Wiesław J.K.

Dziecko na niebie, domyślałem się o tym, że twój wiersz jest związany z polską, tak bolesną historią, przez wielu zapomnianą, przez wielu lekceważoną, a przecież tak ważną bo przecież jest częścią historii tego świata. Chwała polskim męczennikom z Katynia! Wiechu

Podoba mi się pani opowiadanie „Beskidy” i bardzo chciałbym się doczekać ciągu dalszego. :-) Wierzba Plącząca, orzeł, który szybował ponad drzewami i to skojarzenie, że jego szybowanie nad najstarszą sosną było przyczyną zazdrości listków oraz staruszka, która zakończyła swoje życie na szczycie góry tuz przed bramami nieba...piękne!

Zgadza się, interpretacja Pani wiersza może być rożna, zależnie od tego kogo zabito, kiedy i kto zabijał. Jedno jest pewne, wszelkie zabijanie jest okrutne.

Świetnie! Już Pani wiersz przeczytałem i krótko skomentowałem. :)

Różne myśli przychodzą do głowy czytając ten wiersz, a czytałem go parę razy. Przychodzi na myśl obraz egzekucji niewinnego, bo któż ronił by łzy nad sprawiedliwym wyrokiem. Czy się mylę?

Płycizna twojej krytyki Jimmy Jordan przemawia sama za siebie. :-(

Miło mi :)

Drzwi jutra otworzyły oczy Zaspanym przebudzeniem Co za nimi- Świeżością budzące się myśli Pomyślnym oczekiwaniem Co będzie- W przeciągu dnia Wiatrem podszyte uczucia To już było- Jutra drzwi zamknął oczy Sen w nadziei I tak lepiej- Wczoraj odeszło w pamięć Archiwum przemijania I tak dalej- Drzwi na oścież zamknął czas Kluczem zapytania Co dalej- Październik 2008

Podoba mi się przesłanie tego opowiadania, brzmi jak poezja prozą. Dziecko na niebie, proszę pisz więcej, strona techniczna jest ważna, ale to można dopracować z czasem. Czekam na dalszy ciąg tego opowiadania. Pozdrawiam :)

czarny-tulipanie123! „Adam Mickiewicz” XXI wieku....tak właśnie Ciebie odbieram pozdrawiam

Witam Cię Waldemar! Rozpoczynając ten temat na forum miałem tylko jedno na myśli, a mianowicie chciałem z serca podzielić się z dyskutantami moim patriotyzmem i zobaczyć jaki będzie odzew. Jestem miłe zaskoczony wieloma wspaniałymi komentarzami, włączając twój, a jak sam na pewno czytałeś komentarze, widać z tego, że każdy podchodzi do tej tematyki w rożny sposób: poważnie albo humorystycznie i nic w tym dziwnego, ponieważ piękno ludzkości to różnorodność myślenia, a gdy ta różnorodność jest scalona wówczas powstaje zupełny obraz człowieczeństwa. Pozdrawiam :)

Dziękuję Ci! Cieszę się, że wiersz spodobał się, a tak szczerze mówiąc to napisałem go „na kolanie” właśnie dzisiaj jako odpowiedź na „konkurs” jaki ogłosił kokopustelnik18. Tak, ja wierzę, że wiara przydaje nam blasku jaki emanuje od boskich sfer. :)

wiersz z sensem wrażliwej poetki, która szuka wiary w przyszłość :)

Urojenie Słowna przybłęda Marazm Nie kolęda Utracenie Boska filantropia Siódme niebo I co tam jeszcze... Nagi Adam Goła Ewa Naokoło drzewa Liść figowy Dwuwymiarowy Dobra i zła I co tam jeszcze... A potem upadek Wygnanie Czekanie Poeta Bóg Duch nad wodą fruwał Syn się rodził Świat wyswobodził Raj...jak długo jeszcze Czekania Do odzyskania Październik 2008

Andrzej Rosiewicz śpiewał, że od słuchania Czeskiego można pęknąć ze śmiechu....hahahahaha naprawdę? :-)

Proszę o wyrozumiałość Panie Rybak :-) Myślę, ze temat języka polskiego to całkiem ciekawy temat na forum. A co to znaczy "temat języka polskiego"? No proszę jak na Pana Rybaka przystało, łapie za słówka :-)

Raj Urojenie Słowna przybłęda Marazm Nie kolęda Utracenie Boska filantropia Siódme niebo I co tam jeszcze... Nagi Adam Goła Ewa Naokoło drzewa Liść figowy Dwuwymiarowy Dobra i zła I co tam jeszcze... A potem upadek Wygnanie Czekanie Poeta Bóg Duch nad wodą fruwał Syn się rodził Świat wyswobodził Raj...jak długo jeszcze Czekania Do odzyskania Październik 2008

"Język polski to jak szelest i szum, żywioł i rzeczywistość, to chrząszcz co brzmi w trzcinie i sucha szosa w czasie suszy." To taka moja myśl nie całkiem odkrywcza, jak zauważył Jerzy Rybak na forum o temacie Poezja. Ja uważam, ze język polski jest arcydziełem i sztuką boskiego stworzenia. Hmmm...a wy co na to? Co myślicie o naszym polskim języku?

A propos języka polskiego i polskiej mowy... "Język polski to jak szelest i szum, żywioł i rzeczywistość, to chrząszcz co brzmi w trzcinie i sucha szosa w czasie suszy." To taka moja myśl. :-) Bardzo odkrywcze te Pańskie myśli. Proszę o wyrozumiałość Panie Rybak :-) Myślę, ze temat języka polskiego to całkiem ciekawy temat na forum.

A propos języka polskiego i polskiej mowy... "Język polski to jak szelest i szum, żywioł i rzeczywistość, to chrząszcz co brzmi w trzcinie i sucha szosa w czasie suszy." To taka moja myśl. :-)

pewnie :-)

Poeta Poeta... to oddech Boga codzienny, niezmienny i prawdziwy. Zorza polarna na mrozie soplami dźwięcząca. Jutrzenka na nieboskłonie co wyznacza drogę. To tęcza kolorów wyborem co słońcem rysuje po deszczu. I krople rosy nad ranem rzeźwiące chłodem kojącym. Poeta... to strumień myślowej odnowy świeżością dojrzałych snów. Polny kwiatek szczerości co chwasty obłudy wypala. Przejrzystość źródlanych prawd w obliczu zakłamania. To serce wdzięcznie pulsujące cudem piękna wyszyte. To język poezji wiersza taki prosty w wymowie. Wrzesień 2008

bose usta... szminka obśliniona bez skarpetek buty na głowie drapię się znakiem zapytania dymi się z tego tarcia bose usta... Poddałeś mi pomysł na nowy wiersz, a tak szczerze mówiąc, co masz na myśli pisząc....bose usta? Reszta wiersza całkiem zrozumiała....dla mnie.

...a czy aby tylko to? ;-)

Dziwak zawsze zrozumie dziwaka :))))