Wiesław J.K.

@Rafael Marius Myślę, że mieszkanie za granicą nie zmienia faktu bycia Polakiem. Urodziłem się w Polsce i prawie połowę mojego życia spędziłem tamże, czyli dzieciństwo i lata nastoletnie. Pamiętam z opowiadań babci ze strony mamy, że jej mąż, a mój dziadek służył w konnicy w ułanach Pilsudskiego i brał udział w tej wojnie Polsko-Bolszewickiej w pamiętnym 1920 roku. Jestem z niego bardzo dumny. Drugi dziadek to dla mnie tajemnica, bardzo słabo go pamiętam.

@Wędrowiec.1984Fajnie! Taki duży, stojący zegar z kukułką to moje marzenie i może jeszcze spełni się ono w tym życiu. Jeśli chodzi o domy to ten ze słomianą strzechą (należał do babci ze strony mamy), cały drewniany (mama jak żyła, powiedziała mi, że dziadek sam go wybudował), ale niestety nic już z niego nie zostało. Ostatnio jak tam byłem to wszystko było zarośnięte trawą i krzakami, ogród owocowy zniknął, studnia była zasypana. Dom mojej drugiej babci również już nie istnieje, ktoś odkupił to gospodarstwo od taty jak jeszcze żył i wybudowali tam nowy ładny dom. Będąc osobiście w tych dwóch miejscach wiele wspomnień się obudziło, a miejsca te wydawały mi się dużo mniejsze.

@Rafael MariusTak, inną rodzinę, ale polską i tego nigdy się nie wstydzę. Biedni nie byli, bo posiadali swoje gospodarstwa (a to już raczej ziemianie ) i wiele hektarów ziemi. Moja babcia ze strony mamy dożyła do 81 lat, ale nieusunięty odłamek z bomby w nodze (II wojna światowa) przyczynił się do tego, że usunięto jej nogę do łydki, a to już było przyczynkiem do szybkiego odejścia z tego świata. Moja druga babcia ze strony taty, dożyła 68 lat, ale przy rąbaniu drzewa (również posiadali małe gospodarstwo i trochę hektarów ziemi) skaleczyła się siekierą, a że do doktora było daleko i pewnie to, że byli to hardzi ludzie, nie pojechała do lekarza na czas i wdało się zakażenie i koniec życia przyszedł szybko. Kochałem obydwie babcie! Dziadków niestety nie pamiętam.

@viola arvensisTak, zgoda na to 🙂

@Marek Fajne! Pozdrawiam 🐱

@Rafael MariusMoja babcia że strony mamy pochodziła z wielodzietnej rodziny na początku XX wieku, jako że, czasy na wsi były bardzo ciężkie, jej rodziców nie było stać na to, aby wszystkie dzieci posłać do szkoły, która była oddalona wiele kilometrów od miejsca, gdzie mieszkali. Niestety, babcia moja poznała tylko ciężką pracę na roli bez możliwości nauczenia się pisania i czytania. Pamiętam, jak babcia uwielbiała, gdy czytałem jej różnie książki. Przeskakując trochę w czasie, czytałem książki i poezję również mojej ukochanej Matuli, która pod koniec swojego życia, utraciła wzrok, którego przyczyną był rak, najpierw usunięto jej pierś, a potem przeniósł się na głowę i był przyczyną utraty wzroku i przedwczesnej śmierci. Dziękuję Rafaelu za obudzenie tych wspomnień we mnie, a Tobie Ewelino za wiersz. Z pozdrowieniami! 😎

@Dekaos DondiPo deszczu świeci słońce, często bywa odwrotnie, a w tym przygnębiającym opowiadanku puenta jest jak odległe światełko w tunelu orzeźwiające nadzieję. Pozdrawiam! 🙂

@Wędrowiec.1984 Ciarki przechodzą całe ciało, a małe dziecko we mnie się bało. Lecz na Zbawiciela wspomnienie nastało przyjemne ukojenie. Pamiętam, moja św. pamięci babcia ze strony Taty, miała w swoim pokoju dwa obrazy nad dwoma łóżkami, jeden Chrystusa Pana i drugi Jego Mamy Maryji, (takie obrazy były bardzo popularne w tamtych czasach, ponieważ moja druga babcia również podobne posiadała (trzeba dodać, że jedna babcia mieszkała na południu Polski, a druga na wschodzie), ale zamiast starego zegara, pamiętam był w tej słomianej chacie w pokoju stary patefon na korbę. Niestety, moi kuzyni porozbijali prawie wszystkie płyty o ścianę spichrza, taką sobie zabawę zrobili - czy spichrz wytrzyma atak bombardujących płyt) a naprzeciwko pod sufitem wisiał stary zegar z kukułką, który dla mnie wówczas jako dziecka był fascynujący. Dziękuję za przywołanie tamtych tak dla mnie drogich wspomnień. Pozdrawiam! ☺ @Wiesław J.K. Przyznam szczerze, że nie pamiętam dokładnie, czy ten zegar wisiał na ścianie pod sufitem, czy też stał na podłodze i sięgał pod sufit.

@Wędrowiec.1984No przecież...😎

@ManekNaturalne ludzkie zachowanie, samoobrona zanim pozna...🙄

@viola arvensis Piękny wiersz, aż wspomnienia przywołują wakacje spędzanie na wsi. Pozdrawiam! 🙂

@violettaVioletto, cieszę się, że Ty również czytałaś te dzieła. Świetne są jego książki, zawsze do nich wracam, gdy zachodzi taka potrzeba. Obecnie, czytam książkę Dr. Michael'a Newton'a "Wędrówka Dusz - Tajemnice Życia Po Śmierci." Pozdrawiam! 😎

@Corleone 11Michale, przychodzi na myśl Judasz, który po wydaniu Jezusa Rzymianom, powiesił się na drzewie. Pozdrawiam 😎

@Corleone 11 ...a więc do następnego odcinka. 😎

Bez komentarza. Po prostu polecam!

@Waldemar_Talar_Talar NO! Właśnie tak trzeba. 😎

https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/pan-tadeusz.pdf

@ManekCzytając Twoje dzieło, przychodzi na myśl "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza. Pan Tadeusz jest trzynasto zgłoskowcem, Wiła - czternasto. Trzeba dodać, że Epilog jest jedenastozgłoskowcem (w Panu Tadeuszu). Fajnie się czyta! (to znaczy Wiłę) Pozdrawiam!

@MoondogLudzka rzecz, nie ma sprawy. 😎

@SomalijaA jednak zadrżało w wierszu i komentarzach. Pozdrawiam 🙂

@ManekŚmiałek, nie ma co. 😎

@Bożena De-Trehttps://www.donkiswiatpoezji.pl/2018/07/maria-konopnicka-jas-nie-doczeka.html Smutny wiersz, czasy, a co za tym idzie i okoliczności biedy się zmieniają. W erze internetu, komputerów i zaawansowanej technologii, bieda wydaje się złudzeniem, lecz pozostaje biedą, tylko ubarwioną błyskotkami współczesności.

@Moondogjajko kurze w murze, nie tak urzyte skojarzyć z żytem pozdrawiam wcale nie wkurzony 😎

@Hula ale się rozhulałeś, (chyba rozhulałaś) optymistycznie i chuGowo 😎

@Bożena De-TreSamo się napisze, albo nie, życie przerysuje na swoją modlę. Jak to mówi mądre przysłowie: Bieda się uprzykrzy i rozkosz się przeje. Dobranoc, miluśko było. 😎