Don_Kebabbo

Pewnie z całości jak zwykle niewiele udało mi się zrozumieć, ale widzę, że autor się zna. Metryka rzeka, o ile dobrze pamiętam? Nie jestem pewien, dopiero co oblałem analizę :( Pozdrufka i tak serdeczne.

Przeczytałem pozostałe wiersze Autorki z tego forum. Podobają mi się Pani pomysły i lekkość z jaką Pani pisze. Pozdrawiam.

Ładna wieloznaczna miniaturka. Tylko ta sól na oko gryzie... Przecież to może zaboleć! Pozdrawiam i życzę smacznego :)

Piękne niczym rozkład-ówka w Playboy'u ;) ale mogło być trochę dłuższe. Ukłony - Don K.

ladynobody - wiersz mało odkrywczy, ale widzisz do jakich emocji doprowadził? Momentami aż wrzało ;) Też raz napisałem o Bogu, ale nie wywołałem tak dużego odzewu :) Temat jak temat. Nie ma złych. Wszystko można przedstawić w ciekawy sposób: od rzeczy wzniosłych po życie seksualne pszczół na Zamojszczyźnie. Naprawdę. Może po prostu klucz do sukcesu tkwi w pisaniu w odwrotnej kolejności ;) Życzę powodzenia przy kolejnych utworach. Nie poddawaj się a będzie git :) Pozdrówka

Ładnie przedstawione, choć zakończenie jakbym już gdzieś słyszał. To dlatego, że biolożka powiedziała kiedyś na lekcji, że jak przez dłuższy czas będzie się żuło skórkę od chleba to poczuje się lekko słodki smak. Nie próbowałem, ale jeśli nie kłamała to Twój wiersz jest lepszy niż myślę. A myślę, że jest dobry. Pozdrawiam serdecznie.

2 i 3 wers do siebie nie pasują (coś, co uwiera, nie może pozwalać na komfort). Czytając twój wiersz w tym momencie już nie wiedziałem, czy postać mówiąca w wierszu wstydzi się swojego grzechu ("uwiera mnie w duszę" czyli wywołuje wyrzuty sumienia) i dlatego go ukrywa, czy też jest z niego dumna. Do "Światła tajemnicy" również mam zastrzeżenia (światło kojarzy się z jasnością, czymś co jest dobrze widoczne i klarowne, a tajemnica nie jest czymś wystawionym na widok publiczny, gdyż wtedy przestaje być tajemnicą). Piszesz: "Grzech nie jest pułapką Jest jedynym wyjściem na zewnątrz" co nasunęło mi interpretację całości jako wiersza satanistycznego lecz nie pasuje to do (nawet komfortowego) poczucia winy podmiotu lirycznego (ale to dlatego, że ja ostatnio z Katem w "łożu wspólnym lecz przytulnym";)). Kończę już, bo jeszcze gotowa będziesz pomyśleć, że znam się na poezji, a ja to tak tylko od siebie kilka uwag napisałem. Nie przywiązuj do nich wagi, nic nie znaczą. Pozdrawiam.

Tak, jak kocha to wróci... Spodobał mi się ten wiersz. Pozdrawiam. PS. Myślałem, że lubisz rymowane ;)

Mnie się podoba. Zwłaszcza pierwsza strofa i zakończenie po trzykropku. Nie mogłem przejść obojętnie. Mogłeś co prawda bardziej pokombinować ze słowem "krępować", by uwidocznić jego dwuznaczność, ale nie wybrzydzam. Drobna uwaga: "ach" pisze się przez "ch" Pozdrawiam.

Pierwsza strofa - majstersztyk! Pozdrawiam!

