Stefan_Rewiński

Dzięki Agato za szczyptę Twojej magii. Pozdrawiam, Stefan.

Fajnie mi Joanno, dz, pozdrawiam.

no to teraz krętacze zaśpiewają inaczej a sprytny szatanik autorce zedrze stanik i zagra z nią w bierki pod ciepełkiem kołderki

Dobre, nie chciałbym być oskarżany przez Autora przed Temidą. Pozdrawiam, Stefan.

Jak na Reginę, umiarkowane słowa, a wierszyk ponad. Pozdrawiam, Stefan.

Dzięki Pani Espeno, kiedy sprawa skomplikowana, uważam, że lepsze proste środki wyrazu, jak w życiu, serdecznie pozdrawiam, Stefan.

1.Tak, tu idzie o konfesyjność. - moim zdaniem tani srodek do celu - to wszystko 3. Bliskich tak daleko-żony, kochanki, mężowie..., nie idzie tylko o odległość . - wiem i dlatego tak się podoba. "ciekawe" nie bylo ironiczne, było pochwałą:) Dz za uwagi, odbiór. Pozdrawiam, Stefan. - cała przyjemnosc po mojej Stefanie:D Dear Oscar, powiedziałbym prosty środek i naturalny, odruchowy, ale niech tam, dzięki, pozdrawiam, Stefan.

To raczej bardziej zażyła znajomość. Dz Jimmy, pozdrawiam, Stefan.

Dz za połknięcie, pozdrawiam.Stefan.

Hej Le Malko. Dz, pozdrawiam.Stefan.

1. "Pamiętasz?" - pytanie retoryczne, które zwykle ma na celu stworzenie nastroju konfesyjnosci. Występuje w wielu wierszach, w większości kiepskich. 2. Podobnie "tak blisko". pytam się: no jak? tak, że zabrakło słów na opisanie tego. zabrakło w wierszu słów:) 3. "bliskich tak daleko" - ciekawe 4. myśl wiersza interesująca. przedstawienie sytuacji lirycznej pewnie zmierza do refleksji. Dobrze. 1.Tak, tu idzie o konfesyjność. 3. Bliskich tak daleko-żony, kochanki, mężowie..., nie idzie tylko o odległość . Dz za uwagi, odbiór. Pozdrawiam, Stefan.

Jak Dorma potwierdza, to ja jestem za. Pozdrawiam, Stefan, daleko od morza, w Lesie Księżnej,w zimie po pachy.

Dobry opr codzienności, nie będę dzisiaj oglądał telewizji, pozdrawiam, Stefan.

Jako dania na porę lunchu, oba smakowite. Ukłony. Stefan.

może szepnąć białogłowie niech z pąkami nie ustaje znowu będzie becikowe niech się bawi póki staje

Świerkiem zapachniało, fajny. Pozdrawiam, Stefan.

Dzieki Stanisławo, czytam Wasze wiersze, a tam tyle tego życia, a jeszcze swoje niemałe. Pozdrawiam. Stefan.

Dzięki Ewo, tym ładniejsze, że od kobiety. Pozdrawiam, Stefan.

Dzięki Kalinko za tak subtelne odczytanie moich prostych słówek. Pozdrawiam. Stefan.

Dz Waldemarze, przyznam, że uciekam w prostotę po coraz bardziej wyszukanych abstrakcjach poetyckich.

Daj skrót Macieju, tylko wierszem.

Odetchnąłem wichrami moreny lipowskiej, pięknie. Pozdrawiam, Stefan.

pamiętasz wtedy pierwszy raz na antresoli powiedziałeś ilu tu nieznajomych twoje kwiaty były takie zawstydzone a ja przesłodziłam kawę popatrz sami znajomi czy też mają bliskich tak daleko wiesz samotność jest dobra jesteśmy razem mąż wraca na święta jestem trochę rozkojarzona ty też zadbajmy o nich będzie i nam lepiej Dedykuję dla Miłki Maj i Jacka Sojana, bo chcieli przy rozmowach o moim wierszyku "na antresoli".

Niech ktos streści.

a pod kiecką znajdzie cudo co od uda dzieli udo