kołysaniu rzęs znajdzie nas świt

Bardzo fajny wiersz, taki ciepły, napisany w ciekawy sposób, podoba mi się, lubię takie wiersze.

Podoba mi się klimat tego wiersza, taki ciepły, przyjemnie się czyta. Choć może za dużo tu dosłowności, zwyczajności, ale mimo to uważam że to całkiem niezły wiersz.

w truskawkowej poświacie o szklanki brzeg odbija się uśmiech liczę sny na koronkowej serwetce od niechcenia zasiane fruwają słowa tyle jest jeszcze do powietrze pachnie na słono po kawałku odgryzam czas wkołysana w na przemian noc przychodzi zawsze ostatnia

Piękny wiersz... przemawia do mnie. Podoba mi się klimat i sposób w jaki jest napisany, lubię takie wiersze. Cóz więcej mogę dodać... Pozdrawiam serdecznie!

Wiersz nie jest zły, ale myślę, że warto nad nim trochę popracować. Poszukać jakichś bardziej oryginalnych metafor i porównań, bo temat jest ciekawy, tylko brakuje troszkę tej oryginalności właśnie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Podoba mi się ten wiersz, taki w moim stylu. Choć interpunkcję bym wyrzuciła, a zakończenie zmieniła. Ale ogólnie jest nieźle.

Nie znalazłam tu tego, czego oczekuję po wierszach... Niestety za dużo tu takich znanych i często używanych metafor i zwrotów.

To mi przypomina taki jakby wykład filozoficzny, tylko niezbyt zrozumiały dla mnie. Podobają mi się niektóe fragmenty (np. o lęku w kłębach dymu), ale jako całość niestety do mnie nie przemawia.

stokrotki pod deszczem schowane bielą się cicho zmoknięte uśmiechy poranka wiatr kocha ich skromność śpiewa wysoko trawą biegnie spokój żółtymi kroplami patrzą w zasłony nieba zimnoszaromokre zaczyna się dzień czekaniem słońca mgieł rozpraszaniem pierwszy lipcowy koncert

Hmmm, fajny wiersz, ale czegoś mi tutaj brakuje, nie wiem, jakiegoś zakończenia, jakiegoś zaskoczenia...

Podoba mi się klimat tego wiersza, lubię takie. Fajnie się czyta, jest taki lekki, choć temat nie jest łatwy.

Ładny wiersz, podoba mi się wszystko, może dlatego ta końcówka trochę mi tu nie pasuje, choć pewnie tak mialo być.

Podoba mi się, przypomina mi piosenkę, może przez te powtórzenia na końcu każdej zwrotki.

Podoba mi się, dobrze się czyta, fajne określenia, pozwalają wczuć się w klimat tego wiersza, a raczej tego co w nim. Bardzo lubię taki styl, a końcówka jest naprawdę świetna.

Podoba mi się treść, a forma rzeczywiście lepsza w tej drugiej wersji. Przemawia do mnie, nie ma tu żadnych udziwnień, jest jasny i czytelny, lubię takie wiersze.

A mnie się podoba ten wiersz, w "ulepszonej" wersji jeszcze bardziej. Może i jest trochę naiwny, trochę za mało oryginalny, ale podoba mi się, fajny ma klimat i dobrze mi się czytało.

Też mi trudno się doszukać jakiegoś głębszego sensu w tym wierszu, za dużo tutaj nagromadzonych zwrotów, które lepiej by brzmiały osobno, i przez to trochę trudno się czyta. Wiersz jest taki sobie średni, jak dla mnie.

Bardzo mi się podoba, jest oryginalny, można go rozumieć na wiele sposobów, mało słów, a dużo treści, takie wiersze lubię.

Podoba mi się, choć rzeczywiście jest jeszcze parę rzeczy do poprawienia. Podoba mi się klimat tego wiersza, i temat jest mi bliski. Czekam na następne!

Mi się też podoba, jest oryginalny, a zakończenie zaskakujące. Fajny klimat, taki trochę żartobliwy, troche ironiczny.