Wiesław J.K.

Nato, jak wiesz, z tymi procami to było groźnie, zwłaszcza tymi "śrutowymi", można było oko stracić, a więc tak wdzięcznie to nie było...chyba. Pamiętam inne zabawy, jak "kolarze" czyli rysowało się trasę na ziemi z różnymi bonusami, albo "karami" i używało się pokrywek od pasty do butów, albo duże guziki i każdy miał 3 ruchy i pstrykało się do przodu, jeśli wypadło się poza linie to wracało się do pewnego punktu, a przeciwnie, jeśli trafiło się na "bonus" punkt to do przodu. Oczywiście, kto z naszego wieku nie pamięta zabawy w "Chowanego", albo w "Palanta"(«gra, w której uczestnicy, podzieleni na dwie drużyny, podbijają pałką małą piłkę gumową; też: pałka do podbijania piłki w tej grze»), w naszym przypadku były to kije, jeden długi drugi mmiejeszy. Urok i czar lat 60' i 70'. Pozdrawiam Cię serdecznie! :-)

Przychodzą na myśl początki lat 80-tych, w kolejkach stało się po wszystko, nawet po gazety w kiosku, ale jest jedna kolejka, ta na torach, którą lubię. :-) ***

@walvitFajnie, że odwiedziłeś i zapewne zauważyłeś, że wiersz jest w Hydepark (Luźno, bez zobowiązań, z humorem i (prawie) bez cenzury. O wszystkim na co masz ochotę z wyjątkiem tematów politycznych). Wiersz nie musi wszystkiego wyjaśniać i dowodem na to Twój komentarz w którym zinterpretowałeś według swojego domniemania. Strofy owe były ripostą do wiersza Magda1973 - Smutki. Karykatura smutków jako takich po prostu na wesoło. Pozdrawiam.

@Henryk_Jakowiec Henia dla Henryka po nocach się wymyka. Dobrze wie Henia kiedy wymykać, słysząc zew Henka, gdy chce ją bzykać.

@kwintesencjaczyli świat w miniaturce, pozdrawiam :-)

SMUTASY W KOLEJCE smutek za smutkiem stoi w kolejce -nie pchaj się pan i popuść te lejce stoją w kolejce po krztynę nie smutku -coś ta kolejka drepcze pomalutku smutas smutasowi smutne szykuje szpony -rusz się pan, na obiad biją już dzwony aż nagle w kolejce zjawiła się radość -a widzisz pan tak działa zadość poprzeplatały się radości ze smutkami - zgoda więc panie niech będzie między nami wszystkie dni tygodnia zakrzyknęły chórem -za takim rozwiązaniem my stoimy murem *******

@Magda1973Magdo, dzięki za przypomnienie tych strof. :-)

@kwintesencjaŚwietne! Album ze zdjęciami - odwiedziny przeszłości. Pozdrawiam!

Podziękowania również dla Ciebie Nato za poruszenie w wierszu tak interesującego tematu. Pamiętam, te wojny podwórkowe były trochę niebezpieczne, no wiesz, nie używało się wówczas broni palnej na podwórkach, mówię o dzieciach, ale proce na kamienie i proce na tak zwane śruty, chyba tak to się nazywało. Poza tym dużo czasu spędzało się na podwórkach, etc., a zabaw było różnych sporo. Pozdrawiam!

wierszem poskładam słów kilka z sensem z umiarem po prostu *******

@Nata_KrukWidziałem Wrocław ostatnio parę lat temu. Moje rodzinne miasto bardzo się zmieniło od czasu, gdy się stamtąd wyprowadziłem. Pamiętam tamte czasy z wojen podwórkowych, koniec lat 60' i początek lat 70' ubiegłego stulecia. Przypominam sobie, że na naszym podwórku również były drzewa, a jedno było bardzo duże, ale nie pamiętam jakie to było drzewo. Pozdrawiam serdecznie. @Wędrowiec.1984Wędrowcze, pomimo, że urodziłem się w mieście i mieszkałem w paru dużych miastach w Polsce i nie tylko, wieś, dla mnie zawsze przywodzi na pamięć czas wakacji, a wiele ich było, spędzanych na wsi. I miłe są to wspomnienia. Pozdrawiam Cię!

@A-typowa-b Rzadko spotykane imię. :)

@Nata_Kruk Fajne wspomnienia Nato i podkład muzyczny. Przywołałaś tamte czasy na Wrocławskich podwórkach. Tak, urodziłem się we Wrocławiu. Pozdrawiam z rozrzewnieniem.

