Stefan_Rewiński

ględzi bo swędzi

dzie wiczkę w dzie wuszkę przekręci

wytrychem otworzył drzwiczki do piczki dzie wiczki teraz pierze pieluszki u dzie wuszki

ratunku Bezecie nie rozumiem co w tej galarecie?

kazdemu poecie? rzucę Ćię przecie! Ach!

1oo.

Panie Bezet, mam do Pana pytanie, czy w Krakowie są poeci, wie Pan, tacy co piszą wiersze, albo co czytają, bo tutaj coś liczą, albo na coś, albo na kogoś albo nie umieją liczyć, albo czytać, albo pisać może oni są mądrzejsi, tacy nawiedzeni może mają talent do pisania wierszy albo prozy przepraszam Pana, ale ja lubię wierszyki najlepiej sprośne, wie Pan, pionowo i ukośnie z rymami, rytmami, tolerancyjne, zazdrosne o bółu, o niczym, o Tobie o wiośnie

nęci pęci?

Okadza je dymem w głowie mąci rymem. dyma i rymem i rytmem i dzielnym tym (hem)

Proszebardzuszki.

przecie ja nie do uszka wkładam świntuszka

dobrze się orze gdy reszka czy orzeł na ugorze w oborze włożyć pomoże

moja z dzie wuszki nie żartować moja flirtować

popieram rozbieranie się, niewirtualne, oczywiście.

Dz dziewczyny za czytanie i słówka Wasze. Trochę sie buntuję przeciwko virtualiom codziennym, w tym wierszyku też, choć sam ostatnio zarabiam na chleb technologią informacji i inżynierią systemów.

już ja wiem Maćku drogi co ty pod nogi

Przestańcie tak wysoko, bo będę musiał podnieść kwotę nagrody, kurde!

Biorę całośc, a szczególnie wers pierwszy.

fajnie gilganie chwali Maciej Tali

kiedy zapadła klamka masz policzone dni spójrz w tył, za siebie, dalej na piękno przeszłych chwil

zamiast pisać coś o oczach lepiej szperać częściej w kroczach

Zmartwychwstanie pięknego języka.

Piotrze, Romanie, zatkało mnie nieżle. Poprawię te rymy, oczywiście. Romanie, choć żem inżynierek, to zaglądam do ksiąg poważniejszych, no i czytam Wasze wiersze, a z Waszych uwag wkrótce podwieszę dzieło poetyckie wiekopomne, bo to jest dopiero poezja!

W sztucznym świecie zasiano zera i jedynki Wyhodowano sztuczne kwiaty w sztucznym stepie Sztuczne wichury i deszcze przyniosły sztuczne nieszczęścia Sztuczny kowal kuje sztuczne szczęście w sztucznym życiu Miłość i nienawiść są sztuczne i dla wszystkich Nie trzeba opłakiwać sztucznych śmierci A nauka zabijania jest bezpłatna i obowiązkowa I nie ma biedy w sztucznym świecie Tylko wiersze są prawdziwe w sztucznym świecie A prawdziwi poeci sieją w sztucznej przestrzeni rytmami I już tylko oni czytają wiersze. Kiedy poetom skończą się nasiona, nic już nie będzie w całym świecie