Wiechu J. K.

Zgadza się, skopiowałem i podałem na dole link skąd. :)

Polish Poet and Nobel Laureate Wisława Szymborska on Great Love “Great love is never justified. It’s like the little tree that springs up in some inexplicable fashion on the side of a cliff: where are its roots, what does it feed on, what miracle produces those green leaves?” BY MARIA POPOVA “For one human being to love another,” Rilke wrote to a young friend, “that is perhaps the most difficult of all our tasks… the work for which all other work is but preparation.” Two generations later, the Polish Nobel laureate Wisława Szymborska (July 2, 1923–February 1, 2012) — another visionary poet with uncommon insight into the human psyche — examined the forbearance and hardiness of heart that love requires in a beautiful short piece simply titled “Great Love,” found in her Nonrequired Reading (public library) — a collection of Szymborska’s short, soaring essays inspired by various books she devoured during one voracious reading binge in the 1970s. Wisława Szymborska After reading the extraordinary memoir of the love of Fyodor Dostoyevsky’s life, Anna — the record of one of history’s truest and most beautiful loves, in the course of which Anna buoyed Fyodor through an inordinate share of hardship that would have sunk most — Szymborska reflects on a particularly trying period in the couple’s life and considers how true love swathes its bearers with a superhuman resilience of spirit: With an eye to the unseeing cynicism with which people often view what they don’t understand — especially the private universe of any great love, incomprehensible to the outside observer and often incomprehensible even to the lovers who inhabit it themselves — Szymborska likens great love to the blind optimism of plants and adds: Complement this particular portion of the endlessly rewarding Nonrequired Reading, which also gave us Szymborska’s meditations on why we read, the necessity of fear, and our cosmic destiny, with Anna Dostoyevskaya on the secret to a happy marriage, Fyodor Dostoyevsky’s compatriot Leo Tolstoy on love’s paradoxical demands, and Lebanese-American poet, philosopher, and painter Kahlil Gibran on weathering the uncertainties of love, then revisit Szymborska on how our certitudes constrain us, her ode to the number pi, and her stunning poem “Possibilities.” https://www.brainpickings.org/?mc_cid=2e4e083a85&mc_eid=c6beef5201

Samokrytyka żonatego byka (III) Siedział byczek na polanieTrzymał flachę na kolanieSiedział cicho i przeżuwał żyta kłosSiedzi byczek na kanapieI tak sobie w nosie drapieJuż nie został mu na głowie nawet jeden włosMa dylemat całkiem z bykaProblem mu się z rąk wymyka Prawie stracił mowy głos Traci zmysły, traci wolę I narzeka na swa dolę Co najgorsze pusty jest już trzos Wrócił byczek do oboryA tam powróciły zmory Nagle poczuł się jakby ktoś go walnął w nosWięc położył się na sianieWnet go ogarnęło spanieI zapomniał jaki ma rozhukany los

Samokrytyka żonatego byka (II) Myślał byczek, myślał żwawoPopijając myśli kawąMyślał, życie jest zabawąI nierozwiązaną sprawąSprawą zanurzoną w kłębach snówCzy obudzę się, pomyślał znówJeden sen nierówny jest drugiemu snowiTak pomyślał i sam sobie się pokłoniłSnem się przykrył w końcu całyMyśli grały jak muzykaNo i zasnął snem jak z byka

Samokrytyka żonatego byka (I) Żonaty byczek napił się whiskey łyczekI marzył o krówce, a może jałówcePił tak i marzył, marzył i pił takKrytycznie patrząc w przeszłości oddalający się kurzJednakże marzenia prysnęły w whiskey oparzeW kurzawie zaćmionych łezAż wreszcie zapomniał o co chodzi mu Słysząc w oddali śpiewne krówki: muuuuuuu

Temat rzeka - miłość! Dobranoc!

Justyno, rozumiem jak to jest, ale ja patrzę na wiersz ze strony duchowej, a nie stylistycznej, chociaż nie pomniejszam tych rzeczy, ponieważ wszystko ma swoje miejsce i bez technicznej strony, wyłapywaniu błędów, braku rymu, itd., wiersz byłby po prostu "kosz" jak to mawiał niegdyś jeden z poetów na poezja.org

...a może miłość się reinkarnuje...w rozkoszy :))))

Ciężko jest zaakceptować śmierć kogoś bardzo bliskiego i znam to z doświadczenia osobistego, a czas nie jest najlepszym lekarzem w tym przypadku jak to się ogólnie przyjęło myśleć. Wiem jedno, powracanie do przeszłości jątrzy ranę. Wiem, zabrzmi to lakonicznie i powierzchownie, ale jest coś w tych wersach Adama Asnyka: "Trzeba z żywymi naprzód iść, po życie sięgać nowe." Siła przetrwania jest w tu i teraz, jest w nas samych. Smutny wiersz i bardzo osobisty. Pozdrawiam Cię!

Justyno, przepraszam za ten znak zapytania po słowie 'pozdrawiam', chochlik namącił.

Bez zrozumienia dla naiwniaka tego muszę powiedzieć słów parę mego. To oczywiste, że Maję znamy i wszyscy ją bardzo kochamy. Więc nie czepiaj się Maji kolego!

Waldemarze, fajnie to ująłeś: "szarość za jaką nie tylko malarz piękno widzi". Tak, słowami również można częstować jak uśmiechem. Pozdrawiam Cię :)

Proszę bardzo i ja również dziękuję za to że jesteś Justyno! :-) Pozdrawiam

Pokrewieństwo dusz trwa wiecznie, czy to zauważamy czy też nie Justyno, czyż nie? :) Świat się kręci to i o wiry nietrudno, a komu to? Pozdrawiam serdecznie.

Widzę te strofy jako tęsknota za kimś! :)

...każdemu według jego stanu świadomości Sie ma więc!!!

"Siedem grzechów głównych - chciwość". Słowa Terencjusza „Człowiekiem jestem i nic co ludzkie, nie jest mi obce”. Nie znaczy to, że pochwalam chciwość. Zatrzymał mnie Twój wiersz W. M.Gordonie w którym odczuwam dozę sarkazmu. Pozdrawiam

Wchodząc na portal właśnie tak to widzę i chodzi mi tutaj o dział WIERSZE DEBIUTANCKIE na samej górze FORUM. Na dole jest dział PROZA-Proza - opowiadania i nie tylko oraz Warsztat dla prozy. MaksMara i Deonix dziękuję za odpowiedzi. Pozdrawiam

TAK! Pozdrawiam Cię Wiktorze :)

Podpisuję się pod tym stwierdzeniem.

Pozdrawiam serduchowo :)

Wiktorze, Niech to oczyszczenie i ukojenie trwa! Pozdrawiam.

Rozumiem...lata 80 są dobrym przykładem potęgi umysłów, które razem walczyły o dobro...polityka i religia to tematy rzeki i jestem od nich z daleka, trzymam się raczej pozytywnej energii, która pozwala mojej wyobraźni i tym samym rzeczywistości kreować wyższe umysłowe wibracje.

i jest takie wrażenie, że coś nie jest tak z tym światem...