jacek_sojan

Zwiewne, tajemnicze, ale - bo jest ale, takie bez ziarna / ziarenka piasku mnie nie wystarczają/. Ostatecznie do przyjęcia! Ja Centego pozdrawia Jacek S.

"weź mnie za rękę" - prawdziwy mężczyzna nie prosi, mężczyzna - jak nim jest - działa i niczego nikomu nie tłumaczy. Co innego poeci...

Dobrze! A nawet coraz lepiej. Pozdrawiam! J.S.

Stasiu najmilejsza! czas Ci się już wieszać; Twój koniec po tej chryi na mej w tańcu szyi! Nikomu nie daruję, na śmierć zatańcuję!

Polały się łzy me czyste na pieczyste, więc upiekłem glistę wśród takich pól, przed laty gdzie Adaś zbierał baty.

Kiedy widzisz babę to przyspieszaj kroku, to rzecz pewna - zaraz masz bielmo na oku. Myślisz, że cud widzisz, nie wiesz - że nie myślisz; bo zamiast do raju do piekła się wyślesz. Lucyfer w żakiecie, Boruty w sukienkach, za to zapatrzenie sto lat będziesz stękać!

Nie podsuwaj, a nakrywaj to nieszczęsne wielkie czoło, czy to pampers? - nie! to beret, ratunkowe moje koło. Nie podsuwaj lecz nakrywaj, aparycję mą podziwiaj, jest już wszystko jak się patrzy, była glaca - nie ma glacy!

Gdzie dzie wuszka? gdzie dzie wuszka? Czy zakryła ją poduszka? - Tak! dzie wuszka w środku łóżka nie wychyla ni paluszka! Co tam robi? Chrapie? Śni? Nie zaglądać! ciszej!...ci... Zaglądnęli - na poduszkach widzą Pana Tadeuszka między okiem jej, kolanem... Cóż - jest Mickiewicza fanem!

Podskakujcie sobie dzieweczki jak kozy; już się moczą na Was kije, witki, łozy. Za co? zapytacie, - cośmy zawiniły? żeście mnie, panienki w tan nie zaprosiły!

Zamiast okiem maślanym za kobitą wodzić, lepiej bułkę zjeść z masłem, i miodem posłodzić!

U krawca? co robił u krawca? Czy krawiec także jest łysy? Mój śliczny berecik jedyny miał wartość życiowej polisy!

Panie Tomaszu! z sekundy robi pan wieczność, a z tygodnia minutę; podoba mi się ta zabawa w chowanego z czasem, który już już w drzwiach "wahadłowych, niedomkniętych, otwartych", by po chwili stężeć w "pamięć", "kurz"...Poetyka czasu, czasów, zdaje się będzie pana prześladować już do końca, a czytelnik każdy pański wiersz będzie zaczynał jak sensacyjny serial, długi, jak życie. Życzę wszystkiego dobrego! J.S.

''uporem wołu i rozumem sowim" acan dogrzebujesz się skarbów naszej ziemi - niech Ci też ziemia lekką będzie w tych wędrówkach po krainach nieznanych geografii; przyznaję Ci tym razem tytuł władcy ziemi Wenedów i Lechitów. Pozdrawiam!

Panie Stefanie R.; ? Gładź Szpachlowa.:pomyślę jeszcze, dzięki!

Zastanawia mnie wiersz, czy ma on jakieś szczególne znaczenie dla autora? Pisany z polotem, szkoda że bez sensu dla czytelnika. J.S.

Stefan Rewiński.; nowa teoria wydaje mi się zdrowo-rozsądkowa i pragmatyczna, warta nie tylko zgłębiania ale i publikacji we wszystkich portalach literackich ze względu na swoje walory poznawcze; przyznaję panu tytuł honorowego wierszoklety, doktora na Uniwersytecie Poezji Debiutanckiej Org /cokolwiek by to nie znaczyło/ twórczości radosnej bo kabaretowej; zaznaczam: solidaryzuję się z panem gromkim serdecznym śmiechem! J.S.

kalina kowalska.; odpowiadam: " W pustyni i puszczy" nie ma mowy o tych plemionach afrykańskich, gdyż generalnie akcja tej powieści sieńkiewiczowskiej rozgrywa się wzdłuż biegu Nilu /budowa kanału Sueskiego jest punktem wyjścia/, w Egipcie i Sudanie, natomiast te dwa skłócone plemiona zamieszkują tereny wokół jeziora Tanganika, czyli dużo niżej, we wschodniej Afryce, na terenie dwóch współczesnych państw: Ruandy i Burundii. To rzeczywiście był zabieg stylistyczny, skojarzeniowy bardzo wprost, z lekturą szkolną Polaków. Dziękuję za komentarz, trafnie wskazujący na oś wiersza. Pozdrawiam! I dziękuję gramatycznie - oczywiście poprawiłem!

