jacek_sojan

pan R.Bezet.; "dla potomności" - ?!; jak stracę przytomność; panie Romanie B.; tak mnie podpuszczać; :)! może to w ramach tej brakującej sylaby? :) dziękuję za uwagi; J.S.

Tytuł - zwłaszcza "wilgotnienie" brzmi intrygująco; a nawet obiecująco; :)) pozdrawiam! J.S.

ale się zrobiło "katedralnie" pod "rajską jabłonią", i perypatetycznie pomiędzy wolą a wolnością; i prosty przepis pojawił się "na szczęście" - "w y b i e r a j m y t o n a c o n a s s t a ć"(!) ; w wieku, kiedy dwie płcie jakaś fatalna siła ciągnie ku sobie tak, że oprzeć się może jeno posąg - choć i to niepewne /Szekspir/, taka świadomość n i e i s t n i e j e, bo jest tak prosta że niezauważalna; a nawet, jak się pojawi w refleksji, to jak "The Pinciples of Mathematics" Russell'a;:):)! z atencją dziękuję Pani - Fanaberko za zaszczyt nawiedzenia mojego "drzewka szczęścia-nieszczęścia?"; a mądrość Pani komentarza biorę sobie bezpowrotnie jako dedykację do wierszyka; j.s.

wiersz godny rozmowy z Bogiem, bo od niego wszystko - i talenta!

nieeee; jest dobrze, czyli odlotowo! pozdrawiam! J.S.

autorytet oksfordzki, Jim Hankinson twierdzi, że istnieje filozofia produktów mlecznych, uprawiana przez prof. Heinricha Niemanda w Uniwersytecie Bad Homburg, dlaczego nie miałaby istnieć filozofia pomarańczy w wierszach? bez wątpienia, jest jej bardzo wiele, o ile mnie pamięć lektur/wierszy jeszcze nie zawodzi, a ci, co wyrośli z takich lektur - chodzą z kolczykami w genitaliach, i szczerzą się nieprzyjemnie na jednym i drugim podwórku :)! niech żyje sophia wierszy o pomarańczach i sophia w pomarańczach! J.S.

jasiu zły - mały jasiu; na moim podwórku w pewnym wieku wszyscy chłopcy deklarowali się jako sadyści i tyrani dla swoich dziewczynek; teraz widzę - jak przynoszą swoim kobietom pantofle i wynoszą siatki z zakupami na piętra; czas pokazuje, jak wszystko zamienia się nieoczekiwanie w swoje przeciwieństwo; co na to filozofia? a miniaturka pyszna! pozdrawiam! J.S.

można zrobić - "sztuka wymaga okrucieństwa" /to cytat ze Z.Herberta ale masz rację - to twoje dziecię; kołysz go po swojemu; pozdrawiam! J.S.

niby nic, epizod kuchenny, ale ta perspektywa fresku Michała Anioła radykalnie uniosła wiersz - wysoko! zaskakujące, zabawne, wyrafinowane; bravo, bravissimo! J.S. pozdrawiam!

_____________a gdyby tak?_______________ w pustkach ulic gwar wspominanych dni płynę zbieram ostatki liści na śniegu układam z nich twarze nad ranem rozmawiam z mgłami o mroźnych nocnych pejzażach unikam oczu okien ich ślepego wzroku w rozmytych obrazach siebie to najważniejsze znajduję

rewelacyjnie - jesteś genialny Ancymon! w hołdzie krakowskim ten pomnik naród - czyli Ja

Mam 9- letnią córkę, gdyby coś podobnego napisała, przestałbym sypiać, a nie jestem przesądny, a przy tym chłop, wiekowy /?!?!?!

Marmurowo! Sceptic'owi - Rodacy

przeczytałem, i się obejrzałem - ani chybi magia magia słowa poetyckiego /czyt. prawdziwego

p.Roman Bezet.; pan wierszem odpowiedział na mój wiersz! I to jakim! właśnie to zmusiło mnie do pilnych poprawek /zresztą pod pańskie dyktando/ zignorować uwagi, znaczyłoby - zlekceważyć ten pański wpis; biorę go sobie jako dedykację; tylko teraz, jak ten mój wiersz istnieje, jak kopeć przy słońcu!

aaa...jeśli jest tego świadomość, to niech już będzie i namiętnie pozdrawiam serdecznie! J.S.

lepiej ne kusić cieni, bo się ucieleśnią; a może o to chodzi?

bez pieprzu kolacja może się nie udać; no chyba że to scenariusz do telenoweli, i będą następne odcinki /czyt. odsłony

a jak będzie interpretował z błędami ortograficznymi? a co się stanie, jak będzie nadinterpretować? wiersz uroczy!

" Juliuszowi to Cezarowi przyznajemy listów wynalazek, toteż - sztuka ta, rozrosnąwszy się w okazałe drzewo do dziś, wygląda zupełnie inaczej. I cóż spostrzegam - iż ci szczególnie, którzy nie mają co robić, wytworne listy piszą!" C.K.Norwid wskoczył mi ten fragment zaraz po przeczytaniu wiersza, fragment pozornie bez związku; jeśli przyjrzymy się ostatniemu wersowi, to coś z tego istnienia poprzez list/pióro zaczyna się uwyraźniać; analogicznie jest przecież z wierszem: "zostaję, a mnie nie widać, zaczynam być, kiedy kończę." widzę tu pięknie podjętą magię pisarstwa, pisania, sztuki słowa pisanego, coraz bardziej - jak autorka podkreśla - wyemancypownego z Czasu, i odwrotnie, coraz bardziej związanego z miejscem: szuflady, biblioteki...itp.itd. ale to wysoki abstrakt, wysublimowane myślenie - niełatwo o czytelnika bardzo dobry wiersz! J.S.

dzie wuszko! .; żyjemy, póki stać nas na luksus marzenia; tylko po co marzyć? góry stojom, no i my możemy stoć na nich, kaj sie kce; a z Platona to tyle co u Heberta Z. -" w pozycji horyzontalnej" pozdrawiam w rozmarzeniu - J.S.

Sanestis Hombre - witam w gronie Na Groniu! Tali Maciej - dobry z ciebie człowiek, łaskawy; Wszystkim dziękuję, i stawiam Wos na wiyrsycku! J.S.

pan Roman Bezet.; jak solidna firma przychodzi naprawiać /warsztat!/, to trzeba stać nie przed klatką schodową, a już na ulicy; :)! "płonący śnieg zachwyceń" - przesada? to ja zaprzeczę - szukałem mocniejszej volty, ale zrezygnowany, zatrzymałem się przy tym; równowaga między TAKĄ przyrodą a tym, co w peelu trudna do utrzymania; - że archaiczne? dobre stare wzorce są czasami wygodne, bo trzymają w ryzach formy nadmiar wyobraźni/myśli; a to przecież taka wprawka w ramach klasycznej poetyki; - "pokolenie" /? adresowane; składanie "ślubów" jest także takie "literackie", i przywodzi na myśl Sienkiewicza, śluby Jana Kazimierza; więc to w tej tonacji; dziękuję za fachowy ogląd "wierszyska"; jest pan dla mnie nadzwyczaj wielkoduszny! ahooj! Jacek S.

tytuł wszystko uzasadnia w wierszu; bardzo dobry tytuł, słabsza /na tle innych/ 3 strofka; w ostatniej, w 2 wersie wymazałbym "tak";

kalina kowalska dobrze radzi!