Wiesław J.K.

@[email protected], takie wspaniałe babcie po opuszczeniu ciała na tym świecie, są naszymi aniołami stróżami...jedno jest pewne, pozostawiają pozytywny ślad w naszym sercu na zawsze. Ty i ja i wiele innych osób są tego przykładem. Pozdrawiam Cię Grzegorzu serdecznie.

@DagDzięki za serce! Klaudia Pingot ma takie hasło na swoim blogu: "Ubuntu: Ty jesteś bo ja jestem", a więc współpraca międzyludzka to wspaniała rzecz. Uzupełniamy się i niech tak będzie. Pozdrawiam Cię Dag!

@[email protected] Poruszyłeś emocjonalną nutę w moim sercu Grzegorzu! Tak się to złożyło w moim życiu, że bardzo dobrze pamiętam i miło wspominam moje dwie babcie. Urocze wspommienia przywołałeś tym wierszem i nawet łza w oku się zakręciła. Pozdrawiam!

@DagWitam! Niespełniona, ślepa...a może to my ludzie, jesteśmy zaślepieni własnymi warunkowymi marzeniami i na ślepo brniemy w niespełnienie, nie licząc się z konsekwencjami, przecież nic na tym świecie, jak to mówi się, nie dzieje się bez przyczyny, czyli jak łamiemy swoje przyrzeczenia i śluby to nie oczekujmy nic lepszego w zamian. Myślę, że miłość sama w sobie jest bezwarunkowa i daje nam ogromną przestrzeń do przemyśleń, do szczęścia. Trudna to lekcja do przerobienia i większość z nas w taki czy inny sposób dostało "kopa" od życia bo nie byliśmy przygotowani. I tak to w tym życiu bywa, że uczymy się CAŁE życie. Pozdrawiam!

@beta_bWitam! O miłości napisano już bardzo dużo i tak naprawdę jest to temat niewyczerpany. Są różne rodzaje miłości, ale wydaje mi się, że zacząć należy od samego siebie, ponieważ nie kochając siebie - nie narcyzowo, akceptacja - nigdy nie będziemy w stanie pokochać kogoś innego, nie mylić z zakochaniem się. Jak wiemy, rzadko się zdarza na tym świecie taka "prawdziwa" , bezwarunkowa miłość, np: miłość rodzica do dziecka. Dobrze wiemy, że w obecnym świecie coraz modniejsze są tak zwane otwarte małżeństwa. Nie mi chwalić, czy potępiać takowe związki. Powiem krótko, wszystko co ludzkie może się zdarzyć. Pozdrawiam!

@Franek KRymarzu, a czemu nie? :) Pozrdrawiam!

@Franek K Podróż do przeszłości! Warto było zatrzymać się u Ciebie i podumać o tym co było. Duchy zapewne krążą po okolicy, a w nocy, kto tam wie, pewnie hasają w pobliżu chaty. Serduchowo! :-)

@beta_b Betko, oceniać innych staram się unikać, ale jak sama wiesz nie łatwa to sprawa. To walka z umysłem! Myślę, że to nie tylko ludzie sami sobie zgotowali ten los... Pozdrawiam Cię!

@Ania Pyszkov Życzę Ci Aniu, aby Twoja podróż w tym życiu nie tylko była długa, ale i owocna. Żyję już na tym świecie więcej niż pół wieku i pomimo, że uczę się ciągle siebie i życia to jednak nie jest łatwo oczyścić umysł, aby była tam taka niewinna pustka, taka dziecięca. Zmienić ten świat to nie łatwa sztuka, ale zrozumieć i zmienić siebie samego to jeszcze bardziej syzyfowa praca: praca na całe życie, jeśli będzie ono wystarczająco długie. To taki czyściec na ziemi, ale myślę, że warto nad sobą pracować. Ptak w klatce również śpiewa, gdy przestanie śpiewać pozostaje tylko mrok i ciemność. Pozdrawiam Cię serdecznie! Wiesław

@Andrzej_WojnowskiPuenta przywodzi na myśl: "Dusza to rodzaj ognia, który ożywia ciało". - Demokryt

panowie Wieslaf i Jeży pżebywali na wysokiej wierzy Jeży bo nie mugł uwieżyć rze tak wysoko mugł być Wieslaf bo szókał zgóbionej żeczy ktura podobno wszystko leczy to wszystko było takie dziwne trohe zwyczajne trohe naiwne ***

ptaszek szuka gniazdka w którym wesoło chciałby poćwierkać

Wzajemnie duszko!

@Czarek Płatak Znieczulica, a może lepiej wirusica, to tak pół żartem pół serio, ale również zauważyłem, że samodoskonalenie ma efekty uboczne. Temat warty do zastanowienia. pozdrawiam

@duszka życie ma różne oblicze pozdrawiam :-)

"— może mógłbym nareszcie..." zrozumieć zejście... pozdrawiam :-)

@valeriaI raczej czmychnęła! ;-)

była sobie raz żaba ni to chłop ni baba lubiła jeść muszki i to nie te z puszki a jak to często bywa i na nią przyszła krecha krzywa a wybór miała kochany kochana zwiewać albo być ugotowana 2019 WJK

@Waldemar_Talar_TalarMocne, ale dobitne słowa! Pozdrawiam ;-)))

@egzegetaWiktorze, wróciłem do tego wiersza i to zdanie, które napisałeś kursywą, cała reszta w antykwie, przyciągnęło mnie tutaj z powrotem. Interesujące: "cóż to za trudny las" (zazdrosny). Tak mi "zaszumiało" pomijając zakaz, że las również żyje i pomimo aprobaty z trudnością opanował szumienie (leśne sumienie) obserwując, być może nie poraz piewszy, zakochanych przygodę. Pozdrawiam Cię serdecznie! :-))) Trudny lasco wykopię jego zieleń z brunatnego dołuobsuwa się po moją białośćco podniosę go z kolan na gałęzieopada z moich nógledwo dam mu słowo między drzewamijuż je upuszcza na mój głoszanim pokażę mu wesołe wiewiórkizdąży oślepić się na mój widokcóż to za trudny las unicestwiampragnieniem jego szumuTymoteusz Karpowicz

@Marek.zak1Bardzo wymowne słowa!

@Karina WestfallPozdrawiam również, a wizyt będzie na pewno więcej. :-)))

@Dekaos DondiDyplomatyczne promienie księżyca....;-)

@Waldemar_Talar_Talar Część Waldku! Czytając zacytowane powyżej strofy przyszło mi na myśl powiedzonko: "Robić z igły widły." Pozdrawiam :-))))))

@Vivia Lera Początek wiersza przywiódł mi na myśl Agape bezinteresowną, bo raczej taką jest ta pisana przez duże M. Potem w dalszych strofach zmęczona altruizmem postanawia wreszcie zadbać najpierw o siebie i bardzo dobrze, bo szanując i kochając samego siebie znajdzie tą swoją drogę i nie ma w tym nic z egoizmu, a wypalona dusza od wewnątrz niechybnie uschnie przed czasem. Pozdrawiam Cię!