Czy nie powinno być "optymizmowi"? "ideję" też bym zmienił na "ideę" i nie zepsułoby to rymu. Całość jak dla mnie zbyt optymistyczna, ale wiersz obrazuje odczucia autora. Ja po prostu nie jestem aktualnie w nastroju do czytania takich wierszy. Pozdrawiam

Czyżby wiersz stanowił Twoje przemyślenia po obejrzeniu filmu Jima Jarmusha? Jest całkiem fajny, zwłaszcza początek oraz "pobożne życzenia grzesznika", a i to urwane zakończenie niczego sobie. Nierozumiem tylko gdzie w tym wszystkim są papierosy. Może chodziło Ci tylko o nawiązanie do filmu lub brakowało Ci dobrego tytułu? A może są "zawieszone między niebytem a udręką" i nie potrafię ich dostrzec? W każdym razie ode mnie plusik. Pozdrawiam!

prawdziwy cel poezja sama w sobie - te wersy mi się podobały dziecko pomysłu, pracy, autorytetu - pomysłu i pracy - zgoda, ale nie można być autorytetem po napisaniu jednego wiersza lecz uciszę, okiełznam, wychowam - z serca Ci tego życzę przy pisaniu następnych wierszy Pozdrawiam - Don K.

A do mnie dotarło I wrażenie wywarło ;) Pozdrawiam z mitycznej "Częstochowy"

Jeszcze do niedawna zastanawiałem się dlaczego ludzie mają jakieś takie niezdrowe uprzedzenia do wierszy rymowanych. Dzięki, teraz już wiem... Pozdrawiam z owianej legendami "Częstochowy" PS. PSZYNAJMNIEJ BŁENDY POPRAF, GDYSZ SAMA WIDZISZ, RZE RARZOM PO OCZAH!!!

Ścisnęła mnie za serce ta bajka. Pozdrawiam serdecznie. PS. Świetny motyw z dwoma kotkami ;)

Cóż mogę napisać ja, człowiek grzeszny, nad to, że to bardzo piękny wiersz? Chyba tylko to: Serdeczne pozdrowienia dla jego autora.

On ponoć był od rolnictwa... ;-) A mówiąc poważnie, to tekst jest świetny. (ty jeszcze trochę poszukaj!) najbardziej. Pozdrawiam!

Rytm faktycznie momentami Ci się sypie. Treść jest dobra, ostatni wers świetny (podwójnie świetny nawet). Pozdrawiam!

Pierwszy wers zapowiadał naprawdę dobrą poezję. Niestety twój wiersz niczym nadzwyczajnym mnie nie zaskoczył. Ostatnie 3 wersy są w zasadzie powtórzeniem tego, co napisałeś w czterech pierwszych. Ponadto zirytowało mnie, że piszesz o mknięciu w kierunku nieznanym, podczas gdy w następnej linijce nazywasz go "niebieską scenerią", czyli, że jednak jest ci on znany. Bądź konsekwentny! Pozdrawiam!

Wiesz, nie przepadam za poezją lekkostrawną i przyjemną, poezją którą łatwo się czyta i równie łatwo zapomina, polaną zbyt dużą ilością lukru, który zbyt szybko rozpuszcza się w ustach. Nie wiem dlaczego, ale smak gorzkiej herbaty czuję na języku dłużej niż smak słodkiej gorącej czekolady. Może to mój masochizm... Zastanawiasz się pewnie po co to piszę, przejdę więc do końkretów: Moje wątpliwości budzi konstrukcja: "długo mi do ucieczki". Wyraz "długo" zastąpiłbym raczej słowem "daleko" i wtedy brzmiałoby to o wiele lepiej. Jeśli chodzi o pozostałe środki wyrazu to zasłużyłaś na duży plus. Jestem pod wrażeniem "braku wizualizacji chęci", a wieczory "jeszcze nie przepalone nikotyną a już zasłonięte dymem" jeszcze długo nie pozwolą mi zasnąć. I jeszcze ta niepewność zawarta w ostatnich wersach. Niepewność, ale też i nadzieja zarazem. Jednym słowem, dziękuję ci za prawdziwą, mocną, gorzką herbatę.