Dziękuję! :) Pozdrawiam.

...dobre i w Październiku, dziękuję i pozdrawiam :)

@Marek.zak1Prawda! Pozdrawiam. @Kapistrat NiewiadomskiCóż mogę dodać Kapistratcie, może tylko to, że powyższe strofy napisałem po zjedzeniu smacznego obiadu, który ugotowała moja siostrzyczka, a składał się ten obiad właśnie między innymi z kotletów schabowych i chicken cutlets. :-)

W dawnych, bardzo dawnych czasach, żył król Popiel i jego żona Gerda, zapytajcie wszystkich okolicznych myszy, a największa ogonkiem merda. Merdanie jest z oczywistego powodu i pytać nie trzeba, zjadły myszy króla i królową za czyn okrutny niczym okruchy chleba. Zapytacie zapewne, a co to ma ze schabowym do czynienia i czy ta cała historia smak kotleta zmienia. Marek.zak1 Wielki, zakonu wierszokletów Mistrz Pióra zaproponował na tron Polski schabowego króla. I tutaj zachodzi nieoczekiwanie - takowe pytanie, czy wybierając Schaba I na króla nowego, doda szczęścia i zdrowia dla narodu zacnego? Król tak smakowity, no przecie nie z piernika, lecz ze zwykłej patelni, oh nie, nie z piekarnika. Czy podoła on trudom rządzenia narodem, jedno jest pewne wygra wojnę z głodem. Pozdrawiam ;-)

Napiszę kiedyś wiersz, oh nie, już napisałem, który narodzi się ze schabowego kotleta- pomyślał w zadumaniu nieznany wierszokleta. Oh, schabowy, schabowy, smaczny kotlecie smakujesz mi niezmiernie, zakochałem się w tobie jak w kobiecie. I zjem, oh zjem cię całego, pożrę bez litości, nie przetrwasz zapewniam do dnia jutrzejszego. Wyssam ja z ciebie wszystkie przypraw soki i z tej rozkoszy będę kołysać się na boki.

@Olgierd JaksztasOlgierd, pozwolisz, że tak będę się do Ciebie zwracał, no wiesz, jestem już po 60-ce. Zgadza się, nie zawsze to co sobie życzymy jest tym czego naprawdę potrzebujemy. Wierzę, że mamy wolną wolę do wyboru drogi jaką chcemy kroczyć, chociaż w danym momencie, dana droga może wydawać się "złudzeniem", nie tym czego byśmy sobie życzyli, ale po jakimś czasie widzimy, że słuchanie podświadomości, sumienia (Stwórcy) było najlepszym wyborem. Żyjąc już wiele lat na tej ziemi, wiem, że jest Siła Wyższa, która kieruje ludzkimi losami, ale nie ma przymusu (jest wolna wola) i to jest piękne, pozostawiono nam wybór jaką drogą pójść, a potem są konsekwencje zależnie od wyboru. Jak sam rozumiesz, myślenia ani pragnień nie można tak naprawdę zatrzymać. Tak, jest samokontrola, medytacje, modlitwy, ale tak jesteśmy stworzeni, że zatrzymać ich raczej nie można, tak myślę. Pozdrawiam i dziękuję za ciekawą wymianę poglądów. *******

być może lepiej nie, kto wie, oprócz Mistrza, co przyszłość przyniesie @Corleone 11to raczej pewne ;-)

@A-typowa-brozumiem...człowiek zagadka...:-)

@Olgierd JaksztasI urazy nie ma! Myślę, że jest to książka, która wnosi nadzieję pewnej szansy na zmianę swojego życia, oczywiście, gdy umysł myśli pozytywnie, a sam wiem, że nie jest to łatwa rzecz, lecz jak napisałem, według mnie jest to pewnego rodzaju drogowskaz do zmiany w życiu osobistym, a jak sam rozumiesz, gdy życie człowieka zmienia się na lepsze, to jeśli jest to osoba poczciwa, to i inni w otoczeniu takiej osoby będą błogosławieni. Pozdrawiam!

@Kapistrat NiewiadomskiSprawy mają się nieciekawie, to prawda, przynajmniej dla większości, ale wypatrywać warto światełka nadziei. Pozdrawiam!

@Dekaos Dondi Ciekawie, zresztą jak prawie zawsze u Ciebie. :-) Pozdrawiam!

@[email protected] Piękny widok z Arthur's Seat. Jesteś na tej górze i możesz obserwować cały Edynburg, a także Morze Północne. Pozdrawiam! :)