Wiechu J. K.

@Naram-sin Wreszczie mamy kogoś na tym portalu (tajemniczy "Ukochany Boga Księżyca Sina" - "Beloved of the Moon God Sin"), który recenzuje, krytykuje, doradza, itp., czyli Naram-sin. Przypominasz mi kogoś z przeszłości na tym portalu, oczywiście pod innym przydomkiem. Wspominałem niegdyś, że byłoby klawo, gdyby ten portal miał "fachowca" do rzeczowego oceniania twórczości, zwłaszcza wierszy, innych piszących i obserwując Twoją działalność na portalu poezja.org, według mnie jesteś tą osobą. Pozdrawiam serdecznie! *********************************

@Naram-sin Dzięki, serio! Szczerze mówiąc nie spodziewałem się tak konkretnej riposty do tych strof. Pozdrawiam!

Niemowa obolałe kolana wystękały modlitwę, a leżenie krzyżem daremne w gwiazdach toczy się wojna dobrego co złem zgorzkniało zapodział gdzieś się róż co nosił okulary i słychać jęki bolesne, normalne w doczesności a wypatrując znaków w obłokach mówiąc inaczej w niebie wciąż zgadujemy na ślepo kto wygra bitwę tam mówi się: gdy trwoga to do Boga, zwątpienie przeczy a może trzeba stać w kolejce po błogosławieństw czas pukać do serca stwórcy i szukać łaski barw proszeniem zaśniedziałym co w ciszy trawi nas i wypatrując znaków okrytych płaszczem snów wiedząc że po pogodzie można spodziewać się burz a "łaska pańska na pstrym koniu jeździ" nie będę sprzeczać się z tym wysłucham szeptu ciszy ___________________________________________

@iwonaroma Albo na spacer. Pozdrawiam :-))))

@violetta Ach wiosna, wiosna skumała się z latem...;-)

@Robert Witold Gorzkowski Wiele wierszy jest poświęconych mamusiom, odsuwając nieco w cień tatusiów. Ten wiersz dedykowany tacie przypomina o tym, że jest dwoje rodziców. Pozdrawiam.

Numery Trzynastego dnia piątkowego siódemka z szóstką pomieszały szyki i piątka z czwórką niemiło na to patrzyły w ciszy zupełnej bo cóż pomogłyby krzyki jedynka z dwójką i trójka z siódemką i także ósemka do dziewiątki się przyłączyły a na to wszystko zero tylko patrzyło mrucząc pod nosem - bez zera nie byłoby dziesiątki więc bez morału niech zostanie zwyczajne mnożenie i dodawanie dzielenie i odejmowanie Wiesław Janusz Korzeniowski Maj 2025

@Lidia Maria Concertina Samo życie! :-)))

@Lidia Maria Concertina Polski język jest najpiękniejszy. Pozdrawiam!

@Corleone 11

Mleczna droga ten mlecz, a może tamten przy wiejskiej drodze żółtawo barwi trawę słońcem dla mrówek miodem dla pszczół dla mnie życia aromatem _______________________________

@Wewnętrzny Odgłos Jeszcze daleka droga do takiego celu. Widzimy obecnie co się dzieje w Europie po otwarciu granic dla nie europejczyków. Pozdrawiam!

@Wewnętrzny Odgłos Myślę, że Raj na ziemi to utopia. Nawet tak wielki filantrop jak Jezus Chrystus wiedział o tym przychodząc na ten świat. Przyszedł przecież po to, aby zbawić ludzkość od grzechu, lecz ten grzech okazał się wszechobecny. Nie kwestionuję jednakże takich orzeczeń, ponieważ ludzka wiedza na takie tematy jest cząstkowa. Rozumiem, że według Biblii taki właśnie był boski plan i dalsza część ma nastąpić w niedalekiej przyszłości, czyli tak zwane oczyszczenie wieczne. Mam nadzieję, że tak się stanie. Pozdrawiam!

@Alicja_Wysocka Proszę bardzo Alisiu! :)

@violetta Noc Muzeów, tutaj tylko na internecie mogę pooglądać. :)

@violetta Prawda! Smacznego. :)

@any woll

@violetta mniam mniam 😋

@Alicja_Wysocka Szkoda budy i trzeba pieska zapytać o pozwolenie. 😉

@violetta Puenta zachęca do pościgu za motylami. 😎

@Wielebor "Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma." Myślę, że w życiu każdego człowieka są czasy dobre i złe. Czasami jest to zależne od nas, w większości sytuacji raczej nie. Powiedzenie: "Tak się wyśpisz jak sobie pościelesz" mówi samo za siebie, jednakże większość życia jest nieprzewidywalna.

@violetta @Wiesław J.K. Babie lato – obraz Józefa Chełmońskiego wykonany techniką olejną na płótnie, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.

Wiele, wiele lat temu w Polsce napisałem wierszyk o wczesnym wstawaniu: CÓŻ ZA RADOŚĆ Cóż za radość, gdy o świtaniu się wstanie, umyje, ubierze, zje śniadanie. Ptaki rozpoczynają swe muzykowanie, żaby kończą swoje rechotanie. Słońce wschodzi i ziemię ogrzewać zaczyna, wędrówkę codzienną do zachodu rozpoczyna. Drzewa myją swe liście kroplami rosy, pod niebem latają zakochane kosy. Z lasu wyskoczyły i są już na łące, dwa młode, wesołe, bawiące się zające. O! Jak baraszkują i kąpią się w rosie, do wspólnej kąpieli dołączyły się łosie. Cóż za radość popatrzeć na przyrodę, gdy ze snu się budzi. Popatrzeć w spokoju na cichą wodę i wcale to patrzenie człowieka nie nudzi. Cóż za piękne jest wtedy życie, spokojnie, zielone, pachnące kwiatami. To raj na ziemi, życie w dobrobycie, życie z niewinnymi istotami. Chciałoby się wtedy, żeby tak wiecznie, żeby tak zawsze było, ciepło i spokojnie. Wśród przyrody żyć bezpiecznie i zapomnieć o złym, zapomnieć o wojnie. Jak cudowne jest życie w otoczeniu zieleni, tylko ten człowiek to doceni co kochać potrafi i nic go nie dręczy, bo jeśli jest zły sumienie go zadręczy. Cóż za radość położyć się na trawie, stać się cząstką przyrody prawie. Zapomnieć o wszystkim i patrzeć do góry, patrzeć na słońce, patrzeć na chmury. Zapomnieć o świecie niemal całym, zamknąć oczy i marzyć, marzyć. Marzyć o szczęściu chociaż małym, kto wie, wnet może coś się zdarzyć. Zapomnieć wreszcie na końcu o sobie, o śmierci, o złu, o chorobie i przebudzić się w chłodzie nocy by znowu stać się człowiekiem. 1979 *** Ten wiersz napisałem ponad 40 lat temu, a więc proszę o wyrozumienie.

@Konrad Koper Odbieram to jako hołd dla tej tak koniecznej profesji lecz tak bardzo niedocenianej. Pozdrawiam.