Mona Lizo.; jak ostatnia n aj l e p s z a to przedostatnia dobra, zgodnie ze stopniowaniem przymiotnikowym; boję się określić pierwszą! Dziękuję za uwagę i pozdrawiam!

To nie becik, to berecik okrył tajemnicę - kogo zaraz tu oświeci, wierszykiem zaszczycę. Na moherach ja się nie znam, choć słyszałem zasię; w telewizji mnie nie było a - u niej - w tym czasie.

A ja już myślałem, że rozprawiacie o Welleku i Warrenie; Weles - to co? kto? - oświećcie ...

Ja mam kłopoty ze wzrokiem, ale nie z myśleniem. Panie Leszku - swoje podtrzymuję, a jeśli jest inaczej, proszę mnie oświecić. Ja nie kwestionuję formy, bo wydaje mi się /jak zwykle u Pana/ technicznie sprawna, bez zarzutu w ramach przyjętej tu poetyki /zresztą - w tych kwestiach lepszy jest R. Bezet/, ja śledzę myśl, logikę wniosków, przesłanie, racje - ja interpretuję. Takie moje hobby. Bo o czym jest wiersz?: o "biciu się z myślami", którym to myślom przeszkadza '"ciało-zmysły"; do czego zatem odnosi się zwrot: "zastąpią celem w życiu ważnym" - albo coś tu z odmianą przez przypadki nie w porządku, albo cała syntaksa leży. /?? J.S.

Granatowy, filcowany, darowany w imieniny? nie pamiętam gdzie i jak, był pamiątką mi jedyną, proszę pani, po historii romantycznej z młodych lat. Mój berecik, moje niebo, kąt jedyny moich wspomnień, własnych myśli własny dach; " W bereciku jesteś Nelson" - tak mówiła, w bereciku więc do wanny, i do ciast. W bereciku ją kochałem, nie inaczej, w bereciku całowałem, piłem tea; życie wiodłem najszczęśliwsze, aż tu - nagle granatowy, filcowany beret znikł! W sklepie, w kinie i na poczcie ani śladu, w biurze rzeczy znalezionych nawet cień; bereciku filcowany, darowany - z tobą ona też przepadła w drugi dzień... Najpierw płacz był, gdym się zjawił, potem scena, coś z Szekspira, coś z Moliera, potem - śmiech; "W bereciku byłeś Nelson" - tak mówiła, " teraz z ciebie śmiać się będzie nawet śledź!". I odeszła, już na zawsze, jak berecik... Proszę pani - jakbym nagle stracił głos... Długo stałem, włos by stanął też, na głowie, proszę pani - gdybym miał - choć jeden włos! Granatowy, filcowany, darowany, w imieniny? nie pamiętam gdzie i jak; był pamiątką mi jedyną, proszę pani, po historii romantycznej z młodych lat.

Cody.; to piękny, poetycki wiersz / warto zrobić kosmetyczne zabiegi - patrz jw./ czytam: "czemu galeon z twojej rzęsy tak gładko płynie po szklanej tafli..." i znajduję tu sztukę, wrażliwość estetyczną, szeroki diapazon wyobraźni. Byle wytrwać, bo teraz moda na zgrzebność - chyba brakuje piszącym weny,a i szerszego oddechu /fantazji/; gratuluję! J.S.

Zdumiewające - zaapelowałem o przeniesienie wiersza "Mostar" dzie-wuszki do działu Z i ZIGNOROWANO postulat, a tu patrzcie i porównajcie: tam w P, a ta "osobliwość" w Z; TO NIE śMIESZNE, TO żenujące

Czuję się zgwałcony, ale jeszcze nie zgładzony - wniosek - wiersz do poprawy! J.S.