Wiechu J. K.

Witam Cię MaksMara Czasami uda się nam stworzyć coś nowego i ten "makijaż intelektualny" tak jakoś "urodził" się w mojej głowie, wena pomaga, gdy szczerze chcemy coś przekazać inaczej. Wiem, róże to oklepany temat, chwasty bytu na pewno też, chociaż osobiście nie spotkałem, być może za mało czytam poezji innych. Pozdrawiam :)))))))

Tak, zgadzam się z tym co powiedziałeś, ponieważ tak naprawdę nie jest to takie proste określić w krótkim wierszu istotę poety. Każdy człowiek ma coś z tego w sobie w mniejszym lub w większym wymiarze, tak myślę. Dziękuję za wgląd w te strofy. Pozdrawiam Cię :)

Dzięki za wizytę i za myśl :) pozdrawiam

myślę, być poetą to bycie sobą reszta to makijaż intelektualny czy łatwa to sztuka odpowiedź jest w nas bądźmy tam dobro i zło zrozumieć sens istnienia to jak wdepnąć w chwasty w których rosną róże kolcami ranią, a przecież takie piękne ************** zrozumieć (2) szukałem sensu wdepnąłem w chwasty bytu wśród których róże ranią piękne jestem tam sercem

"Toż życie przecież się nie kończy" również tak myślę :) pozdrawiam

Podoba się i tyle :) Pozdrawiam

Oby tak dalej! Ten świat potrzebuje więcej takich ludzi :)

Słowo "przebudzenie" duchowe to antidotum na "maleńkość". pozdrawiam ciepło :)))

Coś w tym jest...fajne :)))) pozdrowka

powiedział cyborg jestem człowiekiem ale... pozdr. ;)

Fajnie, że to tylko "myśl" takowa - "człowiek mały"! Rozumiem przesłanie, jednakże polemizowałbym trochę o tej "maleńkości". Krótko mówiąc, biologicznie droga krótka, ale jeśli chodzi o aspekt duchowy to tytuł wiersza otwiera drogę do lepszego jutra - myślę, że jesteśmy nieskończoną świadomością. Takie tam moje pięć groszy, pozdrawiam serdecznie :)

Witam ponownie! Tak, dlatego wstawiłem "raczej" bez ochoty przekraczania granicy licencji poetyckiej. Wiersz jest fajny, odczuwam tam klimat duchowy, a marmurowe wrota przywodzą na myśl przebywanie w świątyni, etc. Tak to widzę: stoję wśród marmurowych wrót w towarzystwie ciszy skąpany w niepokoju słyszę krzyki, czy to ludzie widzę cienie stoję tu zupełnie sam a wokół ich wiele dokąd prowadzą pozdrawiam :)

Witam, "bo" raczej niepotrzebne "niebawem" również "poznać mi będzie dane" brzmi lepiej można zostawić bez tytułu, jeśli musi być, pomyśl nad tym i tak z serca, z duszy, niech będzie Twój własny pozdrawiam

i niech tak trwa... serdeczności Wiktorze

było ich trochę, chociaż nie dużo Franciszek z Asyżu, Matka Teresa i gromadka nieznanych... pozdrawiam

Prawie rymowanka tematu ważnego: G - dzie, M - ozna, O - tego, odstawić i zacząć coś lepszego, jeśli można organicznego. pozdr. ;)

myśl taka właśnie zaświtała rano ugryzła pióro w samo kolano uratowała przez to klawiaturę rozpoczynając uwerturę pozdrawiam :)

Cześć i dzięki za zwrotkę "psotkę" i że się podoba :) pozdrówka

Zgadza się i fajnie, że już od dawna w tej przestrzeni nie śpisz. pozdrawiam

Dzięki i również pozdrawiam :)

Dziękuję Waldemarze :)

Świetnie, dzięki za odwiedziny :)

Waldemarze, czytając Twój wiersz przyszły mi do głowy w tej chwili dwie myśli: filantrop albo Franciszek z Asyżu. Zostawiam serduszko :)

Leonie, Leonie działkowy niezdaro Z Krystyną chciałeś być parą Pośpiech Cię zgubił Lubił nie lubił Zostałeś ślamazarą

Cześć! Ponura to wizja, jak zły sen, albo nocna mara, jednakże ten "beznadziejny obraz świata" przywodzi na myśl całkiem inne skojarzenia - duchowego przebudzenia. Takie tam moje myślenie! pozdrawiam